به گزارش خبرگزاری شبستان از گیلان، کامران فیض بخشیان، مدیرعامل شرکت مهندسی نقش جهان پارس درهمایش ملی ساختمان با رویکرد حقوق شهروندی که امروز(10 اسفند) در سالن اجتماعات راه و شهرسازی گیلان برگزار شد، گفت: مسکن در دنیای امروز تنها سرپناه نیست بلکه به کالایی تبدیل شده است تا فروخته شود.
وی با بیان اینکه یکی از وجوه دخالت بخش عمومی تهیه و تدوین طرحهای جامع و تفصیلی است، افزود: شرایط طبیعی، بستر زمین، اقلیم و ظرفیت‌های محیطی شهر نخستین گام طرحهای جامع و تفصیلی است که در ارائه طرح سنجیده می‌شود.
فیض بخشیان، شهر را پدیده‌ای تکوینی دانست و اذعان کرد: نیاز است که به همراه برنامه و نقشه پیشنهادی، مجموعه ضوابط، مقررات و دستورالعمل‌هایی ارائه شود تا با کمک مدیریت شرایط مطلوبی ایجاد شود.
وی تصریح کرد: ارزش مصرفی مسکن به عنوان یک کالا در مناسبات اقتصادی سرمایه‌داران موجود در درجه دوم اهمیت قرار دارد و سازندگان کالاها نسبت به محصول خود بیگانه هستند و تنها چیزی که آنها را مهار می‌کند بازخوردهای بازار است.
مدیرعامل شرکت مهندسی نقش جهان پارس افزو د: سازندگان مشکلات مسکن را از آن خود نمی‌دانند و به این دلیل ساخت و سازهایی انجام می‌دهند که بی‌کیفیت است و سال‌های سال ساکنان، همسایگان و شهروندان را آزار می‌دهد.
وی به برخی از چرخه‌های معیوب در بازار آزاد مسکن اشاره کرد و گفت: سرمایه داران در این بخش در نخستین گام به خریدار می‌اندیشد و توجهی به کیفیت واقعی مسکن، استحکام، مقاومت و نوع مصالح ندارند و ظاهر ویترینی مسکن برای آنها اهمیت دارد تا بتواند در خریدار تاثیر گذارد و بازگشت سریع سرمایه را تضمین کند.
فیض بخشیان افزود: بیشینه سازی سود، سرمایه گذاران را وادار به استفاده حداکثری از زمین خواهد کرد و انبوه سازان مسکن از ساخت یا تخصیص بسیاری از فضاهای مشاع و مشترک همچون گذربندی، فضاهای سبز و باز و خدماتی میگریزند.
وی تصریح کرد: به دلیل ویژگی احتکاری مسکن و کارکرد رانت جویانه آن در کشور و با شدت بسیار در پهنه استانهای شمالی کشور، سرمایه و نقدینه‌های سرگردان گرایش به پنهان شدن در بخش مسکن دارند که این امر موجب افزایش بیش از اندازه مسکن و عرضه بیش از تقاضا خواهد شد.
فیض بخشیان اضافه کرد: بازار آزاد مسکن نمی‌تواند مسئولیت فضاهای عمومی را برعهده گیرد از هر راهی برای کسب سود استفاده می‌کند و تنها به تولید می‌اندیشد و به کیفیت ذاتی توجهی ندارد.
وی اذعان کرد: باید آموخت زمین در شهر کمیاب است و بارگذاری و ساخت و ساز در زمین شهری باید متناسب با ظرفیت‌ها و کشش شهر صورت گیرد و رعایت نکردن هر کدام از دستور العمل‌ها شهر را از نقطه بهینه خارج می‌کند.
پایان پیا م /
نظر شما