خبرگزاری شبستان: سی و دومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر بعد از ظهر بیست و هشتم دی ماه در تهران کار خود را آغاز کرد. جشنواره ای که ویترینِ تلاش یکساله ی اهالی تئاتر ایران است. مهمترین و چشم نواز ترین اتفاقِ تئاتر کم اتفاق ایران. برای سرزمینی که تماشای تئاتر [به طور مداوم و نه مقطعی] تنها در پایتخت برای مردم میّسر است و مجموع تالارهای فعال تئاترش کمی بیشتر از ده تاست، فجر جشنواره ی محترمی ست که طی ده روز فرصت مغتنمی را برای تماشای خلاصة دسترنج کارورزان تئاتر ایران فراهم می کند.
حضور نمایش های متنوع در هفت بخش مختلف [مهمان، تئاتر ملل، تئاتر نسل نو، جشنواره جشنواره ها، برگزیدگان تئاتر مناطق، مرور تئاتر ایران در سال 92، چشم انداز تئاتر ایران در سال 93] نوید بخش آن است که جشنوارة سی و دوم با دستچینی از بهترین های تئاتر ایران، پس از چند دوره رکود بار دیگر بتواند تنور تئاتر کشور را گرم کند و سلیقه های مختلف را راضی نگه دارد.
قرار گرفتن نمایش های متعدد خارجی از کشورهای صاحب تئاتر، نظیر آلمان، لهستان، فرانسه و ایتالیا با اجرای آثار مهم و شناخته شدة تئاتر جهان، اجرای دوبارة اثری از محمد رحمانیان و اجرای نمایشی کارگاهی توسط گروه کره ای و همکاری بازیگران ایرانی از جمله اتفاقاتِ دلگرم کننده ای است که می تواند برگِ برنده جشنوارة امسال باشد.
در روز اولِ جشنواره اجرای نمایش سقراط به نویسندگی و کارگردانی حمیدرضا نعیمی، شروعِ درخشانی را برای این دوره رقم زد. کارگردانی حساب شده، متنِ خوب و بازیهای درخشان بازیگران، تماشاگران اولین روز اجراهای تالار وحدت را راضی نگه داشت. در مجموعة تئاتر شهر دایی وانیا نوشتة آنتون چخوف و کارگردانی اکبر زنجانپور و مرگ تصادفی یک آنارشیست نوشتة داریو فو و به کارگردانی مصطفی عبدالهی از اجراهای قابل تامل روز اول جشنواره بودند.
اگرچه یک اتفاق پیش بینی نشده در اجرای در شوره زار کار حسین کیانی موجب شد تماشاگران مشتاق پشت درهای بسته تماشاخانة ایرانشهر بمانند و کسالتِ مجید صالحی بازیگر نمایش مانع از اجرای این اثر شد تا اولین تغییر برنامه در جشنواره امسال حاصل شود، ماحصل آنچه در روز اول به صحنه برده شد دهة امید بخشی برای تئاتر کشورمان را نوید می دهد.
علی یزدان دوست
نظر شما