اگر ناشر سوره مهر نبود کتاب موفق‌تر بود/ سوژه جنگ بسیار بزرگ است

به گزارش خبرنگار ادبیات خبرگزاری شبستان، «احمد دهقان» نویسنده، عصر روز گذشته 19 آذرماه در نشست نقد و بررسی کتاب «بچه های کارون» که در فرهنگسرای انقلاب برگزار شد، طی سخنانی گفت: سوژه این کتاب، سوژه ای بود که 15 سال با آن زندگی کردم و خیلی دوست داشتم تا در مورد آن بنویسم. البته این سوژه ابتدا داستانی کوتاه در ذهنم بود که بعد تبدیل به این کتاب شد و به همین دلیل شاید بعضی ها بگویند که کار من بدتر شده است که یک رمان نوجوان نوشتم؛ اما بعد از دو یا سه کار بزرگسال، دلم می خواست برای لذت بردن از کار به یک حیاط خلوت پناه ببرم و برای همین من این کتاب را نوشتم.

وی ادامه داد: البته فکر می کنم هر دو حوزه بزرگسال و نوجوان برای هر نویسنده ای لذت بخش است. برای خود من نوشتن داستان برای بزرگسالان لذت بخش تر است ولی دلیل نمی شود که در حوزه نوجوانان چیزی نداشته باشم.

* فیلمسازان در مورد ظرفیت تبدیل یک کتاب به فیلم نظر بدهند
دهقان درباره اقتباس از کتاب ها و این ظرفیت آنها، بیان کرد: در این باره باید فیلمسازان نظر بدهند که یک کتاب ظرفیت فیلم شدن را دارد یا خیر. من در مورد جنگ هیچ چیز نمی‌دانم. سوژه جنگ بسیار بزرگ است، اما اطلاعات کمی در مورد آن داریم و اگر بخواهیم همه حرف ها را بنویسیم مطمئنا برایش مخاطب یا فرد حقیقی پیدا می شود.

وی در ادامه درباره داستان کتاب نیز توضیح داد: شخصیت مادر و فرزند داستان «بچه های کارون» را با لذت در داستان آوردم، چون این فضا در جنگ کم دیده می شود. یادم می آید در عملیات کربلای 5 یک شب خیلی وحشتناکی بود که از یک گردان 20 نفره که ساعت 12:35 دقیقه وارد عملیات شدند، 5 دقیقه به 4 از آن گردان فقط 80 نفر باقی ماندند. از این صحنه های وحشتناک ما در جنگ زیاد داشتیم. در یکی از عملیات ها منوری روشن شد و یکی از دوستان رزمنده یک عراقی را دید که در کنارش بود و اصرار داشت تا حتما آن عراقی را بکشد اما دو یا سه نوجوان که مثل شخصیت عبدل در داستان من بودند نگذاشتند که این اتفاق بیفتد، اما همین فرد یک شب دیگر از شدت خمپاره ها چنان می ترسید که من هنوز هم آن صحنه ترسیدن را به خاطر دارم. این خاطرات همه بیان می کند که جنگ خیلی بزرگ تر از این حرف ها است.

* هدفم نمایش زود بزرگ شدن یک نوجوان در جنگ بود

نویسنده «من قاتل پسرتان هستم» خاطرنشان کرد: من این کتاب را کتاب نوجوانانه می دانم و آن را با نگاهی نوجوانانه نوشتم؛ شاید دوستان بگویند که کتاب برای نوجوانان سنگین است اما نگاه من این گونه بود و هیچ ادعایی هم ندارم. هدفم در این کتاب این بود که نشان دهم یک نوجوان در جنگ خیلی زود بزرگ می شود.

وی در مورد وفاداری به تاریخ در داستان و باورپذیر بودن شخصیت های داستانش، نیز گفت: به گمان بعضی ها رمان تاریخی همان تاریخ است که رنگ و لعاب به آن داده اند؛ من سعی میکنم خارج از تاریخ چیزی نگویم اما در عین حال ذهن من آزاد است تا هر آنچه می خواهد را بنویسد. بچه های جنگ بچه های همین کوچه و خیابان بودند، و رفتند و شروع کردند و جاهایی رسیدند و برای من این مهم است که بگویم از کجا شروع کردند.

دهقان درباره اینکه چرا هیچ شخصیتی در کتابش کشته نشدند، اظهار کرد: در دو کتاب «دشت بان» و «پرسه رد خاک غریب» خوانندگان بسیار اذیت شدند، در همین داستان یکی از شخصیت ها کشته شد اما دوباره هنوشتم و فقط مجروح شد و نمی خواستم در این فضای سخت امروز مخاطب دلگیر شود و این البته دلیل بر تغییر نگاه نیست ممکن است رمان و یا داستان کوتاه بعدی فضا عوض شود.

* اگر این کتاب توسط سوره مهر چاپ نمی‌شد، موفق‌تر بود
این نویسنده در پایان در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه اگر این کتاب را سوره مهر چاپ نمی کرد، موفق تر بود یا نه، گفت: الان 8 ماه از چاپ کتاب که در نمایشگاه عرضه شد، می‌گذرد و به نظرم اگر توسط این انتشارات چاپ نشده بود موفقیتش بیشتر بود.

 پایان پیام/