قصه ثبت جهانی ابیانه؛میراث هزارساله قربانی بی توجهی وفراموشی مسوولان!

رضا علیرضایی، رئیس شورای اسلامی روستای ابیانه در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در اصفهان گفت:به دلیل عدم اولویت گذاری مسئولان استانی در قرار دادن نام ابیانه در فهرست نوبت آثار و اولویت قراردادن آثار شهر اصفهان در پیچ و خم تصمیم گیری مدیران استان، این روستای تاریخی مورد بی توجهی قرار گرفته و به فراموشی سپرده شده است.

وی با تاکید بر اینکه روستای ابیانه بر اساس گزارش مکتوب " Junko Taniguchi "نماینده سازمان یونسکو در منطقه جنوب شرقی آسیا چهار گزینه از 10 گزینه لازم برای ثبت جهانی شدن را دارد، افزود: یکتا بودن و یا حداقل متعلق بودن به یک فرهنگ سنتی و یا یک تمدن موجود و یا از بین ‌رفته و در نظر گرفته‌ شدن به عنوان نمونه‌ای بارز از ساختمان ها، شیوه معماری و یا مجموعه‌ای شامل اصول فنی خاص که بیانگر مرحله‌ قابل توجه از تاریخ تمدن انسانی است دو مورد از  آیتم ها این روستا برای ثبت جهانی است.

به گفته وی، ارتباط مستقیم یا ملموس بودن با رویدادها و سنن زندگی، ایده‌ها، عقاید و فعالیت های هنری یا ادبی از دیگر گزینه های موجود ثبت جهانی در ابیانه است.

رئیس شورای اسلامی روستای ابیانه، این روستا را موزه ای با یادگارهای تاریخ ایران از عصر کهن و سیر تکاملی یک زیستگاه سنتی در طول تاریخ دانست و گفت: بی توجهی مسئولان در حق میراث کهن هزار ساله ابیانه عامل اجحاف در حق این روستا شده است.

علیرضایی، قرار گرفتن پایگاه میراث فرهنگی روستای ابیانه تحت نظارت تهران را خواستار شد و گفت: در جایی که مجموعه ابیانه در فهرست آثار ملی ثبت شده است به هم ریختگی سلسله مراتب پایگاه میراث فرهنگی این روستا از کشوری به استانی و شهرستانی بسیار جای سوال و تأمل است.

وی، اهالی ابیانه را بهترین حافظان آثار تاریخی این روستا دانست و گفت: حفظ و حراست این مجموعه تاریخی تا زمانی که به طور سنتی بر عهده اهالی روستا بوده است به خوبی تحقق یافته و گواه آن ماندگاری این روستای تاریخی تاکنون است.

به گفته وی،استفاده از نیروهای بومی صاحب نظر و نخبه ابیانه برای مسئولیتهای مدیریتی را تاکید کرد و گفت:بکارگیری این افراد بواسطه شناخت و آگاهی آنها از موقعیت و شرایط روستا با دلسوزی نسبت به آن ضروری است.

این کاردار بازنشسته وزارت امور خارجه تاکید کرد: مسئولانی که می خواهند برای ابیانه کاری انجام دهند باید این روستا و تفکر و تمدن در پشت معماری و جریان زندگی در این شهر را بشناسند تا بتواند دلسوزانه و صادقانه برای آن خدمات ارائه کنند.

علیرضایی افزود: از زمانی که میراث فرهنگی نظارت و حراست از این اثر تاریخی را عهده دار شده است ناهمانگی و بی توجهی مسئولان این اداره به این مجموعه بیشتر شده است.
 

وی اقدامات میراث فرهنگی برای حفظ و احیا روستای ابیانه را کمرنگ عنوان کرد و افزود: با توجه به قدمت کهن این روستا که به دوران پیش از اسلام برمی گردد توجه بیشتر و دلسوزانه مسئولان به ویژه در راستای جهانی شدن آن را می طلبد.

پایان پیام/