به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، سرانجام فیلم پرماجرای کیانوش عیاری«خانه پدری»بعد از دو سال به جشنواره فیلم فجر رسید.فیلمی که شهاب حسینی ،مهران رجبی و مهدی هاشمی بازیگران اصلی آن هستند و داستان چند نسل از زندگی یک خانواده را تعریف می کند که سایه یک قتل ناموسی بر آن سنگینی می کند و خانواده هرگز از این خون ناحق رهایی پیدا نمی کند.
فیلم عیاری مانند تمام ساخته هایش اثری استادانه،خوش فرم و حساب شده است.وسواس عیاری در پرداخت دقیق جزئیات در هر نسل از خانواده،بیننده را در میانه داستانی قرار می دهد که از شدت مستند بودن واقعی می نماید.او با انتخاب یک واقعه از میانه هر دهه از زندگی این خانواده که از دهه 1320 تا 1370 است،مثل یک زمین شناس که لایه های زمین شناسی را با دقت فراوان می کاود،به کاوشی در زندگی خانواده های ایرانی دست می زند و آیینه ای در برابر جامعه ما می گذارد.
تاثیر گذارترین بخش فیلم،قتل فجیعی است که در ابتدای آن رخ می دهد.صحنه ای که در تمام این سالها همه اصرار بر حذف آن داشتند اما عیاری با گفتن این حرف که بدون آن صحنه فیلم بی معنا می شود،از این کار سرباز زد.حالا مشخص شد که چرا عیاری بر وجود این صحنه در فیلم اصرار داشت چون مظلومیت دختری که کشته می شود،دل تماشاگر را به درد می آورد و هر اتفاقی برای این خانواده می افتد،به مکافات این عمل شبیه است.
قتل ناموسی آفتی است که سالها است در بیشتر مناطق کره زمین رخ می دهد و در کشور ما آمار بالایی دارد.آسیبی اجتماعی که عیاری هوشمندانه آن را دستمایه داستانی تلخ و تکاندهنده کرده تا تلنگری به وجدان جامعه ما بزند تا شاید روزی در این سرزمین،خون انسان بی گناهی به خاطر یک خیال واهی بر زمین نریزد.
پایان پیام/
نظر شما