حجت الاسلام محمد رضایی در گفتگو با خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان، بااشاره به نسبت سبک زندگی، مهدویت و امام حسن مجتبی(ع) و اشتراکات این سه موضوع گفت: با توجه به صلح امام حسن مجتبی(ع) باید به بحث غربال گری و امتحان و آزمایش و سنجش و میزان آمادگی مدعیان یاوری معصوم پرداخت.
وی ادامه داد: در بحث مدعیان یاوری هویت زندگی شیعی بر رابطه دوسویه انسان کمال جو در لحظه لحظه زمان است، البته این رابطه منوط به این است که انسان کمال جو نیازها و مسائل ولی زمان خود را رصد کند و براساس وضعیت روزآمد حق و باطل، یاوری خود را روزآمد کند.
حجت الاسلام رضایی با بیان اینکه وقتی این آمادگی روزآمد شد، انسان کمال جو موازی با انسان کامل و زیر پرچم او و متناسب با نیازهای او حرکت می کند، خاطرنشان کرد: در این صورت است که انسان کمال جو در این مسیر دچار تقدم و تاخر نسبت به ولی زمان خود نمی شود.
این پژوهشگر مهدوی بااشاره به نسبت این مساله در دعاهای مهدوی، اظهارداشت: ما در این ادعیه می گوییم که خداوندا ما را توفیق یاوری حضرت بده. به گونه ای که شکوه نکنیم چرا غیبت طولانی شد، مشغول وظیفه خود باشیم. به گونه ای که به جای وظیفه دچار آرزوها نشویم که اگر این گونه شود، دچار تقدم و تاخر می شویم. همچنین می گوییم خدایا مرا به مقامی برسان که توجهم به ولی باشد. به خاطر اینکه ایشان با عصمت آگاهانه برخورد می کنند.
وی بااشاره به زمانی که امام حسن مجتبی(ع) خلافت را از امام علی(ع) می گیرند، تصریح کرد: بعد از خلافت مهمترین مشکل امام حسن جماعتی بودند که نه مدعی تشیع بودند و نه محب اهل بیت(ع). این جماعت از همه فرقه ها بودند تنها مشکل این مدعیان این بود که خود را در کنار امام صاحب نظر و اندیشه ای که مبتنی بر جهل مرکب بود، می دیدند و اظهار نظر کارشناسی می کردند.
حجت الاسلام رضایی با بیان اینکه این تفکر مدعیان آنها را دچار تقدم و تاخر از ولی زمان می کرد. به این گونه که اگر اظهار نظرات بدون نظر ولی باشد، یاوران را گمراه می کند، افزود: این نوع رفتار مدعیان یاوری امام حسن مجتبی(عج) باعث شد که آنها امام را تنها بگذارند چرا که از نیازهای امام فاصله گرفتند با این توهم که ما بیشتر می فهمیم که در این صورت جامعه دچار بحران می شود.
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه در طول تاریخ این معضل در دو نقطه شرایط نامطلوب ایجاد کرده است، گفت: یکی صلح امام حسن مجتبی(ع) بود که البته باید توجه داشت که چون امام این صلح را انجام داده پذیرفته شده است ولی باید دید که منشا صلح از کجا بوده است.
وی ادامه داد: وقتی امام حسن(ع) پرچم را برداشت، در جبهه داخلی یاران عقب افتادند ولی وقتی امام تشخیص داد و پرچم را به صلح برافراشت. از امام جلو افتادند چون همراه امام نبودند و امام مظلوم شد و اگر امام تنها باشد یا مظلوم می شود یا به غیبت می رود.
حجت الاسلام رضایی با بیان اینکه یکی از مهمترین منشات غیبت این است که یاوران به نبوغ کامل نرسیده اند، اظهارداشت: در روایتی به این نکته اشاره شده است، مبنی بر اینکه یکی از علل غیبت این است که شیعیان در این دوران غربال می شوند و کسانی که اهل ادعا هستند، از کسانی که اهل عمل هستند، جدا می شوند و در مقام امتحان میزان ثبات بر عمل مدعیان آزمایش می شود.
این پژوهشگر مهدوی بااشاره به فراهم شدن بسترهای ظهور با تثبیت این ادعا خاطرنشان کرد: هرگاه شیعیان خالص دچار تقدم و تاخر نسبت به ولی زمان خود نشوند، بسترهای ظهور فراهم می شود.
وی فاصله صلح امام حسن(ع) را با قیام عاشورا 20 سال دانست و بیان داشت: در این فاصله لشکر امام حسن مجتبی(ع) که 30 تا 40 هزار نفر بود، به 72 نفر رسید. البته تمام این افراد شیعه نبودند ولی در قیام عاشورا به این مقدار اندک رسیدند.
حجت الاسلام رضایی با بیان اینکه الان در دوران غیبت امام عصر(ع) جمعیت شیعه و مسلمان زیاد است ولی باید دید که شیعیان خالص مدعی یاوری چه تعداد هستند، تصریح کرد: با توجه به اینکه سبک زندگی گفتار نیست و رفتار را هم شامل می شود. آمادگی برای امتحان در دوران غیبت امتحان عمل است.
این پژوهشگر مهدوی ادامه داد: هدف این امتحانات این است که انسان را از تقدم و تاخر دور بدارد و او را برای ماموریت جهانی ظهور آماده بسازد.
پایان پیام/
نظر شما