خبرگزاری شبستان: زمانی که کارکنان صنعت نفت در اقدامی حساب شده و به دستور امام خمینی شیرهای نفت را بستند، با قطع صادرات نفت به غرب، امید ماندن رژیم طاغوت را نا امید کردند. با قطع کامل صادرات نفت شاه از اصلى ترین منبع قدرت خود محروم شد و مراحل سقوط او تشدید و تسریع گردید. در واقع با اعتصاب کارگران صنعت نفت به دستور امام خمینی (ره) و عدم صدور نفت و تقلیل عایدات دولت ، عملا گلوی شاه در دست ملت سفت و محکم باقى بماند .
با فرار شاه امام خمینی (ره) کمیته ای پنج نفره را به ریاست مهندس بازران برای انجام امور کشور مامور کردند که در مورخه 8 بهمن 1357 اولین فرمان امام به ایشان مبنی بر از سر گیری تولید نفت صرفا به اندازه مصارف داخلی بود. با در اختیار گرفتن تولید نفت ، امام و نیروها انقلاب عملا گام مهمى در فلج کردن و نهایتا سرنگونی رژیم شاه برداشتند. در این یادداشت سعی داریم تا قدری به نقش اعتصابات نفتی در پیروزی انقلاب اسلامی توجه کنیم .
در شرایطی که پایه های حکومت پهلوی به لرزه در آمده بود و شاه ایران ساده لوحانه در مقابل درخواست تداوم چتر حمایت بیگانگان بر کشور، وعده صادرات نفت به آنها می داد؛ نفتی ها مهم ترین و منسجم ترین تشکل اعتراض آمیز خود را با اعتصاب کارکنان صنعت نفت اهواز و آبادان در نیمه پاییز 1357 شکل داده بودند.
از آنجا که رژیم شاه، نفت ایران را در اختیار صهیونیست های اسرائیلی قرار می داد تا وسیله سرکوب مسلمانان فلسطین قرار گیرد، حضرت امام (ره) در یکی از فرمایشات خود به طور مستقیم به نفت اشاره و خاطرنشان کرد: “این وضعیت از دیدگاه شرعی و همچنین منافع ملی مردم ایران قابل قبول نیست.”
در پی شکل گیری اعتراض همگانی کارکنان صنعت نفت، اندیشه ایجاد یک مرجع سیاست گذار و هدایتگر در سطح این صنعت به ذهن ها خطور کرد و کم کم مذاکرات پراکنده کارگران و کارمندان برای به وجود آوردن مرکزی برای سامان بخشیدن به اعتصابات، رنگ و بوی جدی تری گرفت؛ ضمن آنکه در این شرایط نفتی ها به خوبی دریافته بودند که اعتصابات آنها تا چه اندازه می تواند خواب خوش حکومت پهلوی را برآشوبد.
به این ترتیب بود که اعتصاب کارکنان صنعت نفت، رفته رفته فضا و رنگ و بویی دیگر یافت و اعتراضات صنفی تبدیل به خروشی سراسری شد. اعتصاب کارکنان صنعت نفت در سال 1357 از دو سو رژیم رو به زوال پهلوی را تحت فشار قرار می داد. موضوع نخست، بستن گلوگاه های تولید نفت بود که در حکم قطع شریان اقتصادی حکومت به شمار می رفت و دیگری، حضور کارکنان صنعت نفت صنعت نفت ایران در میان معترضان دولت شاه، سبب انسجام فکری اعتصاب شدگان می شد.
در روزهای میانی پاییز 57 بود که دولت برای خنثی کردن اعتصاب دست به اقدامی عجیب زد و با دعوت از بازنشستگان و به کار گیری نظامیان، قصد داشت تولید نفت خام را از سر گیرد، اما این تاکتیک دولت کارگر واقع نشد و تنها نتییجه حاصل آن بود که بخش هایی از تاسیسات به واسطه عدم آشنایی نظامیان با نحوه کار آنها دچار آسیب و از کار افتادگی شد.
مجموعه این تلاش ها سرکردگان نظام شاهنشاهی را متوجه این ساخته بود که گردش چرخ عظیم صنعت نفت تنها با دستان کارکنان صنعت نفت میسر خواهد شد. به همین دلیل نظامیان شاه با توسل به زور سر نیزه سعی کردند کارکنان اعتصاب کننده را به حضور در محیط های عملیاتی وارد کنند که نتیجه ای نداشت جز حمایت امام خمینی(ره) از اعتصاب کارکنان نفت.
در چنین شرایطی فشار دولت برای شکستن اعتصاب نفتی ها بیش از پیش شد اگرچه نه تنها این اعتصاب شکستنی نبود بلکه پس از پیام امام (ره) مبنی بر اینکه: ” …اینجانب از اعتصاب کنندگان در سراسر کشور تقدیر می کنم و پیتیبانی خود را از آنان اعلام و به خصوص از اعتصاب کنندگان شرکت نفت تقدیر می کنم و اقدامات دادگاه ها و دولت نظامی غاصب را در فشار به آنان برای شکستن اعتصاب تقبیح می کنم…”، این اعتصاب ها تقویت نیز شد.
سایت و محوطه پالایشگاه نفت آبادان در ساعات آغازین روز 16 دی 1357 سرشار از فریاد آزادی خواهانه کارکنان نفت بود که فریاد می زدند: “صادرات نفت هرگز، تولید فقط برای مصرف داخلی”؛ پس از آن بود که دولت مجبور شد برای تامین بنزین به واردات روی بیاورد و به این ترتیب با کاهش صدور نفت خام و درنهایت قطع آن در روزهای میانی دی ماه، دولت عملا زمین گیر شد .
در این مقطع بود که حضرت امام برای اینکه مردم در رنج و فشار قرار نگیرند یکی از اولین فرمانهای خود را در مقطعی صادر فرمودند که دولت شاه بطور رسمی در قدرت بود . با اینحال حضرت امام دستور خود را خطاب به کارمندان و کارگران صنعت نفت فرمودند و طی پیامی از ایشان خواستند تا با مهندس بازرگان همکاری کرده و به اندازه مصارف داخلی نفت تولید کنند . که این خود البته گویای جایگاه برجسته امام (ره) بود که علاوه بر نیروی های انقلاب ، کلامی نافذ در میان همه گروهها داشته است .
پایان پیام/
نظر شما