محمدحسین رجبی دوانی، پژوهشگر حوزه تاریخ اسلام و تشیع با تشریح جایگاه منبر و مسجد قبل و بعد از واقعه کربلا به خبرنگار حوزه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان گفت: منبر به عنوان تریبون رسمی حکومت از زمان حکومت اسلامی و زمان پیامبر گرامی اسلام (ص) در جامعه پذیرفته شده بود و کسی که محراب و منبر را در اختیار داشت در حقیقت حاکمیت را در دست داشت.
وی افزود: متاسفانه پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص) این تریبون رسمی حاکمیت اسلام به دست غاصبان افتاد و آنها از منبر در جهت اهداف خائنانه و غاصبانه خودشان بهره می بردند، لذا بر سر همین منبرها بود که زمان معاویه لعنت الله علیه، ناسزا و حتی لعن نعوذبالله به ساحت قدسی امام علی (ع) اعمال می شد و به صورت رسمی این حرکت زشت و وقیحانه از منبرهای عالم اسلام ندا داده می شد بنابراین اهل بیت (ع) و هواداران آن بزرگواران چون حکومت و قدرت را در اختیار نداشتند از داشتن چنین رسانه ای و پایگاهی برای بیان اعتقادات و حقیقت خویش محروم بودند.
این استاد و پژوهشگر تاریخ اسلام و تشیع ادامه داد: در جریان قیام اباعبدالله الحسین (ع) هم می بینیم که امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س)،(هر چند که ایشان بر فراز منبر ننشست) ولی از موقعیت منبر استفاده کرد و توانست از امکان مهم رسانه ای و تبلیغاتی دشمن برای تبیین حقیقت اهل بیت (ع) استفاده کردند.
وی با اشاره به اینکه بهره گیری از پایگاه منبر و مسجد بود که موجب شد حقایق عاشورا برای مردم روشن شود، افزود: امام سجاد (ع) در کوفه به همراه حضرت زینب (س) به وسیله تریبون منبر مردم کوفه را متوجه عمق جنایتی که مرتکب شده بودند، کردند به گونه ای که مردم کوفه به شدت به هم ریختند و از عاقبت کار خودشان مایوس شدند.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین (ع) با تاکید بر اینکه منبر در زمان پیامبر(ص) جایگاه ارزشی به شمار می آمد که در آن زمان به دست غاصبان افتاده بود، بیان کرد: می بینیم که امام سجاد (ع) در شام و در مجلس یزید به او تحمیل کرد که به حضرت اجازه دهد تا بر فراز منبر رفته و سخنانی ایراد کند. به گونه ای که امام سجاد(ع) اسم منبر را نمی آورند و به یزید می گویند: «اگر راست می گویی اجازه بده، من از این چوب ها بالا بروم و با مردم سخن بگوییم» یا در تعبیر دیگری می فرمایند: «منبری که در اختیار یزید باشد، دیگر ارزشمند نیست».
این پژوهشگر حوزه تاریخ اسلام و تشیع ادامه داد: از طرفی یزید هم که می دانست اگر این تریبون و منبر در اختیار امام سجاد (ع) قرار بگیرد آبرویی برای او باقی نمی ماند لذا سعی داشت از سخنرانی امام سجاد(ع) در مسجد و در فراز منبر ممانعت کند ولی با حرکت حساب شده امام سجاد (ع)، یزید منفعل و امام سجاد (ع) از فراز منبر، حقیقت خود، پدر بزرگوارش و جد مطهرش امیرالمومنین علی (ع) را تبیین و بدبختی و انحطاط جامعه ای که حاکمیتش به دست امویان افتاده بود را بیان کند.
وی افزود: به وسیله همین منبر و خطابه امام سجاد(ع) در مسجداموی بود که مردم شام از تریبون و منبری که به ظاهر در اختیار یزید بود با حقایق عاشورا که تا آن زمان نشنیده بودند، آشنا شدند.
رجبی دوانی تصریح کرد: با نگاه به تاریخ اسلام می بینیم که پس از سخنرانی امام سجاد (ع) در مسجد اموی و در مجلس یزید آنچنان هرج و مرج و ول وله ای در آن مجلس به پا شد که یزید نتوانست مردم را ساکت کند به گونه ای که برای اینکه امام سجاد(ع) را از ادامه سخنرانی بازدارد و از منبر به پایین آورد، فریاد برآورد که اذان شده است و موذن اذان بگوید و وقتی هم که اذان گفته شد تاثیر کار امام سجاد (ع) از فراز منبر مسجد به گونه ای بود که بسیاری از مدعوین یزید حاضر نشدند به او در نماز اقتدا کنند و مسجد را ترک کردند. بنابراین می توان گفت که یکی از پایگاه هایی که موجب روشنگری مردم در مورد حماسه عاشورا شد، منابر مساجد بودند.
وی خاطرنشان کرد: در طول تاریخ به دلیل آنکه حکومت ها در دست غیرشیعه، معاندان و دشمنان شیعه بوده، منبری در اختیار نبود که از فراز آن شیعه بتواند حقیقت مذهب خویش و حقانیت اهل بیت (ع) و مظلومیت آنها را ندا دهد و آنها به صورت غیررسمی و پنهانی توسط شیعه انجام می شد ولی در دوره آل بویه، این سلسله حکومتی را در ایران و عراق ایجاد کرد که موجب شد شیعه از تقیه و فشار بیرون آید و مساجد شیعه توانست به خود سخنرانانی بییند که بر فراز منبرها به نشر حقایق اهل بیت (ع) اقدام می کردند.
رجبی دوانی اظهار کرد: هر چند که پس از دوران آل بویه در دوره ای، مساجد و منابر شیعه مورد حمله و هجوم متعصبان عامه قرار گرفت به گونه ای که چشم دیدن و گوش شنیدن حقایق اهل بیت (ع) را نداشتند اما از هنگامی که دولت صفوی در ایران روی کار آمد و مذهب شیعه را رسمیت داد منبرها بزرگترین پایگاه تبلیغاتی برای نشر حقایق اهل بیت (ع) و بیان مظلومیت آن بزرگواران شد که به لطف الهی از آن موقع تا امروز این وضعیت ادامه دارد.
پایان پیام/
نظر شما