سرویس قرآن و معارف خبرگزاری شبستان: نوع دستورهایی که اسلام به زن و مرد میدهد، در عین حال که یک راه مشترکی برای هر دو قائل است ولی راه مخصوص را هم از نظر دور نمیدارد، وقتی احترام به پدر ومادر را بازگو میکند، برای گرامی داشت مقام زن، نام مادر را جداگانه و بالاستقلال طرح میکند.
قرآن کریم میفرماید: «اما یبلغن عندک الکبر احدهما او کلاهما فلا تقل لهما اف ولاتنهرهما وقل لهما قولا کریما»(1) اگر یکی از آن دو یا هر دو، در کنار تو به سالخوردگی رسیدند به آنها حتی «اوف» مگو و به آنها پرخاش مکن و با آنها سخنی شایسته بگوی.
ودر بخشی دیگر میفرماید: ما سفارش کردیم به انسان که احسان را نسبت به پدر و مادر فراموش نکند: و وصینا الانسان بوالدیه احسانا (2) و انسان را نسبت به پدر و مادرش به احسان سفارش کردیم. « و قضی ربک الا تعبدوا الا ایاه و بالوالدین احسانا (3) » پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستید و به پدر و مادر خود احسان کنید.
در جای دیگر احسان به پدر و مادر را در کنار عبادت حق یاد میکند: ان اشکر لی و لوالدیک (4) شکرگزار من و پدر و مادرت باش.
اما با همه این تجلیلهای مشترک، وقتی میخواهد از زحمات پدر و مادر یاد کند، از زحمت مادر سخن میگوید، نه از زحمت پدر، آنجا که میفرماید: « و وصینا الانسان بوالدیه احسانا حملته امه کرها و وضعته کرها وحمله وفصاله ثلاثون شهرا (5) زحمات سی ماهه مادر را میشمارد، که: دوران بارداری، زایمان، ودوران شیرخوراگی برای مادر دشوار است. و همه اینها را به عنوان شرح خدمات مادر ذکر میکند.
قرآن کریم به هنگام یادآوری زحمات حتی اشارهای هم به این موضوع ندارد که: پدر زحمت کشیده است. بنابراین، آیات قرآن که در مورد حق شناسی از والدین آمده است بر دو قسم است: یک قسم حق شناسی مشترک پدر و مادر را بیان میکند و قسم دیگر، آیاتی است که مخصوص حق شناسی مادر است.
قرآن کریم اگر درباره پدر حکم خاصی بیان میکند فقط برای بیان وظیفه است، نظیر: وعلی المولود له رزقهن وکسوتهن بالمعروف (6) خوراک وپوشاک مادران به طور شایسته به عهده پدر فرزند است.
ولیکن هنگامی که سخن از تجلیل وبیان زحمات است، اسم مادر را بالخصوص ذکر میکند.
پی نوشت :
1- اسراء، 23.
2- احقاف، 15.
3- اسراء، 23.
4- لقمان، 14.
5- احقاف، 15.
6- بقره، 233.
برگرفته از : کتاب زن در آئینه جلال و جمال، نویسنده: عبدالله جوادی آملی
پایان پیام/
نظر شما