به گزارش خبرگزاری شبستان، اسحاقی درباره هنر خنیاگری مازندران با بیان این مطلب گفت : آنچه من اجرا می‌کنم روایت‌خوانی و نقالی است که خود شامل سه بخش است. روایت‌های مازندران از سه بخش عاشقانه، مذهبی و حماسی تشکیل می‌شود که باز هم هریک از اینها داستان‌های مخصوص خودش را دارد.
وی در ادامه افزود: مثلاً در روایت‌های مذهبی داستان حرکت امام‌رضا (ع) از مدینه به خراسان نقل می‌شود. یا داستانی از حضرت موسی(ع) و حضرت رسول(ص) در اینگونه از روایت وجود دارد. در بخش عاشقانه نیز داستان‌هایی مثل «عباس و مسکین»، «عارف و کُلما» و «حلیمه و عبدالله» روایت می‌شود. در روایت‌های حماسی نیز «هُژبر سلطان» و «محمد جُبّه» وجود دارد.
به گفته اسحاقی برخی روایت‌های عاشقانه و حماسی از دوران محمدعلی‌شاه و اواخر قاجار به وجود آمده و برخی دیگر نیز به دوران صفویه باز می‌گردد.
وی با بیان اینکه «آخرین راوی خنیاگران مازندران من هستم» افزود: اگرچه شاگردان زیادی نزد من برای آموزش می‌آیند اما دیگر مانند گذشته کسی به طور جدی سراغ این کار نمی‌رود. راویانی هم که در قدیم وجود داشتند اکنون دیگر از دنیا رفته‌اند.
راوی خنیاهای مازندرانی درباره سازهایی که در خنیاگری مازندران استفاده می‌شود، توضیح داد: به طور معمول در تمامی مناطق ایران، ساز دوتار به عنوان همراه روایت استفاده می‌شود چون رابطه بیشتری با خواننده و روایت دارد.
اسحاقی با اشاره به اینکه از سه ماه پیش‌تر مشغول جمع‌آوری و ضبط روایت‌های مازندرانی است، افزود: متأسفانه هیچ‌یک از نهادها سراغی از ما نمی‌گیرد و ما هم با کمک چند نفر از دوستان و با هزینه شخصی روایت‌ها را جمع می‌کنیم تا از میان نروند.
به گزارش ستاد خبری هفتمین جشنواره موسیقی نواحی ، وی درباره تأثیر جشنواره موسیقی نواحی در حفظ روایت‌های خنیایی نیز گفت: این نوع جشنواره‌ها به خودی خود خوب و مؤثر هستند به شرطی که مدیریت درستی داشته باشند و به هنرمندان انگیزه ادامه کار بدهند. نه اینکه با اعمال مدیرت غلط انگیزه‌های کوچک را از آنها بگیرند.
پایان پیام/
نظر شما