حسین اسرافیلی شاعران آیینی با اشاره به اهمیت شعر عاشورایی در طول تاریخ ادبیات به خبرنگار کتاب و ادبیات شبستان ، گفت: در گذشته زمانی که شاعران به مدح ائمه می رسیدند یک سری الفاظ، عبارات و صفات تکراری را برمی شمردند. برای مثال اگر در یک مدیحه اسم امام حسین (ع) حذف می شد و به جای آن اسم امام حسن عسگری (ع) می آمد، شعر معنی بخش بود و تغییری نمی کرد. در این گونه اشعار عنصرهای خاص زندگی ائمه وجود نداشت.
وی در ادامه این مطلب خاطر نشان کرد: در ادبیات کهن ما در حوزه شعر عاشورایی بیشتر به عجز و لابه پرداخته شده است، اما امروز به گمان من حقیقت وجودی و فلسفی عاشورا بهتر درک شده و شاعران به هیچ وجه این رخداد عظیم را عجز و ناتوانی نمی شمارند.
اسرافیلی ادامه داد: مورد بعدی این است که مطابق گذشته بسیاری از شاعران ما هنوز به ناله ها و مصیبت ها توجه دارند تا آن که پیام ها، دلاوری ها و شجاعت های ائمه به خصوص امام حسین (ع) را جلوه گر کنند. رشادت هایی در کربلا جلوه گر شده که ما از آن ها غافل ماندیم. نقص دیگر این است که اکثر شاعران اهل تحقیق نیستند و مقتل و مستندات عاشورایی را نمی خوانند بلکه تنها چیزهایی را که می شنوند به شعر درمی آورند و اصلاً توجه نمی کنند که آیا این مسائل صحت تاریخی دارد یا خیر.
اسرافیلی مشکل دیگر شعر عاشورایی را عدم توجه شاعران به زبان دانست و تصریح کرد: زبان به عنوان شاکله اصلی شعر همواره باید مد نظر شاعر قرار گیرد. اکثر شاعران جوان عاشورایی به زبان توجه ندارد. زبان باید ساختاری محکم و منطبق با زمان داشته باشد.
اسرافیلی با تأکید بر این که بعضی از مداحان در انتخاب شعر سهل انگار هستند، گفت: بسیاری از شاعران ما هنوز به ناله ها و مصیبت ها توجه دارند تا آن که پیام ها، دلاوری ها و شجاعت های ائمه به خصوص امام حسین (ع) را جلوه گر کنند.
وی در پایان گفت"عاشورا به نوعی گونه ای واقعی و حقیقی از اساطیر ملی کهن ماست و همین امر باعث شده که بین ملت ایران و عاشورا پیوند گسترده ای باشد.
پایان پیام/
نظر شما