به گزارش سرویس دیگر رسانه های خبرگزاری شبستان، بوتیا نوشت: دقت شود که معنای عدل و عدالت اصلاً تساوی یا تشابه نیست، بلکه «قرار دادن هر چیزی در جای خودش عدل است». مگر ماه و خورشید یا آب و آتش مساوی و شبه یک دیگرند؟! اما ممکن است ذهن بگوید: بالاخره این «عدل» در جایی مقابل «ظلم» مطرح می‌گردد (مثل همین مثال شما)،
بله درست است. اما در این موارد نیز باید اندیشید که آیا خدا او را فقیر و بیچاره آفریده، یا بنده و امثال بنده و دیگران به او ظلم کرده‌اند؟!
خداوند حکیم، ما را با نظام احسن آفریده است؛ مثلاً شکل و مشخصات آفرینش بدن (جسم) ما این است که نرم است و خون در آن جریان دارد و سلسله عصب‌هایی دارد، حال اگر کسی با چاقو به چشم کسی زد و او کور شد، یا مادری در حال حاملگی مشروبات الکلی مصرف کرد و بچه‌اش کور شد، یا کسی به ظلم ثروت اندوزی کرد و عده‌ای از این ظلم فقیر و بدبخت شدند، آیا مشکل در عدل خداست یا عدل ما؟!
نظام آفرینش، نظام علی و معلولی است. اگر آب حرارت ببیند و به نقطه جوش برسد، بخار می‌شود و اگر امریکا و اسرائیل ظلم کردند و بمبی بر سر مردم غزّه انداختند، پیر و جوان و کودک بی‌گناه قتل عام می‌شوند، آیا در این ظلم بشری، عدل خدا زیر سؤال می‌رود؟! اگر قرار باشد که هیچ فعل و فعل و انفعالی در هیچ کجا نیافتد که باید نظام علی و معلولی برچیده شود.
خداوند متعال، علیم و حکیم، آفرینش را بر اساس نظامی اَحسن آفرید و برای هدایت و سعادت بشر نیز پیامبران و در خاتمه پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله را با دینی کامل فرستاد و خودش و اهل بیت علیهم‌السلام را نیز معلم، رهبر و امام قرار داد و در درون ما نیز عقل (پیامبر درونی) و فطرت بیدار را قرار داد. همه‌ی حلقه‌های زنجیره‌ی نظام آفرینش به هم پیوسته است، اما گاه افرادی خلقه‌ها را تجزیه و جدا می‌کنند، [از دایره‌ی وحدت و توحید خارج می‌شوند] و بر خود و دیگران ظلم می‌کنند و این حوادث ناگواری که شاهدیم پیش می‌آید.
اما، ضعف بیشتر آنجاست که بشر هنگامی که به این عقوبت کرده‌هایش دچار شد، به جای آن که متنبه گردد و قیام به اصلاح و قسط بر اساس عدل الهی نماید، خدا را متهم می‌کند که چرا چنین و چنان شده است؟!
پایان پیام/
نظر شما