به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، مسعود کیمیایی با جدیدترین فیلمش«مترو پل»امسل مهمان جشنواره فیلم فجر شده است.فیلمی با بازی محمد رضا فروتن،پولاد کیمیایی،مهناز افشار و شقایق فرهانی که داستان زنی بی پناه را روایت می کند که در شبی بارانی به سینمایی که حالا باشگاه بیلیارد شده پناه آورده و کسانی که در باشگاه هستند،درگیر مشکلات او می شوند.
«مترو پل»شبیه به قالبی از یخ است که وقتی می خواهیم از آن استفاده کنیم می بینیم قشر نازکی از یخ را دارد و درونش پر از آب است.کیمیایی بسیاری از مولفه های آشنای سینمای خود را در این فیلم آورده و فیلم شبیه به جورچینی از آثار قبلی او است که همه در سطح می مانند و فیلم«متروپل»هم در نهایت تبدیل به فیلمی سطحی و بی فایده می شود.
موسیقی ارکسترال و بسیار سنگین فیلم که مثل موسیقی کارتون لحظه ای قطع نمی شود،دیالوگهای نامفهوم و فاقد معنایی که از دهان شخصیتها به بیرون پرتاب می شود،سینمایی که بیشتر شبیه به یک موزه زباله است تا باشگاه و شخصیت عجیب شقایق فرهانی که در طول فیلم فقط فریاد می زند و هیبتش شبیه هیولاهای فیلمهای علمی تخیلی بد ساخت قدیمی است تنها نمونه هایی از ضعف این فیلم است.
کیمیایی گویا حوصله پیدا کردن نشانه های جدید برای مشخص کردن حالات روحی شخصیتهایش را ندارد.اسب مریض از فیلم«دندان مار»وام گرفته شده،نقش دست خونین مهناز افشار بر دیوار از «رضا موتوری»به این فیلم ارث رسیده و شخصیتهای قهرمان فیلم،کپی دست چندمی از مردان آثار قدیمی تر کیمیایی هستند که حالا گویا مچاله شده اند و به «متروپل»پرتابشان کرده اند.
جالب اینجا است زنان آثار کیمیایی که اینجا قهرمانان اصلی فیلم هم هستند،همه مشککلات فراوان در سوابق زندگی خود داشته اند و گویا کیمیایی نمی تواند زنی پاک را در زندگی حتی در خیال خود خلق کند.همین زنان پیش از این ناپاک هم حالا در جامعه تنها به وظیفه خانه داری و ازدیاد نسل راضی اند و به نظر می رسد شناخت کیمیایی از زنان در دهه چهل شمسی متوقف شده.
مسعود کیمیایی از کارگردانان بزرگ سینمای ایران است که روزگاری هر اثر تازه اش اتفاق بزرگی در سینما به شمار می رود.کاش او دیگر فیلمی نسازد تا در خاطره علاقه مندانش همان فیلمساز بزرگی که بود بماند.
پایان پیام/
نظر شما