به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، آیتالله جعفر سبحانی امروز (30 بهمن) با صدور پیامی به دومین همایش بزرگداشت امامزادگان استان قم آورده است:
بسمالله الرحمن الرحیم.
قال الله تعالی: قُل لا أَسئَلُکُم عَلَیهِ أَجراً إِلاَّ المَوَدَّةَ فِی القُربى
پیش از آنکه پیرامون این نکوداشت سخن بگویم، مراتب تقدیر و سپاس خود را به کلیه کسانی که این فضای روحانی را پدید آوردهاند تقدیم میدارم و این تکریم و محفل، نشانه ولاء خالص و مهر بی شائبه آنان به ذریه رسول گرامی است.
مهر ورزیدن به پیامبر خدا، و عترت پاک او یکی از فرائض دینی است، به گواه آنکه قرآن آن را اجر رسالت معرفی میکند و میفرماید «قُل لا أَسئَلُکُم عَلَیهِ أَجراً إِلاَّ المَوَدَّةَ فِی القُربى» مسلمان اجر واقعی پیامبر با خداست و شعار همه پیامبران این است که «ان اجری الا علی الله» ولی درخواست دوستی از جانب پیامبر با خاندان خویش، به ظاهر پاداش اوست ولی در باطن به سود مسلمانان است، زیرا دوستی با آنان سبب میشود که انسان با محبوب خود، از نظر فکر و اندیشه، عمل و رفتار همگون گردد تو گویی پیامبر با درخواست چنین پاداشی میخواهد ما را با اهل کمال پیوند دهد و در نتیجه راه سعادت را برای ما بگشاید زیرا چنین درخواست پیش از آنکه به سود او باشد به نفع جامعه است، درست همانند این است که پزشک ماهر پس از معاینه و نگارش نسخه، به بیمار بگوید حق ویزیت من است که به این نسخه عمل کنی و بس.
پس از درگذشت صاحب رسالت، عترت وی مورد بی مهری قرار گرفت و در دوران اموی ها و عباسی این بی مهریها مضاعف گردید از این رو ذریه دخت گرامی پیامبر زندگی در غربت را – آن هم به صورت ناشناس – بر ماندن در وطن ترجیح دادند و به کشورهای مصر، سوریه و عراق پناه بردند و از آنجا که گرایش به تشیع در مناطق شمال ایران و استان قم چشمگیر بود این مظلومان تاریخ به این نقاط پناه آوردند تا به وظایف دینی خود و ارشاد مردم به صورت محدود بپردازند.
جناب علی بن جعفر برادر امام کاظم(ع) یکی از فرزندان حضرت صادق(ع) است که در تاریخ و حدیث بسیار نام آور است. او مولف کتاب «المناسک و المسائل» است که روایات در این کتاب برای فقیهان راهگشاست.
وی محضر پنج امام از حضرت صادق(ع) تا حضرت هادی(ع) را درک کرده و سرانجام جان به جان آفرین سپرده است.
این همایش به عنوان تکریم از حضرت علی بن جعفر و دیگر فرزندان امام صادق(ع) که در شهر قم و اطراف زیستهاند و درگذشتهاند برگزار میشود؛ ترمیم بقاع آنان سبب نزول رحمت و مظهر ابراز مودت به ذوی القربی است.
همه مسلمانان جهان روز میلاد رسول گرامی اسلام را محترم میشمارند و آن را روز شادی اعلام میدارند و در جشنها آیاتی که درباره آن حضرت فرود آمده تلاوت میکنند، سخنرانان به ذکر مناقب آن حضرت پرداخت و سرایندگان با اشعار نغز خود بر زینت مجلس میافزایند، این حرکت همگانی نشانه مودت و مهرورزی بر رسول خداست و در حقیقت اصلی از اصول اسلام است.
قرآن مجید میفرماید «و رفعنا لک ذکرک» ما تو را بلندآوازه کردیم، بر پا کردن این محافل تجسم بخشیدن به مضمون این آیه است. اینجانب در اینجا دامن سخن را کوتاه نموده و برای همگان حسن عاقب و شمول شفاعت خاندان رسالت را از خداوند متعال خواهانم.
قم – موسسه امام صادق(ع)
جعفر سبحانی
پایان پیام/
نظر شما