به گزارش خبرگزاری شبستان از گیلان، حامد فومنی، فرزند ارشد میراحمد سید فخری نژاد، متخلص به شیون فومنی در این دیدار با انتقاد از کم توجهی مسئولان و متولیان نسبت به چهره‌های فرهنگی خاصه شیون فومنی به عنوان یکی از الگوهای فرهنگی و تاریخی ادب گیلان بر ضرورت احیای خانه شیون فومنی در رشت به موزه میراث فرهنگی به مثابه "خانه شعر و فولکلور گیلان" تاکید کرد.
وی با تاکید بر اهمیت راه اندازی بنیاد فرهنگی شیون فومنی برای اعتلای فرهنگ و ادب کشور گفت: حمایت از چاپ و انتشار آثار ادبی این شاعر برجسته گیلانی به عنوان میراث مکتوب فرهنگی ضروری است که تاکنون این مهم به تحقق نپیوسته است.
در ادامه حامد فومنی با ارائه گزارشی از فعالیت‌هایش پیرامون تدوین و گردآوری آثار ادبی شیون فومن، تصریح کرد: اکنون مشغول گردآوری و تدوین دیگر آثار این شاعر معاصر هستیم.
وی اضافه کرد: شش کاست نوار صوتی شعر گیلکی با عنوان «گیله اوخان» (پژواک گیلان) است که شاعر با مجموعه‌ای از آثار گیلکی در قالب منظومه، غزل، دو بیتی و … ارائه کرده است.
فومنی، اذعان کرد: این کاست‌ها در راستای اعتلای فرهنگ و ادب گیلان با استقبال بی‌نظیر مواجه شد و تأثیرگذار بود.
وی در ادامه اشعار گیلکی و فارسی این شاعر را دکلمه کرد که مورد تحسین و تشویق پروفسور فضل الله رضا شد.
پروفسور رضا نیز در این دیدار مقام و جایگاه ممتاز ادبی شیون فومنی را به عنوان یکی از مفاخر فرهنگی معاصر ستود و بر توجه بیش از پیش مسئولین، متولیان فرهنگی و دانشگاهی به چهره‌های تاثیرگذار تاکید کرد.
گفتنی است، شیون فومنی(میر احمد سید فخری نژاد) از شاعران محبوب و مشهور خطه شمال در سال 1325ه ش در شهرستان فومن دیده به جهان گشود و پس از پایان تحصیلات در سال 46 وارد سپاهی دانش در طارم زنجان شد و یکسال بعد به استخدام اداره آموزش و پرورش استان مازندران درآمد و تا سال 1351 با تمام مشکلات دست و پنجه نرم کرد و عاشقانه به رسالت خود که همانا تعلیم و تربیت بود پرداخت و پس از آن نیز دردیگر نقاط گیلان به این شغل شریف ادامه داد.
او در سال 1374 مبتلا به بیماری نارسایی کلیه شد و در شهریورماه 1377 پس از یک دوره بیماری مزمن کلیوی و انجام پیوند کلیه در یکی از بیمارستانهای تهران روی از نقاب خاک کشید.
آرامگاهش در بقعه سلیمانداراب رشت بنا به وصیتش در کنار سردار بزرگ میرزا کوچک جنگلی است.
او علاوه بر آثار ارزشمند و ماندگار چهار فرزند به نام های حامد – کاوه – دامون و آنک – دختر قصیده نذر – نیز به یادگار نهاد
شیون فومنی در شعر فارسی در دو شیوه کلاسیک و نو اشعار ماندگاری را از خود به یادگار نهاده است. غزل‌های شیون، از برجسته‌ترین غزل‌های معاصر شعر فارسی است که وی را در ردیف ممتازترین شاعر غزلسرا در حوزه غزل امروز نئوکلاسیک قرارداده است.
غزل‌های شیون، شیوه تخیل و مضمون پردازی شاعران سبک هندی، تشبیهات، استعارات، تصاویر و زبان امروزی همراه با تمثیل، ترکیب سازی، مضمون یا بی و پارادوکسهای زیبایی را در خود دارد که البته همه اینها در کنار عناصر بومی و چه با اصطلاحات و ترکیبات زبانی گیلک، همانند: این سفر (این دفعه)، وعده خلافی، خرسخواری، تن شده، چموش پا تاوه و ... به واقع دیده می‌شود که کلمات را به راحتی دستکاری می‌کند و با آنها فضای تخیلی می‌سازد.
شیون فومنی با عنوان مردمی ترین شاعر گیلان در اشعار گیلکی خود از حکایت‌های فولکوریک محلی سود بسیار برده است. زبان شعر او گیلکی و بسیار ساده و روان است و این همه مدیون اصلاحات و کنایات آشنای بومی و افسانه‌ها و باورهای محلی و تأثیر محیط زیبایی گیلان و نیز تصویر اوضاع معیشتی مردم آن سامان است.
پایان پیام/
نظر شما