به گزارش خبرگزاری شبستان، مراسم گرامی‌داشت بزرگ لشگری آهنگساز و نوازنده ویلن، همزمان با زادروز نودسالگی این هنرمند پیشکسوت موسیقی، عصر روز پنجشنبه 28 فروردین 1393 در موزه موسیقی برگزار شد.
علی مرادخانی، معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرعامل موزه موسیقی به عنوان اولین سخنران به برگزاری مراسم بزرگداشت برای بزرگان موسیقی ایرانی در موزه موسیقی اشاره کرد: «گرامی‌داشت‌ها و نگاه به برگزاری چنین مراسم‌هایی باید در تمام دستگاه‌های فرهنگی کشور رواج داده شود.»
وی ادامه داد: «ما هم در سال جدید با مراسم گرامی‌داشت بزرگ لشگری به استقبال این گردهمایی‌ها رفته‌ایم تا بتوانیم در ادامه برنامه‌های بیش‌تری را برگزار کنیم. برگزاری چنین برنامه‌هایی شناخت‌های معرفتی را در عرصه هنر بالا می‌برد.»
مدیر موزه موسیقی درباره بزرگ لشگری گفت: «استاد لشگری از مفاخر موسیقی ما هستند و سال‌های بسیاری در این زمینه زحمت کشیده‌اند. ایشان در سال‌های اخیر هم به حوزه موسیقی خدمات بسیاری کرده‌اند. امیدوارم همواره پایدار و سلامت باشند.»
شاهرخ نادری هنرپیشه قدیمی در این مراسم به عنوان پیشکسوت رادیو در جایگاه سخنرانی قرار گرفت. او در ابتدای صحبت‌هایش گفت: «من قدیمی‌ترین عضو رادیو هستم. آن‌چه امروز از موسیقی به جا مانده و مردم آن را زمزمه می‌کنند از قدیمی‌هاست. از آهنگسازان امروزی آهنگی نداریم که مردم زمزمه کنند.»
محمد سریر، آهنگساز، هنرمند دیگری بود که برای دقایقی برای حاضران صحبت کرد. سریر در ابتدای صحبت‌هایش با اشاره به برگزاری چنین مراسمی گفت: «اهالی موسیقی در سال‌های گذشته با بی‌لطفی‌های بسیاری روبه‌رو شدند که بخشی از کدورت‌های این بی‌لطفی‌ها، هنوز در دل اهالی موسیقی هست.»
وی ادامه داد: «خوشبختانه امروز با همت و عنایت علی مرادخانی چنین مراسمی برگزار می‌شود و به طور حتم نتیجه این بزرگداشت‌ها در همه جا دیده خواهد شد.»
سریر با اشاره به همت و عشقی که در میان اهالی قدیمی موسیقی بود، گفت: «کسانی که در حوزه موسیقی پیشرفت کردند با تکیه بر همت و عشقی که در درونشان بود پیش آمدند.»
وی ادامه داد: «در گذشته موسیقی خانوادگی بود، چرا که خانواده‌های دیگر پذیرای موسیقی نبودند و به همین دلیل بخش زیادی از جامعه، موسیقی را به عنوان هنر و شغل قبول نداشتند.»
این آهنگساز تاکید کرد: «البته امروز اوضاع فرق کرده و بسیاری از خانواده‌ها به فرزندانشان موسیقی را می‌آموزند.»
سریر با اشاره به پیشرفت‌هایی که امروز در تکنیک نوازندگی شکل گرفته، گفت: «امروزه در میان نوازنده‌های موسیقی تکنیک نوازندگی با پیشرفت‌های بسیاری همراه بوده است، اما موسیقی تکنیک نیست! خلاقیت است. کسانی چون بزرگ لشگری که بر خلاقیتش تکیه کرد، اکنون آثارش در ذهن مردم باقی مانده است.»
فرهاد فخرالدینی، رهبر ارکستر ملی ایران، سخنران بعدی این مراسم بود. فخرالدینی در ابتدای صحبت‌هایش رو به لشگری گفت: «آقای لشگری تولدتان مبارک.»
فخرالدینی ادامه داد: «از علی مرادخانی تشکر می‌کنم که چنین جمعی را در کنار هم گردآورده است. 10 ساله بودم که با نام بزرگ و جواد لشگری آشنا شدم. صدای آهنگ‌هایشان هنوز در ذهنم است. ملودی‌هایشان آن‌قدر روان و سلیس بود که در ذهن ما می‌نشست.»
رهبر ارکستر ملی با اشاره به لزوم داشتن خلاقیت در آهنگسازی گفت: «خلاقیت در موسیقی ایرانی بسیار مهم است. در موسیقی ما حرف اصلی را خلاقیت می‌زند. ممکن است شخصی با آموختن اصول آهنگسازی دست به این کار هم بزند، اما آیا آثارش ماندگار می‌شوند و به دل مخاطبان می‌نشینند؟»
فخرالدینی درباره لزوم داشتن موسیقی در هر مملکتی گفت: «اگر در جامعه‌ای موسیقی نباشد، آن جامعه زنده نیست و شادی ندارد. اگر در جامعه‌ای موسیقی جریان داشته باشد، کسی با کسی درگیر نمی‌شود. کسانی که این نغمه‌ها را برای مردم خلق می‌کنند، به گردن ما حق دارند.»
پس از صحبت های فخرالدینی، سامان احتشامی نوازنده پیانو برای نوازندگان به اجرای برنامه پرداخت. قطعه‌های «طوفان» اثر بزرگ لشگری، «دو سه شبه که چشمام به درِ» و «کاروان دشتی» اثر ابوالحسن صبا، قطعه‌هایی بودند که احتشامی در این مراسم نواخت.
فریبرز فرهنگ‌مهر از شاگردان بزرگ لشگری و مرحوم همایون خرم نیز برای دقایقی به تکنوازی ویلن بر اساس ساخته‌های بزرگ لشگری پرداخت. پس از آن، میترا لشگری، دختر بزرگ لشگری هم روی صحنه آمد و با نوازندگی پیانو فرهنگ‌مهر را همراهی کرد.
پس از اجرای موسیقی، بزرگ لشگری به عنوان آخرین سخنران پشت تریبون آمد و چند کلامی هم برای حاضران صحبت کرد. لشگری گفت: «دو نفر را می‌شناسم که به موسیقی این کشور خدمت کردند؛ یکی معینیان بود و دیگر علی مرادخانی.»
وی ادامه داد: «در موسیقی ایرانی ملودی‌های بسیاری داریم که می‌توان آنها را به دنیا عرضه کرد. این ملودی‌ها از هزاران سال پیش تا کنون از سینه پدران و مادران ما به جا مانده است. آوازهایی که در موسیقی ایرانی هست در هیچ جای دنیا نظیر ندارد.»
لشگری در پایان صحبت‌هایش گفت: «بیاید این موسیقی را ارج بنهیم و قدر این موسیقی را بدانیم تا موسیقی در این مملکت باقی بماند.»
در بخش پایانی این مراسم، بزرگ لشگری، ویلن قدیمی را به علی مرادخانی هدیه کرد تا این ویلن در موزه موسیقی نگهداری شود.
لشگری درباره این ویلن گفت: «این ساز ساخته دست روس‌هاست. پری گولدیان معلمی بود که از روسیه به ایران آمده بود و به ما ویلن درس می‌داد. این ساز را از او گرفتم و تمام آثارم را نیز با همین ساز نواخته‌ام.»
در این مراسم کوجی هانه دا سفیر ژاپن به همراه خانواده‌اش، عباس سجادی، فرهاد فخرالدینی، فاضل جمشیدی، هوشنگ ظریف، فضل‌الهد توکل، امین‌الهی رشیدی، دکتر محمد سریر، فخری ملک‌پور، مزدا انصاری، مسعود حبیبی، رامبد صدیف، سامان احتشامی، میلاد کیایی، جواد لشکری، مهدخت مخبر، محمد موسوی، شاهرخ نادری، شاهرخ تویسرکانی، آذر هاشمی، دکترحسن ریاحی شرکت داشتند.
پایان پیام/
نظر شما