به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری شبستان، در یادداشت اختصاصی احسان حاجی پور، کارگردان تئاتر به خبرگزاری شبستان آمده است: در لغتنامه دهخدا ذیل عنوان واژه "تخیل" آمده است : خیال بستن- صورت بستن چیزی مر کسی را- در خیال آوردن. و ابوالفضل بیهقی در کتاب سترگ تاریخ اش من باب این کلمه آورده: نخستین درجه که چیزها را بتواند دید و شنید.
اما معنای واژه "تَخْییل" چیزی ورای این توصیفات است و دستور و دساتیر نمایش جدید پرستو گلستانی از جنس این واژه . تخییل یعنی کسی را به خیالی و ظنی افکندن . شاید این واژه مناسب ترین مترادف برای کلمه فانتزی باشد و حتما بسیار زلال تر و ناب تر.
این روزها نمایش" سفر رویایی کوتوله ها "از نوشته های دیوید وود در تالار هنر به روی صحنه رفته است. نمایشی با حال وهوایی متناسب کودکان اما به گمانم نه صرفاً برای مخاطب کودک. این نمایش برای همه کسانی مناسب است که میخواهند لختی از چهچه های عالم مابانه ی تئاتری های دوران خلاصی یابند و فرصتی ایجاد کنند برای زیستن در پاکی و زلالی تَخْییلشان.
اثری است بسیار فراتر از استانداردهای من درآوردی مرسوم این روزهای تئاتر ما برای نمایش هایی که تولید میشوند برای مخاطب کودک و نوجوان و حتی باید گفت کارگردان این نمایش خیلی فراتر از الزامات دم دستی شده اجرای نمایش صحنه ای عمل کرده است .
پرستو گلستانی در اجرای این نمایش به همه چیز فکر کرده از نور و طراحی صحنه هوشمندانه اش گرفته تا اشعار نمایش اش همه و همه در نظمی خوشایند در کنار هم قرار گرفته اند . در مقایسه ای اجمالی با متن چاپ شده نمایشنامه که اتفاقاً ترجمه بسیار خوبی هم دارد به جرات میتوان گفت اجرای این اثر بسیار بهتر از متن نمایش شده است. آنها که متن های وود را خوانده اند بر این عقیده من صحه میگذارند که نویسنده بیشتر از آن که یک نمایشنامه نویس باشد یک مربی و متخصص اجرای نمایش برای کودکان است و همین عاملی است برای ناپخته بودن متن نمایش هایش - اگر کاملاً وفادارانه اجرا شوند- در سفر "رویایی کوتوله ها " قرار نیست چون نمایشی برای کودکان میبینیم از این و آن اثرمان بزنیم در حالی که این اثر هم مانند نمایش قبلی کارگردانش بدون هیچگونه حمایت مالی و معنویِ دولتی و کاملاً خصوصی در حال اجراست . نمایشی که داغ ننگ لابی گری های دلالان رسانه ای نما را هم نپذیرفته و راهش را هم خوب پیدا کرده در جذب مخاطب. این نمایش فراتر از افتادن در دام آفتِ بازی های مشمئز کننده خاله ها و عمو های قلابی مد شده این روزها و یا متوسل شدن به رکاکت برای خنداندن کودکان آنقدر چشم نواز حرف اش را میزند که در لحظه به لحظه اجرا، احترام به مخاطب را میتوان احساس کرد. گروه بازیگران این نمایش آنقدر شرافتمندانه و نجیبانه و هم دل به روی صحنه میروند که" دیده شدن خودم نه دیگران " جایی در این نمایش نداشته باشد . "سفر رویایی کوتوله ها" هم آوایی موزون بازی و رنگ و نور و تخیل و تَخْییل است .
گمان میکنم خیلی وقت پیش باید به پرستو گلستانی میگفتیم تمام قد به احترام نمایش های شریفی که برای کودکان کار میکنی می ایستیم اما انگار یادمان رفته بود، امیدوارم این بار دیگر فراموشی به سراغمان نیاید.
احسان حاجی پور
کارگردان تئاتر
پایان پیام/
نظر شما