اسرائیلی‌ها ساخت فیلم فارسی را آغاز کردند

به گزارش سرویس دیگر رسانه های شبستان به نقل از تابناک، هنوز زمان طولانی از تولید و پخش سریال فارسی توسط یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان نمی‌گذرد که رژیم اسرائیل نیز به سراغ تولید یک فیلم به زبان فارسی درباره اسرائیلی‌های دارای اصالت ایرانی رفته است؛ پروژه‌ای که مشخصاً در راستای احیای تلاش شکست خورده برای برقراری روابط دوستانه میان مردم ایران و این رژیم غاصب است و هوشیاری ن

در اواخر ماه جاری مه، تولید فیلم «بابا جون»، نخستین فیلم تهیه شده در اسرائیل، به زبان فارسی، آغاز می شود؛ اتفاقی که باید یک هشدار بزرگ برای تمامی مسئولان فرهنگی ایران در تمامی نهادها از صداوسیما و سازمان تبلیغات تا وزارت فرهنگ و ارشاد و حتی بخش خصوصی فعال در حوزه سینما و تلویزیون باشد و کیفیت وقوعش رنگ و بوی یک تهاجم فرهنگی آشکار و بدون نقاب را می‌دهد.

آنچه در این زمینه جلب توجه می‌کند، تبلیغ رسمی این سریال توسط سایت فارسی زبان وزارت خارجه اسرائیل است و ظاهراً صهیونیست ها دیپلماسی عمومی را آن هم درباره کشوری که مردمش به اندازه کافی درباره جنایات عوامل رژیم نامشروع اسرائیل که همگی توسط یهودیهای ساکن این ناحیه اشغالی انتخاب شده اند، اطلاع دارند و طبیعتاً با مردمی که به قول وزیر امور خارجه آمریکا -متحد شماره یک اسرائیل- به سمت بدل شدن به رژیمی آپارتاید می‌روند، نمی‌توان طرح دوستی ریخت.

بنابر خبری که وب سایت وزارت خارجه اسرائیل درباره این پروژه تازه منتشر کرده، نوید نگهبان بازیگر ایرانی تبار این فیلم است، که از جمله کارهای اخیرش «تیرانداز پنهانی آمریکائی» ساخته کلینت ایستوود، فیلم ضد ایرانی «سنگسار ثریا» و «هوملند» و البته در «دِ منتالیست»، «24»، «لاو اند اوردر»، «سی اس آی» نیز نقش داشته و همچون «ابو نظیر» برنده جایزه آمریکائی «اِمی» است.

هنرپیشه های دیگر این فیلم عبارتند از، «ویس الیوت صفوی»، هنرپیشه ایرانی تبار، خانمی که در فیلم «حپی گو لاکی» مایک لایز، ظاهر شد، و «دیوید دیان»، هنرپیشه ایرانی تبار، که از جمله کارهای او عبارتند از مدیریت هنرپیشه فیلم «دِ اینترویو»، ساخته ست روگِن، «استونیگ آو ثریا»، اثر سیروس نو راسته، نمایش های «هوملند»، «ویدز»، «ان سی آی اس»، و دیگر نمایش ها.

اسرائیلی‌ها ساخت فیلم فارسی را آغاز کردند

فیلم «بابا جون»، داستان فردی بنام «موتی» (آشر) تنها پسر «ایتسخاک» (نوید) و «سارا» (ویس)، صاحبان یک مزرعه بوقلمون، در روستائی در صحرای «نگِو» در جنوب اسرائیل است، که مملو از یهودیان مهاجر از ایران می باشد، که فرهنگ ایرانی خود را حفظ کرده، در میان خود، به زبان فارسی صحبت می کنند و با علاقه به حفظ میراث، روش زندگی ایرانی-یهودی خود را دنبال می کنند.

پدر و پدربزرگ موتی، خواستار آنند که موتی، در کار مزرعه به آنها کمک کرده و از آغل و زاغه بوقلمون ها، حفاظت کند. آنها در نظر دارند که وی را آموزش دهند تا سرپرستی و اداره مزرعه را بدست گیرد. وقتی که موتی تصمیم می گیرد که از خواسته پدر، نافرمانی و سرکشی کرده و با مقررات و سنی که از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته، مخالفت ورزد، خود را در یک بحران اجتناب ناپذیر با پدر و پدر بزرگ گرفتار می سازد. موتی، وقوف دارد که برای استقلال و خودفرمانی، باید بهای گزافی بپردازد، و با ایستادگی و عدم انصراف، همگان را به شگفتی و تعجب، وا می دارد.

این فیلم، با مدیریت و کارگردانی «یووال دلشاد» تهیه شده که سناریو و فیلمنامه را با الهام از داستان و قصه شخصی خود به عنوان پسر مهاجران ایرانی، برشته تحریر در آورده است. یووال تصمیم گرفت این داستان را مانند یک نماد و تمثیل، درباره نبرد و مبارزه در جهت کسب استقلال و آزادی، در محیط و جوی محدود و دست و پاگیر، اعم از محدودیت خانوادگی، مذهبی، اجتماعی و یا محدودیت نظام، به نمایش در آورد! برای تهیه این فیلم، پنج هفته در صحرای «نگِو» در جنوب اسرائیل فیلمبرداری خواهد شد.

فیلم، توسط «دیوید سیلبر» از «مترو پروداکشن» («دِ مچ میکر»، «آویوا مای لاو»، «لبانون»، «بیوفورت»، «دِ واندرز»)، و «موشه ادری» و «لئون ادری«، از «یونایتد کینگ» («دِ مچ میکر»، «آویوا مای لاو»، «لبانون»، «بیوفورت»، «دِ واندرز») کارگردانی شده است و هزینه‌اش را «صندوق رابینوویچ برای هنرها»، «صندوق گشِر» برای سینمای چند فرهنگی، و «بنیاد خانوادگی نظریان»، تامین کرده اند.

این فیلم که احتمالاً همچون فیلم‌های آمریکایی اکران جهانی خواهد داشت، نخستین گام صهیونیست‌ها نه برای حضور در عرصه فیلمسازی جهان، بلکه نخستین تلاش برای جذب مخاطب فارسی زبان است، چرا که پیش از این صهیونیست‌ها در سینمای جهان فیلم‌های متعددی تولید کرده و بسیاری از چهره‌های مطرح سینمای جهان اسرائیلی یا یهودیِ حامی این رژیم غاصب هستند و بنابراین باید با نگرانی در این باره وارد عمل شد و اقدام متقابلی از همین جنس را به دست حرفه‌ای سینمای ایران -ونه سفارشی سازها- انجام داد. سینمای ایران به یک سیف الله داد تازه نیاز دارد که «بازمانده» تنها فیلم ایرانی اثرگذار علیه عملکرد این رژیم را ساخت.