به گزارش خبرگزاری شبستان از سنندج، میر جلال الدین کزازی، مترجم و پژوهشگر برجسته ایرانی شامگاه (6 اسفند) در همایش ملی بررسی آثار مترجمان کرد ایرانی محمد قاضی و ابراهیم یونسی در سنندج گفت: کرد یکی از کهن ترین و ناب ترین تیره های ایرانی است.
وی تصریح کرد: کردها به همان اندازه که زبان مادری خود را گرامی می دارند به زبان فارسی نیز دل بسته اند و این مهم از تالیفات و آثار مفاخر و نویسندگان این دیار به وضوح قابل مشاهده است.
وی عنوان کرد: در میان زبان کردی و پارسی هیچ ستیز و ناسازگاری و کشاکشی نیست بارها گفته و نوشته ام و این بار نیز می گویم که زبان کردی یکی از کهن ترین زبان های ایرانی است که نشانه هایی از زبان ایران باستان چون زبان اوستایی و هخامنشی را می توان در آن دید.
این نویسنده، مترجم و پژوهشگر برجسته ایرانی، ادامه داد: برای شناخت زبان پارسی به شایستگی باید قبل از آن شناخت و آگاهی از زبان های بومی داشته باشیم.
کزازی، به بیان مطالبی در خصوص ترجمه پرداخت و بیان داشت: ترجمه هنر است البته هر ترجمه ای را نمی توان هنر دانست.
وی ادامه داد: ترجمه ادبی هنری بسیار نغز و دشوارتر از هنر نویسندگی است چرا که هر نویسنده مترجم نیست و و هر مترجمی به ناچار نویسنده است.
وی به دلیل تفاوت مابین ترجمه و نویسندگی اشاره کرد و اظهارداشت: در نویسندگی فرد نویسنده تنها با خویشتن روبه روست و در آفرینش آزاد و رهاست.
این نویسنده، مترجم و پژوهشگر برجسته ایرانی، تصریح کرد: رهایی، آزادی، شورش گری در سرشت نهان نهاد هنر نهفته است و هر هنرمندی هنرمند راستین سرشتی شورش گر است.
کزازی، خاطرنشان کرد: هنر یا در رهایی می شکوفد و می بالد یا می میرد و گزینه ی سومی در کار نیست.
وی با بیان اینکه مترجم آفرینش گر است ولی آزاد نیست، ادامه داد: مترجم می آفریند و آفرینش در آزادی و رهایی رخ می دهد اما در بند نویسنده نخستین است و نمی تواند آنچه را خوش دارد به نگارش درآورد.
وی تصریح کرد: مترجم باید دو ناساز آشتی ناپذیر را با هم پیوند دهد و وی تنها متنی را از زبانی به زیان دیگر ترجمه نمی کند بلکه شاهکاری را از زبانی به زبان دیگر باز می آفریند.
این نویسنده،مترجم و پژوهشگر برجسته ایرانی بیان داشت: در تمبر یادبود دو مترجم کرد ایرانی محمدقاضی و ابراهیم یونسی نوشتم تا کرد هست ایرانی هست.
پایان پیام/
نظر شما