به گزارش خبرگزاری شبستان، هر کجا نیروهای متفق ناتو و آمریکا در جنگ های خاورمیانه مستاصل می شدند، تقویت نیروهای نظامی تنها راه چاره ای بود که به ذهن تصمیم گیرندگان در راس قدرت آمریکا می رسید.
آمریکا تقویت نیرو در افغانستان را همچون فصل بهاری پیش بینی می کرد اما به سرعت متوجه شد حتی تقویت نیرو با 33 هزار نیروی مکمل هم این جنگ را نمی تواند از زمستان بی پایان جدا کند.
آمریکا بعد از پایان جنگ عراق هم راضی نشده تا به طور کامل نیروهایش را از این کشور خارج کند و 50 هزار نظامی آمریکایی همچنان در عراق باقی مانده اند؟
این در حالی است که دولت عراق و نظامیان عراقی امنیت این کشور را به طور کامل به دست گرفتند تا جایی که کاهش چشمگیر خشونت و اعمال تروریستی دراین کشور ملموس است.
پس واقعاً نیروهای آمریکایی بازمانده در عراق چه می کنند؟چرا باراک اوباما، مایک مولن و رابرت گیتس آرزو می کنند توانایی نظامیان آمریکایی شرایط عراق را در افغانستان حاکم کند؟
ماج جوشا تیل، یکی از افسران نیروهای ویژه ارتش آمریکا در تحقیقی که در روزنامه اسمال وارس، چاپ شد با ارایه مستنداتی از تجربیات خود حضور آمریکایی ها را برابر با تشدید ناامنی در کشورهای درگیر برآورد کرده است.
تیل تحلیلی از تشدید نیروهای آمریکایی در سال 2006 در عراق ارایه داده که به شدت مبارزه را در سال 2007 افزایش داد.
او با تحلیل شرایط امنیتی حاکم بر 18 استان درگیر عراق استنباط کرد تشدید و یا حضور نیروهای آمریکایی رابطه مستقیم با تشدید خشونت دارد.
در برخی استانهای عراق نیروهای آمریکایی تشدید شد اما در برخی نه. جالب است که امنیت در استانهایی که نیروها تشدید شد به مراتب کاهش یافت.
جنگ عراق فقط در سال 2008 با کاهش خشونت روبرو بود و این هم تنها به این دلیل است که بغداد از نژادگرایی پاکسازی شد و اختلافات شیعه و سنی تقلیل یافت.
تیل اذعان کرد که اگر آمریکا واقعاً آگاه است که حضور نیروهایش در کشورهای درگیر آشوب را صدچندان می کند پس چرا اصرار دارد همواره ردی از خود بر جای بگذارد حتی در زمانی که دیگر جنگ تمام شده است؟
آیا واقعاً تجربه جنگ عراق برای آمریکا کافی نبود که عین همان اشتباه را در افغانستان تکرار کرد؟
با مروری بر دلایل جنگ های عراق و افغانستان درمی یابیم علت اصلی جنگ اعتراض به حضور بیگانگان در کشور است پس چرا آمریکا با تقویت حضور خود دلایل جنگ را دامن می زند؟
براساس گزارش موسسه بروکینگ، خشونت از همه انواع در افغانستان در حال افزایش است که اکثر آنها شبیه و گاهی شدیدتر از خشونت های جنگ عراق است.
به گزارش فارین پالیسی، نیروهای متفق ناتو هم از سیاست های آمریکا جدا نیستند و بعد از تشکیل جلسات فوری و ضروری باز هم همان شیوه های جنگی را در حال حاضر در لیبی پیاده می کنند بمباران های هوایی که هدف تعریف شده آن گرفتن جان تمام کسانی است که روی زمین این کشورها زندگی می کنند اعم از نظامی و غیرنظامی.
پایان پیام/
نظر شما