خبرگزاری شبستان: کلاس اول تربیت و آموزش انسان در خانواده است و کودک، دروس اولیه زندگی را از والدین و اطرافیانش فرامی گیرد. ازاین رو، اگر والدین اهل مسجد و نماز و دعا و عبادت باشند، روی قانون تبعیّت کوچکتر از بزرگتر، کودک مُهر را از مقابل والدین برداشته و به تقلید از آنها خم و راست می شود و می بوسد.
خلاصه، چشمان درخشان کودکان شب و روز حرکات اهل خانه و اعمال آنها را مینگرند و گوشهای حسّاس آنان، مانند یک دستگاه گیرنده قوی و مجهّز، مواظب حرکات و سکنات آنهاست. «ویژگىهاى رفتارى والدین، طرز فکرها، آداب و رسوم، تقلیدها، تعصبات، سطح اندیشه و فرهنگ آنها، امکانات مادّى و معنوى آنان و همچنین کسانى که آدمى به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم تحت تأثیر آنهاست در کودک اثر مىگذارند.
براین اساس، اگر پدر و مادر و اعضای دیگر خانواده، افراد وظیفه شناس و اهل عبادت و مسجد باشند، معمولاً کودکانی سالم، با شخصیتی مثبت و فعّال در آن پا به عرصه جامعه خواهند گذاشت؛ و گرنه افرادی بی بند و بار و لاابالی، بی نماز و بزهکار و بیدین و ... وارد عرصه جامعه شده و چون مفسدند، فساد بار میآورند. بنابراین، تعلیم و تربیت در دوران کودکی امری بسیار مهم است که نباید از آن غفلت کرد. دل کودک و نوجوان، چون لوح سفیدی است که هر چیزی در آن قرار بگیرد، ثبات و پایداری بسیاری دارد؛ امام علی(ع) در این باره به امام حسن(ع) میفرمایند: «قلب نوجوان، مانند زمین کاشته نشده، آماده پذیرش هر بذرى است که در آن پاشیده شود. پس در تربیت تو شتاب کردم، پیش از آن که دل تو سخت شود، و عقل تو به چیز دیگرى مشغول گردد».
آموزههای دینی، بزرگترین مسؤلیت والدین را تربیت صحیح فرزندان میداند. براین اساس، در نظام تربیتى اسلام، تربیت خانوادگى از اهمیت ویژهاى برخوردار است؛ به گونهاى که خداوند تبارک و تعالى مىفرماید:«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا...؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید! خودتان و خانوادهتان را از آتش دوزخ نگه دارید».
با توجّه به این که نگاهداشت خود و خانواده از آتش دوزخ، جز از راه عمل به دستورهای خداوند متعال حاصل نمیشود و از سوی دیگر، عمل به دستورهای خداوند نیز متوقف بر تربیت دینی صحیح است، این آیه شریفه دلالت بر این دارد که خداوند متعال، والدین را مسئول تربیت دینی فرزندان میداند. روایاتی که در ذیل این آیه آمده نیز همگی بیانگر این موضوع است. به عنوان مثال، در روایتی آمده است: زمانی که این آیه نازل شد، یکی از مسلمانان نشست و مشغول به گریه شد و گفت: من از دست خودم عاجز بودم، اکنون مسئول خانواده خود نیز شدم. در این هنگام پیامبر(ص) به ایشان فرمودند: همین که آنان را به آنچه خود را امر میکنی، امر کنی و از آنچه خود را از آن نهی میکنی، نهی کنی[برای انجام مسئولیتت] کفایت میکند.همچنین خداوند متعال در آیه ١٣٢ طاها به پیامبر(ص) مىفرماید: «وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلوةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا...؛ خانواده خود را به نماز فرمان ده و خود در آن کار پایدارى کن».
شهید مطهری، در یکی از گفتارهای خود در توضیح این آیه شریفه میگوید: این اختصاص به پیامبر ندارد، همه ما به این امر موظفیم. بچهها را از کودکی باید به نماز تمرین داد و در محیط مشوق نماز خواندن برد. به تجربه ثابت شده است که اگر کودک به مسجد نرود، در جمع نباشد و نماز خواندن جمع را نبیند، به این کار تشویق نمیشود. زیرا اصلاً حضور در جمع، مشوّق انسان است؛ آدم بزرگ هم وقتی خودش را در جمع اهل عبادت می‌بیند، روح عبادت بیشتری پیدا میکند. باید با بچه‌های خودمان، برنامه مسجد رفتن داشته باشیم، تا آنها با مساجد و معابد آشنا شوند.
ادامه دارد.....
نویسنده: عسکری اسلامپور کریمی
پایان پیام/
نظر شما