اهالی رسانه بدانند که هنرمندان جانشان را برای فرهنگ‌شان می دهند

به گزارشخبرگزاری شبستان، «داریوش ارجمند» بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون درباره این جشن و تاثیر آن در کمتر شدن چالش‌ها میان اهالی سینما و رسانه گفت: جشن رسانه‌ها بیشتر برای شناخت اهالی رسانه و سینما از یکدیگر کاربرد دارد و بیشترین کاربرد چنین مراسمی این است که اهالی رسانه نیز بدانند که هنرمندان ما انسان‌های مثبتی هستند و جانشان را برای فرهنگ‌شان می‌دهند. بدانند که اصلا به خاطر این سرزمین نفس می‌کشند و بدانند که این‌ افراد اهل کمیت نیستند.

وی تصریح کرد: این چالشی که میان ما سینماگران و اهالی رسانه وجود دارد محصول نوعی از خودخواهی ها در هر دو طرف است. اکثر کسانی که در این دو حیطه فعالیت می‌کنند در حقیقت بیش از آنچه که لازم است به حرفه‌شان چسبندگی و وابستگی دارند و گمان می‌کنند که تمام افراد گروه مقابل نیاز و وابستگی شدیدی به آنها دارند، در حالی‌که در حقیقت، این‌چنین نیست.

بازیگر فیلم «ناخدا خورشید» ادامه داد: هر مهره‌ای سر جای خودش حرکت می‌کند. او وظیفه دارد که مرا به مردم عرضه کند و در جایی هم وظیفه دارد مرا برای مردم نقد کند و حقیقت را به مردم بگوید. همه این‌ها خوب است تا جایی که غرض و مرض وارد می‌شود ، آن‌جاست که این رابطه دوستانه بر هم می‌خورد، همانگونه که حتی در یک خانواده هم ممکن است چنین اتفاقی بیفتد.

ارجمند تاکید کرد: گمان نمی‌کنم چالش جدی میان اهالی رسانه‌ و هنرمندان وجود داشته باشد. به هر حال ما بدون رسانه هم می‌توانیم به کارمان ادامه دهیم. البته این حرف بسیار درشتی است و حمل بر ناسپاسی نکنید، اما در حقیقت تاثیر آن‌ها در کار ما خیلی هم زیاد نیست.

وی افزود: در این بحث که در حال حاضر رسانه کمک بزرگی به عرصه های مختلف هنری است، شکی نیست، اما نیاز ما به رسانه حیاتی نیست. البته در هنرهایی همچون سینما و تئاتر این نیاز بیشتر است اما یک شاعر یا نقاش چه نیازی به رسانه دارد؟ ما در تاریخ‌مان دیوان‌هایی داریم که بعد از قرن‌ها از لای جرز دیوارها بیرون آمده است که در زمان خودش هرگز توسط هیچ روزنامه‌ای مطرح نشده بود.

وی ضمن ابراز تاسف از حاکمیت مقوله کمیت گرایی گفت: متاسفانه جهان ما جهانی شده که کمیت بر آن حاکم است و آدم ها بر اساس کمیت‌هایشان تکریم می‌شوند. هر چه افراد پول بیشتری داشته باشند، ماشین بهتری داشته باشند، حتی فیلم‌شان بیشتر بفروشد، بیشتر تکریم می‌شوند حتی اگر آن فیلم هیچ ارزشی هم نداشته باشد و حتی حاوی مطالب فریبکارانه برای مردم باشد؛ ولی وقتی می‌خواهند ارزش‌ها را بیان کنند از کیفیت حرف نمی‌زنند، بلکه از کمیت می‌گویند. این بعد کمی است، بعد کیفی کجاست؟

بازیگر فیلم «سگ کشی» با بیان این مطلب که رسانه‌ها و هنرمندان می‌توانند به کمک هم این رابطه ای را که در سطح جهان نیز مطرح است، اصلاح کنند، افزود: یعنی هنرمند کاری را که انجام می‌دهد، اصولا کیفی انجام دهد. البته هستند در بین هنرمندان کسانی که صادقانه و خالصانه رفتار نمی‌کنند، نقاط ضعف مردم را می‌دانند و سعی می‌کنند در جایی که مردم در یک سینما می‌نشینند و کسی به آنها متعرض نمی‌شود، حرف‌هایی را بزنند که در خلوتشان نمی‌توانند بزنند و مردم نیز حریص می‌شوند که بروند این حرف ها را در جمع بشنوند. در نتیجه آن‌ها پولشان را بدست می‌آوردند و بعد هم می‌گویند مردم استقبال کردند!

وی در ادامه اظهار کرد: اگر چنین نشست ها و همایش‌هایی این روابط را اصلاح کند و ما را از کمی گرایی به کیفی گرایی ببرد خیلی بهتر است. ممکن است یک فیلم بیننده زیادی نداشته باشد اما تاثیر عمیقی در فرهنگ سرزمین من داشته باشد. ممکن است یک فیلم میلیاردها تومان بفروشد ولی هیچ دستاورد و پیامدی نداشته باشد. دقیقا همچون غذایی که می‌خوریم و هضم می شود و تبدیل به کود می شود. اما در مقابل برخی آثار هنری هم هستند که فرهنگ مرا می سازند.

وی در یایان گفت: در این مملکت مساجد زیادی ساخته شده و همه آن‌ها هم مقدس هستند، اما مسجد شیخ لطف الله فقط یکی است زیرا او یک کار کیفی کرده است. اینکه ما تعداد زیادی مسجد داریم مهم نیست، بلکه باید ببینیم کیفیت آن مسجدی که داریم چگونه است. من امیدوارم بدین سمت پیش برویم که آدم ها به سبب کیفیت‌های‌شان ارزیابی شوند ، نه کمیت‌های‌شان.

پایان پیام/