به گزارش خبرگزاری شبستان، اگرچه پس از گذشت هشت سال از جنگ عراق هنوز هم آمریکا و غرب از ادعاهای خود مبنی بر اینکه دلیل حمله آنها به این کشور جمع آوری سلاح های کشتارجمعی صدام حسین به ارمغان آوردن دموکراسی برای مردم عراق بوده است اما واقعیت در خوی استثمارگرانه و جاه طلبانه غربی ها نهفته است.
کشورهای غربی و در راس آنها آمریکا و انگلیس که همواره چشم به ثروت کشورهای خاورمیانه دوخته اند و هنوز هم برای به دست آوردن منابع غنی منطقه از هیچ اقدامی فروگذار نمی کنند با هدف بهره برداری از نفت عراق تصمیم گرفتند به این کشور حمله کردند و این همان اقدامی است که اکنون در مورد لیبی انجام داده اند.
در حقیقت طرح بهره برداری از منابع نفتی عراق یک سال قبل از اینکه انگلیس نقش جدی خود درحمله به عراق را آغاز کند میان وزرای این دولت و شرکت های بزرگ نفتی جهان مورد بحث و بررسی قرار گرفته بود.
در مارس سال 2003 میلادی یعنی درست یک سال پیش از اینکه انگلیس وارد جنگ عراق شود بحث در مورد بهره برداری از نفت عراق در انگلیس بالا گرفت.
در سال 2002 میلادی بارونس لسیمونز، وزیر بازرگانی وقت انگلیس به شرکت گاز و نفت جهانی واقع در لندن (BP) اعلام کرد که به اعتقاد دولت انگلیس کارخانه های انرژی این کشور باید در منابع گاز و نفت غنی عراق شریک باشند و این پیش شرط تونسی بلر برای کمک نظامی به طرح های آمریکا برای تغییر رژِم در عراق است.
در آن زمان شرکت بی پی با انکار منافع استراتژیک خود در عراق با این پیشنهاد مخالفت کرد اما در روز 6 نوامبر همان سال دستگاه سیاست خارجی انگلیس مسئولان BP را دعوت کرد تا با آنها درباره فرصت های خوبی که پس از تغییر رژیم در عراق به دست می آید ،گفتگو کند.
ادوارد چاپلین، مسئول سیاست خارجی دستگاه دیپلماسی انگلیس در امور مربوط به خاورمیانه در آن زمان تصریح کرد که شرکت های گاز و نفت BPو shell باید به خاطر منافع بلندمدت خود در آینده با این طرح موافقت کنند و ما تضمین می کنیم که سهم عادلانه ای برای شرکت های انگلیسی پس از سقوط صدام حسین در نظر گرفته شود.
اگرچه BP به طور عمومی ادعا می کرد که دارای منافع استراتژیک در عراق نیست اما به طور خصوصی به دستگاه سیاست خارجی انگلیس گفت که عراق در بلندمدت مهمتر از هر چیز دیگری برای این شکست است.
تنها نگرانی BP این بود که فرانسه نیز که برای بهره برداری از نفت عراق حاضر به همکاری با واشنگتن نشده رقیب اصلی بزرگترین شرکت نفت و گاز جهان شود.
در نهایت این توافق به عمل آمد و قرار داد 20 ساله برای بهره برداری از صنعت عراق به ازای حمله به این کشور تبدیل به بزرگترین و ننگنین قرارداد در تاریخ صنعت نفت شد.
براساس این قرارداد قرار شد تا 60 میلیارد بشکه از نفت عراق به شرکت BP تحویل داده شود.
بنابر گزارش اینفورمیشن کلیرینگ هاوس، در همان زمان بود که تونی بلر، نخست وزیر انگلیس مدعی که نفت پوچ ترین بهانه برای حمله به عراق است و واقعیتی که ما را وادار به حمله به این کشور می کند سلاحهای کشتار جمعی هستند.
لرد براون، مدیر اجرایی BP در سال 2003 میلادی نیز مدعی شد که نفت عراق متعلق به خودش است و خود این کشور باید در این مورد تصمیم گیری کند.
بدین ترتیب مقامات دولتی و مسئولان شرکتی نفتی BP با فریب افکار عمومی تصمیم خود را برای حمله به عراق برای استثمار نفت این کشور گرفتند و انگلیس با این شرط متعهد شد که برای حمله به عراق به واشنگتن کمک کند.
پایان پیام/
نظر شما