به گزارش خبرگزاری شبستان، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات زیربنایی این مرکز اعلام کرد: در رابطه با اعتبارات ردیف‌های گوناگون نکته قابل ذکر آنکه تأمین اعتبارات این ردیف‌ها به علت عدم تحقق منابع درآمدی پیش‌بینی شده در ردیف‌ها، نسبت به تأمین اعتبار طرح‌های پیوست که از منابع درآمدی مطمئن‌تری به دست می‌آیند، با اما و اگرهای بیشتری مواجه است.
با وجود این اما و اگرها وقتی برای طرح‌های حمل و نقل در پیوست شماره 1 لایحه بودجه اعتبار کافی وجود ندارد و از مجموع 217 طرح برنامه حمل و نقل جاده‌ای برای 128 طرح آن به خاطر محدودیت منابع مالی، اعتباری بین 100 میلیون تا 000,100 میلیون ریال یا برای 22 طرح برنامه راه آهن از مجموع 45 طرح پیش‌بینی شده در پیوست، اعتباری بین 100 میلیون تا 000,100 میلیون ریال در نظر گرفته می‌شود، چرا در قالب ردیف‌های متفرقه (با منابع درآمدی نامطمئن) طرح‌هایی آورده شده که صرفا جنبه وعده دارند تا جایی که نمی‌توان انتظار داشت حتی این طرح‌ها در سال 1393 شروع شوند تا چه رسد به پیشرفت عملیات اجرایی آنها.
نتیجه آنکه محدودیت منابع مالی در لایحه بودجه سال 1393 زمینه را برای بازبینی طرح‌های در دست اجرا فراهم کرده که شروع خوبی است، گر چه پیشرفت فیزیکی مبنای توزیع اعتبارات بین طرح‌ها قرار گرفته، اما در این توزیع بهتر بود اولویت اجرایی طرح‌ها هم از نظر دور نماند.
بازبینی و تجدیدنظر طرح‌های در دست اجرا، زمینه مناسبی است تا در بخش حمل و نقل، شروع یا ادامه عملیات اجرایی طرح‌های فاقد اولویت اجرایی یا فاقد توجیه اقتصادی، متوقف شوند و اعتبارات محدود فصل حمل و نقل به طرح‌های با اولویت اجرایی که گره‌ای از مشکلات حمل و نقل باز می‌کنند، اختصاص یابد.
با وجود محدودیت منابع مالی این تفکر تقویت می‌شود که بخش حمل و نقل از اتکای بیشتر به اعتبارات بودجه عمومی خودداری کند و بهره‌برداری از ظرفیت‌های ایجاد شده در زمینه جابه‌جایی کالا و مسافر در حمل و نقل برون شهری کشور را در برنامه اجرایی مد نظر قرار دهد. هم اکنون حمل و نقل هوایی و دریایی در اجرای طرح‌های توسعه‌ای و نگهداری از تأسیسات ایجاد شده از منابع درآمدی خود استفاده می‌کند، حمل و نقل راه آهن هم این ظرفیت را دارد که سهم بیشتری در جابه‌جایی کالا و مسافر در حمل و نقل برون شهری داشته باشد تا با کسب درآمد بیشتر، بخش عمده‌ای از طرح‌های توسعه‌ای و نگهداری از تأسیسات ایجاد شده خود را تأمین مالی کند و کاهش اتکا به منابع بودجه عمومی می‌طلبد تا امر بهره‌برداری از ظرفیت‌های ایجاد شده در اولویت اجرایی قرار گیرد، به عبارت دیگر به حمل و نقل و درآمد ناشی از آن فکر شود.
تکیه بر درآمد بخش حمل و نقل در تأمین منابع مالی طرح‌های عمرانی این بخش اقتضا می‌کند تا حمل و نقل در ترکیب و ساختار دستگاه متولی، جایگاه مناسب خود را پیدا کند، موقعیتی که در ادغام دو وزارتخانه راه و ترابری و وزارت مسکن و شهرسازی و تشکیل وزارت راه و شهرسازی غافل مانده است.
پایان پیام/
نظر شما