به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، شمارش معکوس پایان سال شروع شده است و همه خود را برای جشن شروع سالی جدید آماده کرده اند؛ ترافیک این روزهای شهر چه در بازار و چه در خیابان نشان از آن داردکه مردم مشتاق هستند تا بهار را جشن بگیرند.
برای برگزاری نوروز این سنت دیرینه مردم خانه ها را تکانده، لباس های و لوازم نو خریده و در کنار هیاهوی خانه تکانی و خرید به خانه تکانی دل مشغول هستند و با دلی خوش به رسیدن فصلی تازه و به سال نو امیدوار.
اما در همین جنب و جوش آخرسال و اشتیاق برای رسیدن سالی نو ، سه شنبه ای که چهارشنبه سوری نام گرفته، هرآنچه خوشی و امید از حلول سال نو است را به کام جامعه تلخ کرده و جامعه را به میهمانی ترس، وحشت، دلهره و اضطراب دعوت می کند و کابوسی برای شهروندان می شود.
چهارشنبه سوری سنتی دیرینه که از آن به جشن یاد می شود، جشنی که با آتش افروزی و انفجار مواد محترقه آغاز می شودکه در نهایت به آتش سوزی منجر می شود.
جشنی که موجب می شود آنهایی که تا دیروز سالم و با نشاط زندگی می کردند حال با جسمی سوخته، چشمی از دست داده و گوشی که دیگر نمی شنود به زندگی خود ادامه دهند و یا دیگر جانی هم برای زندگی نماند؛ در این بین جدا از افرادی که مشغول به بازی با مواد محترقه هستند که به نوعی بازی با مرگ و زندگی است دیگران را هم درگیر این بازی خطرناک کرده و آسیب می رسانند.
صدا و سیما هرساله با نشان دادن تصاویری که دل هر آدمی را به درد می آورد به مردم هشدار می دهد اما گویا برخی ها نه می خواهند ببینند و نه می خواهند بشنود در نهایت در لیست آمار حوادث چهارشنبه سوری سال 92 قرار می گیرند.
تصاویری که حکایتی از اشک ها، بغض ها و حسرت ها است؛ اشک های پایان ناپذیر مادری که جان فرزند 8 ساله اش فدای آتش بازی مردمی در این جشن شد و آدم هایی که با زخم هایی عمیق جسم شان تزئین شده و روحشان سالیان سال در حسرت آرزوهای رنگین باقی می ماند و حسرت جایگزین آرزو می شود ؛ آرزوی دوباره سالم بودن و زیستن.
طبق آمار های اعلام شده در چهارشنبه سوری سال 91 که چهارشنبه سوزی را رقم زده است 3 نفر در حوادث چهارشنبه سوری کشته و هزار و 987 نفر دیگر مصدوم شدند که تعداد آقایان مصدوم نسبت به بانوان 3.5 بر یک بود؛ همچنین 11 نفر دچار معلولیت شدند. میانگین سنی مصدومان به ترتیب در گروه سنی 20 تا 24 ساله و 15 تا 19 ساله بودند که گروه دوم شامل دانش آموزان و دانشجویان است که هیچ کدام هرگز فکر نمی کردند با جسمی سوخته به استقبال سالی نو بروند سالی که قرار بود با نشاط و شادی آغاز شود اما اکنون باید با درد شروع شود دردی که مقصر اصلیش خود فرد است که هر روزش باید با کاش و ای کاش تمام می شود.
هیچ جشنی شیرین تر از بودن کنار خانواده زیرسایه سلامتی نیست؛ پس با کمی تعقل و تفکر این شادی را از خانواده نگیریم، چراکه حادثه در کمین است و نباید با دستان خود این حوادث را رقم بزنیم.
پایان پیام/
نظر شما