به گزارش خبرگزاری شبستان، شب گذشته مراسم اختتامیه هفتمین جشنواره بین‌المللی سینما حقیقت با حضور حجت‌الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی، محمدرضا جعفری‌جلوه،علیرضا رضاداد، محمدمهدی طباطبایی‌نژاد،حبیب ایل‌بیگی، حسین مسافر‌آستانه، علیرضا رضاداد و جمع کثیری از سینماگران و مستند سازان در تالار وحدت برگزار شد.
در ابتدای این مراسم طباطبایی‌نژاد، دبیر جشنواره در سخنانی گفت: از مهمانان خارجی این جشنواره سپاسگزارم و امیدوارم که در ایران به آنها خوش گذشته باشد و با توشه‌ای خوش ایران را ترک کنند. از همه مستندسازان نیز تشکر بسیار دارم.
وی افزود: حدود 1000 فیلم به دبیرخانه جشنواره رسیده است. از همه کسانی که فیلمشان در بخش مسابقه حضور داشت و یا نداشت و از همه مخاطبانی که مستند را جدی گرفتند تشکر می‌کنم. اگر به چهار دهه قبل بازگردیم، می‌بینیم که تعریف سینما مستند در ایران سینمای آگاهی است و کشور پیش‌رو، کشور آگاه است.
در ادامه تقدیر از سیدحسن بنی‌هاشمی، مستند ساز پیشکسوت جنوبی برگزار شد حجت‌الله ایوبی، محمدمهدی طباطبایی‌نژاد و داریوش ارجمند روی صحنه لوح تقدیر و تندیس جشنواره به برادر این مستندساز اهدا کردند.
داریوش ارجمند پس از اهدای تندیس پشت تریبون رفت و گفت: خوشحالم که در هفتمین جشنواره سینما حقیقت از حسن بنی‌هاشمی که هم دوره ما بوده است، قدردانی شد. زمانی که بنده و مهرداد تدین، فیلم 8 میلیمتری می‌ساختیم او در تهران و جنوب فیلم می‌ساخت.
وی تصریح کرد: شروع حضورم در سینما به دست ناصر تقوایی گره خورده. نمی‌دانم در مورد کسانی که سال‌ها او را از فیلم‌سازی محروم کرده‌اند چه بگویم، امیدوارم در زندگی خود نامهربانی ببینند، و این موضوع متاسفانه یکی از تحفه‌های چند سال گذشته نخبه کشی در فرهنگ ایران است.
ارجمند با اشاره کمبودهای کلیپی که در معرفی بنی هاشمی وجود داشت،گفت: این کلیپ به خوبی و کامل این هنرمند را معرفی نکرد. ما وقتی که فیلم می‌ساختیم، به دنیای بزرگ سینما فکر می‌کردیم و حتی فرم‌های 8 میلیمتری فیلم‌های ما برای دنیای سینما ارزشش بیشتر و بسیار شرافت‌مندانه تر از چیزی بود که به نام سینما در ایران معرفی شد. اگر سینماگر فرهیخته‌ای در روزگار ما هست یادگار همان فیلم‌های 8 میلیمتری است که قلب‌های بسیاری را در خودش قرار داده است.
حجت‌الله ایوبی در ادامه اختتامه جشنواره سینما حقیقت ، با تشکر از برگزار کنندگان این جشنواره گفت: دوست داشتم همه فیلم‌های این جشنواره را ببینم. آنچه که در این جشنواره دیدم علاوه بر فیلم‌های خوب چهره‌هایی پر از امید بود. آنچه که دیدیم این بود که همه جوان‌ها این جشنواره را از آن خود می‌دیدند و فکر می‌کردند میزبان آن هستند این بزرگ‌ترین موفقیت برای جشنواره هفتم است. امیدوارم در جشنواره‌های آینده رفتار ما به گونه‌ای باشد که جوان‌ها این جشنواره را از آن خود بدانند.به استاد ارجمند و همه کسانی که نگران سینمای ایران هستند می‌گویم که دورانی که تقوایی‌ها نتوانند در سینما فیلم بسازند گذشت، بیایید غصه‌ها را فراموش کنیم و برای سال‌های آینده مستند بسازیم. امیدوارم که در جشنواره‌های آینده جوانان مستندساز انرژی مثبتی بگیرند و با همه وجود کار کنند و فیلم‌هایی پر از نشاط و امید بسازند.
رئیس سازمان سینمایی با اشاره به اینکه در جامعه خبرهای منفی زیادی در رسانه‌ها منتشر می‌شود گفت: مستندسازان باید خوبی‌های دنیا را به تصویر بکشند. مستندسازی کار مقدسی است که با عشق انجام می‌گیرد. مستندسازان به امثال ما نیاز ندارند ولی وظیفه ماست تا از آنها حمایت کنیم تا با زبان تصویر زیبایی‌های زندگی را به رخ دیگران بکشند و نشان دهند.در جشنواره فجر امسال رنج‌هایی که سینماگران در طول این سال‌ها دیدند در فیلم‌هایشان دیده می‌شود، امیدوارم ما به گونه‌ای عمل کنیم که در سال آینده فیلم‌های خوب و پرامیدی در جشنواره‌ها حضور داشته باشد.ایران گنجینه عمیقی از زیبایی‌هاست امیدواریم بتوانیم با ایجاد فضای پرنشاط راه را برای مستندسازان باز کنیم و در پخش و اکران فیلم‌های مستند نیز موفق باشیم و فرهنگ مستند دیدن را در بین مردم جا بیندازیم.
او در پایان گفت: در ایران که پر از انسان‌های فهیم است مستند‌ها حتما دیده می‌شوند. وظیفه ما است که برای مستندسازان ایجاد فرصت کنیم. قول می‌دهم که سینمای حقیقت و مستند در اولویت ماست. در تلاشیم راه‌های مستند خردمندانه را با دستان استادان مستند برای سینما حقیقت باز کنیم.
در ادامه این مراسم ناصر تقوایی بر صحنه حاضر شد و حجت الله ایوبی،محمدرضا جعفری‌جلوه،سیدمحمدمهدی طباطبایی‌نژاد، کیومرث پوراحمد،داریوش ارجمند، رخشان بنی‌اعتماد و جمعی از فیلمسازان جوان جنوبی نشان فیروزه جشنواره سینما حققت را به او اهدا کردند.
او پس از دریافت این نشان در سخنانی گت: فکر می‌کنم جواب تمام سوالاتم را گرفتم، هیچکس مزاحم کارم نبوده و حد و مرزی برای کارم تعیین نکرده است و مانع کارم فراتر از این است و همیشه دوست داشتم فیلمی بسازم که برای خودم باشد.در هیچ کاری حرفه‌ای نشدم و از این به بعد هم نخواهم شد، اگر فیلم نسازم، می‌نویسم، عکس می‌گیرم و اگر نشد کلاس می‌گذارم و آموزش می‌دهم، کسی که بخواهد مثل من زندگی کند، باید تجربه‌هایی مثل من داشته باشد و به نظر من بین این‌ها و یک فرم عکس هیچ تفاوتی وجود ندارد و هر دو یک واحد هنری هستند.
او تصریح کرد:بر عکس آن چیزی که به نظر می آید هرگز بیکار نبودم، مشکل از من و نویسندگان نیست، بلکه مشکل از شرایط چاپ است. فکر می‌کنم به اندازه پس از مرگ هم نوشته‌هایی از من باقی می‌ماند و من با دخل و تصرف در آثارم مخالفم.در تمام دوران سینما هیچ مانعی بر سر راهم وجود نداشته و گرفتاری‌های من در طول مدیریت‌های متفاوت مربوط به فیلم‌نامه بوده است. پس از انقلاب حتی یک فریم از فیلم‌های من تا به حال سانسور نشده است، اما فیلم‌نامه‌های من 10 تا 18 سال منتظر مجوز بوده‌اند. من فیلم «کاغذ بی‌خط» را 18 سال پس از نگارش آن ساختم.
تقوایی با بیان اینکه شغل میزها بدگمانی است،گفت:یک ممیز مسئول پیدا کردن ایرادات است و اگر پیدا نکند اختراع می‌کند. با همه بچه‌هایی که در مدیریت‌های متفاوت سینما بودند رابطه‌های نزدیکی داشتم و از هم انتقاد می‌کردیم و هرگز مسائل مربوط به درون یک اثر را بیرونی نکرده‌ام. خوشبختانه در طول سال‌ها با وجود مسائل اقتصادی خم به ابروی بچه‌های سینما نیامده است. زمانی عاشقان بازیگری زیاد بودند اما الان کم‌ترین مراجعان مربوط به بازیگری هستند.
تقوایی با تاکید بر اینکه پشت صحنه سینما امروز بیش از بازیگری اهمیت پیدا کرده است، گفت: چه فکری برای سینما کرده‌ایم؟ سینمای ما در سال توان استعداد چند تن از این بچه‌ها را دارد؟ سالانه 200 تا 300 هنرجوی علاقه‌مند سر کلاس من می‌نشینند، واقعا ببینید چه امیدی پشت سر این بچه‌ها است که ناامید نمی‌شوند. باید نهادی پاسخ‌گوی این جوانان باشد. هر کس کار فرهنگی خوب انجام دهد، با همین استقبال در وطن خود روبرو می‌شود. امیدوارم با اتفاق خوبی که در جامعه ما افتاده یک سازمان‌دهی و مدیریت در سینمای خودمان انجام دهیم.
وی با اشاره به اثر منفی سیاست بر استعدادهای هنری،گفت: آدم‌هایی مثل من خیلی پوست کلفت بودند که دوام آوردند. به نظر من سرمایه گذاری دولتی مانند سم است و هنر تجارت است و باید خودش توان جذب سرمایه داشته باشند. اگر فیلم‌ساز نتواند سرمایه را برگرداند، باید کارش را کنار بگذارد. فیلم سازانی می‌شناسم که با سرمایه دولت چندین فیلم می‌سازند که نمی‌تواند مخاطبان را جذب کند، اما همچنان با سرمایه دولت فیلم می‌سازند.
تقوایی همچنین با اعتراض به افت کیفیت محصولات سینمایی اظهار داشت: رنگ و تصویر در سینمای ما در حال عقب‌نشینی است. سینما از این لحاظ به عهد سپنتا بازگشته است. تلویزیون سلیقه مخاطبان را نازل کرده و هیچکس فیلم‌برداری خوب و بد را از هم تشخیص نمی‌دهد. بجای پیشرفت در سینما عقب‌نشینی می‌بینم. من سینمای خودمان را با کشورهای همسایه مقایسه نمی‌کنم، وقتی جوانان با استعداد باشند دلیل برای مشکل سینما در زمینه سرمایه‌گذاری وجود ندارد. خیلی از فیلم‌ها در زمان‌های دور با سرمایه‌گذاری خارجی ساخته می‌شد.
سازنده«ای ایران»گفت: ما بعد از تولید با فیلم‌های خودمان چه می‌کنیم؟ سال‌ها است که نه تنها فیلم نمی‌سازم، فیلم هم نمی‌بینم، گاهی شرم می‌کنم که فیلم‌های خودم را ببینم، بخشی از فیلم‌های ما مربوط به بخش خصوصی است، اما جایی برای نگهداری از آنها نیست، تمام فیلم‌ها گرفتار این مرحله شوم هستند.فیلم یک سرمایه تا ابد در گردش است، محصول یکبار مصرف نیست، پول هالیوود از سینمای صامت از تولیدات روزش بیشتر است و فیلم یک سرمایه‌گذاری در گردش تا ابد است. ما کالایی تولید می‌کنیم که مغازه‌ای برای فروشش نداریم. خیلی از فیلم‌ها با سرمایه‌گذاری دولتی ساخته می‌شوند اما نمایش داده نمی‌شوند.
تقوایی در ادامه سخنانش بیان داشت: نگهداری از میراث سینما اهمیت زیادی دارد، چراکه فیلم‌ها به مرور زمان دچار رنگ پریدگی و فرسایش می‌شوند و باید خزانه‌ای برای نگهداری آن وجود داشته باشد. اگر فیلم‌های گذشته ما همین الان مشتری پیدا کنند، حتی یک نسخه با کیفیت برای تحویل به آنها نداریم. امیدوارم فکر یک آرشیو بزرگ برای حفظ این میراث شود.
او در پایان صحبت‌هایش با اشاره به اینکه سیدحسن بنی‌هاشمی جزو نسل اول فیلمسازان جنوب است گفت: او جزو نسل اول فیلمسازان جنوب ما است و چیزهای ظریفی در فیلم‌های خودش لحاظ کرده، اما امروز دچار بیماری بینایی شده و شاید این پایان کار یک فیلم ساز باشد، یاد او و جایش خالی است.
پایان پیام/
نظر شما