به گزارش خبرگزاری شبستان، مجتبی رحماندوست هم یکی از نویسندگانی است که بیانیه دفاع از مردم بحرین را امضا کرده، رحماندوست پیش از هر مورد دیگر به نقش انقلاب اسلامی ایران در بیدارگری عمومی اشاره دارد و معتقد است همان گونه که کشور ما توانست با همت همه جانبه مردم از زیر سلطه ابرقدرت ها خارج شود، مردم دیگر نقاط جهان هم به پیروی از این حرکت در حال تمرین آزادی خواهی هستند.
رحماندوست می گوید: هر نویسنده و شاعر خود یک رسانه است وموضع گیری اش در چنین مواردی بدون شک موثر خواهد بود. چون او بیش از هر مورد دیگر به وجه انسانی قضیه نظر دارد و دلش نمی خواهد خودش در آرامش باشد و مردمان یک کشور مظلوم را در حال پایمال شدن ببیند. اصولا شاعر و نویسنده برای این دست به قلم می‌برد که مشکلی را حل کند چون رسالت قلم همان گونه که بزرگان دینی ما هم گفته اند همین است.
رحماندوست در مورد ابعاد این حرکت و چگونگی نقش همگانی مردم و دولت می گوید: من بر این باورم که کشور ما تاکنون عملکردهایی سازنده در این موارد داشته به گونه ای که ما تنها صدایی بوده ایم که در جهان به خونخواهی ازمظلوم پرچممان را بالا برده ایم و بدون شک این عملکرد را ادامه داده و از آن دفاع می کنیم. ما اکنون داریم از یک ملت مسلمان دفاع می کنیم و ابایی هم از اظهار نظرهای دیگران نداریم. ملت ما سی و دو سال است که این حرف ها را می شنود و اگر می خواست تحت تاثیرقرار گیرد قطعا خیلی زودتر این اتفاق می افتاد.
رحماندوست معتقد است که نویسندگان و شاعران علاوه بر کارهای قلمی باید با حضور فیزیکی هم بر حرکت خود مهر تایید بزنند، او می گوید که نویسندگان و شاعران و کل هنرمندان ایرانی برای بازتاب هر چه بیشتر این حرکت انسانی باید تجمع های مسالمت آمیزدر برابرسفارت خانه های کشورهایی چون عربستان و بحرین صدای خود را به در درجه اول به گوش دولت های این دو کشور و دردرجه دوم به گوش دولت های جهان برسانند.
رحماندوست در باره سکوت خبری رسانه های جهان در مورد حوادث بحرین هم اضافه می کند که مردم آزاده جهان هیچ زمانی نیازمند این گونه مراکز نبوده اند چون بسیاری از رسانه ها همیشه مردم مظلوم اقصی نقاط جهان را تنها گذاشته اند و به دفاع از زورگویان پرداخته اند،مساله ای که در این مدت گرفتاری مردم بحرین هم شاهدش هستیم. او می گوید که نفس چنین حرکت هایی از سوی هنرمندان در حکم یک کار رسانه ای است واگر به کاری که می کنیم ایمان داشته باشیم خود به خود حرفمان را به گوش دیگران رسانده ایم.
این نویسنده در پایان نقش رسانه های جمعی داخلی در این مورد را بسیار مهم ارزیابی کرده و می افزاید: صدای نویسندگان زمانی که با صدا و عملکرد رسانه های جمعی در هم آمیزد بدون شک پژواک جهانی خواهد داشت حتی اگر هیچ رسانه ای در جهان به آن اشاره نکند.
پایان پیام/
نظر شما