«تغییر»،واژه ای که بر لب های عراقی ها نقش بسته است

خبرگزاری شبستان:هیچ کس در عراق از شرایط کنونی کشور راضی نیست،به همین دلیل است که واژه «تغییر» بر روی لب های همه از بالاترین مقام حکومتی گرفته تا یک فرد عادی در خیابان،وجود دارد.
اگرچه اهداف تغییر در عراق کاملا مشخص نیستند اما به طور قطعبه وجود آمدن تغییر تنها از راه برگزاری انتخابات امکان پذیر است.
اما در اینجا مشکلی وجود دارد ؛ رای دهندگانی که برای به روز کردن سوابق خود به منظور آمادگی برای انتخابات پارلمانی ماه آوریل به مراکز انتخاباتی سراسر کشور مراجعه کرده اند، نگران هستند و در مورد تمایل به ایجاد تغییر با هم بحث و گفتگو می کنند.
نگرانی مردم از عدم تغییر شرایط در عراق موجب شده که تعداد کمی از آنها سوابق انتخاباتی خود را به روز کنند.
آمار ارائه شده از سوی کمیته انتخاباتی عراق نشان می دهد که کمتر از 500 هزار نفر از مردم عراق در روزهای پایانی تعیین شده برای به روز کردن سوابق انتخاباتی خود به مراکز انتخاباتی مراجعه کرده اند.
حتی با وجود اینکه رهبرانی مانند نوری المالکی،نخست وزیر عراق مقتدا صدر به عنوان رهبر مذهبی از افراد واجد شرایط رای دادن خواسته اند تا سوابق انتخاباتی خود را به روز کنند با زهم نرخ مشارکت مررم در انتخابات آتی به حدی نرسیده است که بتواند تاثیرگذار باشد.
این روند موجب افزایش نگرانی رهبران سیاسی مانند Ethel Nujaifi ،فرماندار موصل شده است که به گفته او تنها 4 درصد از اعراب موصل برای به روز کردن سوابقشان به مراکز انتخاباتی آمدند.
مقامات عراقی حتی کمیته انتخاباتی را به خاطر ناتوانی در ترغیب شهروندان برای به روز کردن سوابقشان مسئول دانستند.
به هر حال این مناقشه ها واقعیت شرایط موجود در عراق را تغییر نمی دهد.
امید برای ایجاد تغییر باید با اقدامات عملی همراه باشد و این تا حد زیادی بستگی به عملکرد بخش سیاسی در عراق دارد اما مهم تر از آن وابسته به رای دهندگانی است که از بحران های سیاسی و اقتصادی طولانی مدت در کشورشان خسته شده اند.
خطری که اکنون زندگی سیاسی عراق را تهدید می کند ناامیدی گسترده عمومی است .اگر تحریم انتخابات از سوی مردم ادامه پیدا کند و عراقی ها کماکان از شرکت در عرصه سیاسی کشور امتناع کنند سیاستمداران باید منتظر انزوا و طرد خود از سوی مردم باشند.
اما علت ناامیدی مردم چیست؟
علت اصلی ناامیدی این است که حلقه های سیاسی شامل دولت،اپوزیسیون و نیروهای قدیمی و جدید سیاسی موفق نشده اند به مردم در مورد «اصلاحات» اطمینان بدهند و در عوض منازعات سیاسی و استفاده از هر نوع سلاحی از سوی هر دو طرف برای شرکت دیگری که فساد و بی اعتمادی را در دولت به وجود آورده موجب شده تا مردم از مشارکت برای تغییر در پای صندوق های رای امتناع کنند.
در حقیقت،پل های شکسته میان بخش سیاسی و مردم ،بین دولت،پارلمان و بلوک های سیاسی و بین همه نهادها در عراق یک خطر جدی را هشدار می دهد.
از بین بردن این فاصله ها و ترمیم پل های شکسته شده نیاز به دیدگاهی دارد که همه بر سر آن توافق داشته باشند؛چشم اندازی که مطابق با منافع و اصول ملی باشد.
اطمینان عمومی از طریق بیانیه های تلویزیونی برای تقاضای شرکت در انتخابات از مردم،احیا نمی شود و دیگر ترساندن مردم از اختلافات قومی و فرقه ای برای اینکه آنها خطرات و تهدیدهای نیروهای تروریستی را تحمل کنند و به پای صندوق های رای بشتابند،کارساز نیست.
عراقی ها مدرکی از رهبرانشان می خواهند که تمایل آنها به تغییر را نشان دهد.
آنها همچنین نیازمند تعهد و گامهای عملی دولتمردان برای دستیابی به امنیت و پیش بردن کشور هستند.
بدون تعهد و انجام اقدامات عملی ،رای دهندگان هرگز صداقت دولتمردان را باور نخواهند کرد و فاصله آنها از صندوق های رای بیشتر و بیشتر می شود و بدین ترتیب، انتخابات تنها آغازی برای عدم مشروعیت دولت خواهد بود.
البته هیچ یک از مردم عراق خواستار به وجود آمدن چنین شرایط بدی در جامعه نیستند اما اجتناباز این موقعیت تنها با شعار امکان پذیر نیست.