به گزارش خبرگزاری شبستان، هوشنگ جاوید گفت: تعزیه و شبیه خوانی از دوران صفویه تا افشاریه در برخی از نقاط کشور به صورت سیار برگزار می شد و در آن بخشی از واقعه کربلا در طول مسیر خیابان به اجرا در می آمد که متأسفانه امروزه فقط در نقاط محدودی مثل منطقه ابرکوه برپا می شود.
این محقق و پژوهشگر آئینی کشور، شبیه خوانی را برگرفته از باورها و اعتقادات دینی مردم معرفی کرد و گفت: شبیه خوانی با نمایش امروزی تفاوت دارد و بازیگران آن در موقع بازی نقش خود را باور کرده و زبان حال ارائه می کنند.
جاوید خاطر نشان کرد: در تمام متون شبیه خوانی موضوعات مهمی از قبیل امر به معروف و نهی از منکر ، پیامدهای دروغگوئی ، نفاق افکنی و... نهفته است که امروزه می توان از آن بهره برداری کرده و در رفتارهای اجتماعی خود به کار ببندیم.
وی در ادامه به ارتباط مردم و اخلاص در هنر شبیه خوانی اشاره کرد و افزود : همه مردم و خصوصاً بازیگران شبیه خوانی نقش های خود را باور دارند و با نمایش همراه هستند و حتی اشقیا هم برای امام حسین (ع) و یارانش اشک میریزند.
جاوید در پایان هنر شبیه خوانی را یکی از آئین های موسیقائی ایران معرفی کرد و گفت: این هنر دارای ساختار و نشانه های زیادی است که متاسفانه در بسیاری از استانهای کشور به آن پرداخته نمی‌شود و امیدواریم مسئولان فرهنگی در راه شناساندن و بهره برداری از این هنر خصوصاً برای جوانان قدمهای جدی بردارند.
پایان پیام/
نظر شما