به گزارش خبرنگاراندیشه خبرگزاری شبستان، مراسم بزرگداشت پانزدهمین سالگرد ارتحال علامه محمدتقی جعفری جمعه، اول آذر ماه با حضور و سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین سیدعبدالله فاطمی نیا، مهدی فیروزان، مدیر عامل موسسه فرهنگی شهر کتاب، غلامعلی رجایی، از شاگردان علامه جعفری و مشاور فرهنگی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، سیدجواد میری، پژوهشگر آثار علامه جعفری در مجتع فرهنگی سرچشمه تهران برگزار شد.
بر پایه این گزارش، حجت الاسلام فاطمی نیا طی سخنانی با اشاره به حدیثی از نبی مکرم اسلام (ص) اظهار کرد: پیامبر(ص) حدیثی دارد بر این مبنا که «العلم علمان»، یعنی علم بر دو علم است که یکی علمی است که بر زبان است که در واقع حجت خداوند بر بنی‌آدم محسوب می شود و علم دوم، علمی است که قلب در باطن وجود دارد.
وی ادامه داد: علامه جعفری علاوه بر علم ظاهر، علم نافع و سودمند را نیز دارا بود و مکارم و بزرگواری های بسیاری داشت به گونه ای که تمامی کارهای علامه جعفری درس آموز است، او در واقع کسی بود که تمام عمر خود را به تامل، تدبر و نوشتن صرف کرد.
حجت الاسلام فاطمی نیا در ادامه به شرح نهج البلاغه علامه جعفری اشاره و تصریح کرد: علامه بر نهج البلاغه شرح نوشت چراکه علومی که برای این کار نیاز بود را دارا بود و اساسا شارح نهج البلاغه باید از چند علم مطلع و برخوردار باشد از جمله اینکه عربی قوی داشته باشد و بر فلسفه و کلام نیز تسلط داشته باشد که علامه جعفری تمامی این شرایط را دارا بود.
وی افزود: زمانی که من در سن 15 سال سن داشتم پدرم شرح نهج‌البلاغه از شیخ محمد عبده را خرید و من مقدمه او را مطالعه کردم؛ البته در سنین بعد نیز این مقدمه را مطالعه کردم تا به سنی که الان در آن قرار دارم رسیدم و هرگز از خواندن این مقدمه سیر نشدم، مقدمه ای که یک شیخ سنی بر نهج البلاغه نوشته است.
این محقق برجسته حوزه دین اظهار کرد: عبده در این مقدمه اعتراف می کند که نهج البلاغه را ندیده بودم و چندین مصیبت و گرفتاری در برهه ای به من روی آورده بود به طور که امانم رفته بود، اما روزی در جایی نشسته بودم و دیدم کتاب هایی آنجا وجود دارد و دستم بی اختیار دراز شد و کتابی را برداشتم و آن را باز کردم و دیدم نهج البلاغه است.
حجت الاسلام فاطمی نیا ابراز کرد: عبده تاکید می کند که این کتاب را تصادفی برداشته و زمانی که در آن تورق کرده و صفحات آن را مرور می کرده است در جملاتش تاملاتی داشته و به این نتیجه رسیده بود که این اثر غم و غصه هایش را خالی کرده است و در نتیجه به مطالعه آن پرداخت و یک وقت دید بدنش در اتاق و روح اش از بلاغت و فصاحت این اثر در جای دیگری است.
وی ادامه داد: عبده در این مقدمه می نویسد که متوجه شدم این کتاب بلاغت دولتی و فصاحت صولتی دارد و آمدم ببینم رئیس این دولت کیست که دیدم علی ابن ابی طالب (ع) پرچم دار این بلاغت است.
این عالم دینی اظهار کرد: بنابراین شرح بر نهج البلاغه معلوماتی می خواهد که علامه جعفری آنها را دارا بود اما اخیرا باخبر می شوم که کسی جلسه نهج البلاغه دارد و بضاعت علمی اش در حد جامع المقدمات است و السلام!
وی همچنین با اشاره به دیگر آثار علامه جعفری تصریح کرد: زمانی که شرح علامه بر مثنوی را مطالعه کردم دیدم که علامه جعفری می خواست مثنوی را برای دانشگاهیان، حوزویان و مردمان بافضلیت بنویسد و به بیان دیگر می خواست مثنوی را به جامعه بیاورد.
حجت الاسلام فاطمی نیا در این راستا تصریح کرد: با این وجود و در حالی که علامه جعفری شرح کامل و عمیقی بر مثنوی داشت اما با این وصف بر برخی ابیات شرحی ننوشته بود،در این زمینه یادم می آید زمانی در مدرسه ای که ایشان سخنرانی داشتند و من جزو اولیای اطفال آن مدرسه بودم به علامه رسیدم و به او گفتم که چرا این بیت چون تجلی کرد اوصاف قدیم/ وصف حادث را بسوزاند گلیم شرح نکرده اید که علامه عنوان کردند که شب تماس بگیرم و شماره تماسی به من دادند اما من گفتم اگر الان نگویید که شاید آن زمان هم ممکن نشود.
این عالم دینی بیان کرد: این مسائل گستردگی عمیقی دارند و زمان نیست که به شکلی مبسوط درباره آنها سخن بگویم اما همین قدر بگویم که عدم شرح بر این ابیات بی دلیل نبوده است و قطعا ملاحظاتی در ذهن علامه بوده که از شرح این ابیات خودداری کرده است.
حجت الاسلام فاطمی نیا در ادامه به کتاب عرفان اسلامی علامه جعفری اشاره کرده و گفت: این کتاب کار نویی است و حتی برخی جملات این کتاب را باید دو بار خواند، علامه جعفری در این اثر به دنبال آن است که تنها (بخشی) از عرفان عملی یعنی سلوک و اخلاق را به جامعه بیاورد؛ ضمن آنکه علامه در این کتاب مطالب مختلفی را بیان و در عین حال با وجود آگاهی کامل به بسیاری از مباحث مانند قضیه شطح، از آن عبور می کند.
وی با اشاره به نظر امام خمینی(ره) در مورد قضیه شطحیه خاطرنشان کرد: به عقیده امام راحل قضیه شطحیه سه علت به حصر عقلی دارد که شامل نقص در سلوک، نقص در سالک و نقص در استاد می شود، بنابراین علامه جعفری با وجود آگاهی کامل بر این بحث از آن می گذرد و زود بحث را جمع می کند چراکه بسیاری از مباحث و مطالب امکان بیان در این سطح را ندارند و تنها خواص هستند که به آنها دست می یابند و این در حالی است که در جامعه امروز با زبده العارفین هایی مواجه هستیم که خداوند انشاالله جوانان را از دست این افراد در امان نگاه دارد که به خود اجازه اظهار نظر در مسائلی نظیر عرفان را می دهند.
پایان پیام/
نظر شما