به گزارش خبرنگار شبستان از همایش «شیدای ولی» ، حاج امیر والی، برادر حاج عبدالله و از همراهان همیشگی وی در فعالیت های جهادی، به بیان خاطرات خود از فعالیت وی در بشاگرد پرداخت.
وی با اشاره به آشنایی حاج عبدالله با بشاگرد، گفت: حاج عبدالله در زمان جنگ، وقتی در منطقه کردستان بود، توصیفاتی از بشاگرد شنید و تصمیم گرفت برای تهیه گزارشی از آن ، عازم این شهر شود.
والی ادامه داد: در آغاز راه ماشین رو نبود بنابراین بخش زیادی از راه را پیاده طی کرد. در این سفرکه 45 روز به طول انجامید، مبتلا به مالاریا شد و به تهران بازگردانده شد، اما حاصل این سفر، گزارشی بود که به آقایان نیری و عسگراولادی ارائه شد تا مقدمات فعالیت در بشاگرد آماده شود.
وی هم چنین به آشنایی خود با بشاگرد اشاره کرد و افزود: پیش از سفر به بشاگرد، تصور می کردم جایی محروم تر از کردستان نیست اما پس از اولین سفر، تفاوت فقر و محرومیت بشاگرد را با کردستان درک کردم.
ویژگی های شخصیتی حاج عبدالله موضوع دیگری بود که برادر وی درباره آن گفت: مهمترین ویژگی حاج عبدالله کار برای خدا بود. او معتقد بود کسی نباید از کار برای خدا آگاه شود و بنابراین هیچ یک از جهادگران در بشاگرد روی آنتن نمی رفت.
والی در بخش دیگری از سخنان خود درباره چگونگی تأمین نیروی انسانی، منابع مالی و کمک های مردمی از سوی حاج عبدالله گفت: حاج عبدالله در ابتدا از بچه محل های خود خواست به بشاگرد بیایند و در ادامه از اساتید دانشگاه اصفهان و خیرین این شهر برای بازدید از شهر دعوت کرد.
وی ادامه داد: هرکس به بشاگرد می آمد، عاشق حاجی می شد و چند ماه در این شهر می ماند. هیچ کس به دنبال دیده شدن نبود و همه این ها به خلوص خاص حاج عبدالله بازمی گردد.
والی در پایان تصریح کرد: امروز دیگر نمی توان بشاگرد را منطقه محروم دانست؛ چراکه مردم بشاگرد در طول این سال ها، تمامی همت خود را با حاج عبدالله همراه کردند.
پایان پیام/
نظر شما