به گزارش خبرنگار شبستان، حسین فتاحی در نشست تخصصی سرای اهل قلم با موضوع" تعامل تاریخ و داستان در قصه‌های دینی" با بیان اینکه بعد از انقلاب آمیختگی داستان‌های دینی با تکنیک‌های داستانی چشم‌گیر بوده است، گفت: شالوده داستان تخیل است اما شالوده داستان‌های دینی زندگی بزرگان است که نمی‌توان آن را کم و زیاد کرد و دخل و تصرفی در آن به وجود آورد.
بر اساس این گزارش،حجت‌الاسلام یعقوب جعفری‌نیا، تاریخ‌پژوه و استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: نتایج بسیار خوبی از تعامل تاریخ با فرهنگ دینی بخصوص فرهنگ قرآنی حاصل می‌شود. قرآن بهای فراوانی به تاریخ و سرگذشت اقوام داده است به گونه‌ای که در جای جای قرآن می‌توان رد پای تاریخ را دید. از زمان حضرت آدم تا زمان نزول قرآن زیر چتر حمایت تاریخی قرآن است.
حجت‌الاسلام جعفری‌نیا با بیان اینکه قرآن کتاب تاریخی نیست، بیان کرد: ما نباید از قرآن انتظار داشته باشیم که تاریخ را همچون کتاب‌های تاریخی با فصل‌بندی به ما ارایه دهد. قرآن هیچ‌وقت تاریخ را به خاطر خود تاریخ، سرگرمی و یا قصه‌گویی بیان نکرده است بلکه قرآن در بیان رخدادهای تاریخی هدف‌های ویژه‌ای داشته است.
وی عبرت، پند و اندرزآموزی، استخراج سنت‌های الهی از تاریخ، تسلای خاطر و آرامش پیامبر اکرم (ص) و افزایش صبر ایشان، تبیین هدف واحد پیامبران و تصحیح تاریخ را مهم‌ترین اهداف قرآن از بیان تاریخ برشمرد.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه قرآن تاریخ را به عنوان قصه مطرح نمی‌کند، بیان کرد: در قرآن قصص به عنوان قصه نداریم اما قصص به معنی روایت داریم. شیوه قرآن در تبیین مسایل این است که کلیات را مطرح می‌کند و مواد خام را ارایه و استفاده از آن را به مخاطب واگذار می‌کند.
وی با اشاره به واقعی بودن رخدادهای تاریخی موجود در قرآن ادامه داد: داستان‌های تاریخی قرآن تخیلی نیست، قرآن تاریخ را به صورت بسیار احساسی و هنری در قالب جملاتی ریخته است که حتی یک داستان‌نویس ماهر نیز نمی‌تواند اینچنین شیرین بنویسد و این همان معجزه قرآن است.
این تاریخ‌پژوه با هشدار به داستان‌نویسانی که وارد حوزه داستان‌های دینی می‌شوند، اظهار داشت: این‌گونه داستان‌نویسان سعی کنند که گرفتار روایت‌های اسراییلی نشوند، مسایل خرافی که وارد داستان‌های قرآنی و پیامبران شده است را روایت‌های اسراییلی می‌گوییم.
بر اساس این گزارش، حمیدرضا شاه‌آبادی، نویسنده، در مورد رابطه تاریخ و داستان در این نشست گفت: رجوع یک داستان‌نویس تاریخ به قرآن چند شکل است، در یک شکل نویسنده تاریخ را دقیق مطالعه می‌کند و می‌کوشد که از خط تاریخ خارج نشود، در این داستان‌های تاریخی شخصیت‌های اصلی، شخصیت‌های اصلی تاریخ هستند.
شاه‌آبادی در مورد برخورد دیگر داستان‌نویسان تاریخ با قرآن عنوان کرد: این دسته از داستان‌نویسان وقایع تاریخی را مرور می‌کنند و می‌اندیشند که چه افراد دیگری در این وقایع وجود داشته‌اند و این وقایع چه اثری بر آنها گذاشته است. در این داستان نویسنده قصه افرادی را روایت می‌کند که از تاریخ تأثیر گرفته‌اند.
وی خاطرنشان کرد: روش دیگر این است که نویسنده فکر می‌کند که چه آدم‌هایی در پشت صحنه تاریخی وجود داشته‌اند، در این حالت نویسنده سراغ ناگفته‌های تاریخی می‌رود و به نکاتی توجه می‌کند که کمتر به آنها پرداخته شده است.
این نویسنده یادآور شد: مقایسه دیگر داستان‌نویس تاریخی با تاریخ این است که نگارش فراداستان صورت می‌گیرد. در این حالت نویسنده حوادث تاریخی را وارونه جلوه می‌دهد و در تاریخ دست می‌برد. این امر به عدم قطعیت در نگاه پست‌مدرنیستی برمی‌گردد.
گفتنی است، بیست و چهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از ساعت 10 تا 20 پذیرای علاقه‌مندان در مصلای بزرگ امام خمینی (ره) است.
پایان پیام/
نظر شما