به گزارش خبرنگار شبستان، برداشت توهین آمیز بودن فیلم یا سریالی برای یک قشر از جامعه یا یکی از قومیتهای ایران مساله تازه ای نیست و حالا این مساله بر سر نام یکی از شخصیتهای سریال«سرزمین کهن»(کمال تبریزی)دوباره کشور ما را تحت تاثیر قرار داده.
نگاه دقیقتر به این مساله می تواند نشان دهنده میزان تحمل در جامعه ما باشد.تحمل نسبت به مسائلی که شاید به تنهایی چندان مهم نباشند اما گاهی در جایی،همین عوامل می تواند التهاب زا و خطرناک شود.
متاسفانه سالها است که فرهنگ کشور ما سرشار از جوکهایی است که برای خنده،نژاد یا قومیت خاصی را در چهار گوشه کشور مورد خطاب قرار می دهند.این مشکل که از چند سال قبل از انقلاب به وجود آمد،پس از آن هم در جامعه گسترده شد و هنوز هم در کشورمان به چشم می خورد.
اگر چه صدا و سیما چند سال پیش استفاده از چنین مطالبی را در قالب آیتمها و در درون سریالهایش ممنوع کرد،اما وجود این عامل در طول زمان باعث حساسیت تمام اقوام ایرانی نسبت به توهین های شد که در بطن این لطیفه ها وجود داشت.
روی دیگر سکه این ماجرا اما،کم طاقتی ما ایرانیان است.شاید فشار زمانه در این میان مقصر باشد یا روند پر شتاب زندگی روزمره،ایرانیان از میانه دهه هشتاد به این سو اندکی کم طاقت تر شده اند و میزان صدای بوق ماشین ها پس از سبز شدن چراغ قرمز یکی ار بهترین نشانه های این بی طاقتی است.
حالا این دو عامل در کنار هم باعث شده وقتی در یک سریال،اسم شخصیت منفی آن بختیاری است و کسی هم به او نا سزا می گوید،از فردای آن روز قوم بختیاری با این فکر که به آنها توهین شده،به خیابانها بریزند.
باید از این دوستان معترض پرسیدآیا تمام قوم بختیاری معصوم هستند و نمی توان یک شخصیت بد هم در تاریخ این قوم یافت یا نکند دزدهای مناطق بختیاری نشین را از مناطق دیگری به آنجا وارد می کنند که شائبه فساد یک شخصیت در این سریال،این گونه ناراحتی ایشان را بر انگیخته.
اندکی صبر همیشه راهگشا است. گویا در ادامه سریال، قهرمان اصلی آن از همین خانواده بر می خیزد و داستان در مسیر جدید پیش می رود.اما هر چه هست،نباید فراموش کرد که صعه صدر و صبر،دو عامل مهم پیشبرد فرهنگی کشور هستند که همه باید از آنها بهره ببریم.
پایان پیام/
نظر شما