حجت الاسلام محمدرضایی، پژوهشگر مهدوی در گفتگو با خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان، با بیان اینکه لازم است با مقایسه اصحاب الحسین(ع) و اصحاب المهدی(ع) مدلی برای یاوری معصوم ارائه دهیم، گفت: اصول یاوری معصوم ثابت است، منتهی تجلیات یاوری به حسب استعدادهای فرد متفاوت می شود.
وی بااشاره به شخصیت های حبیب بن مظاهر، زهیربن قین و حر بن یزید ریاحی، خاطرنشان کرد: وقتی به ابعاد زندگی این اصحاب توجه می کنید، می بینید که این افراد در یاوری امام مشترک هستند ولی کیفیت و کمیت یاوری آنها متفاوت است. این حالت چیزی از شخصیت این افراد کم یا زیاد نمی کند.
حجت الاسلام رضایی بااشاره به پیشینه تاریخی قیام امام حسین(ع)، اظهارداشت: زمانی که امام بعد از مرگ معاویه با تهدید یزید مواجه می شود و از مدینه به مکه هجرت می کند، وقتی خبر حرکت امام از مدینه به مکه در جهان اسلام منتشر می شود، سه نوع واکنش از شیعیان خالص بروز می کند.
این پژوهشگر مهدوی بااشاره به واکنش نخست، تصریح کرد: نخستین شخصیت حبیب بن مظاهر است او دارای جایگاه اجتماعی در کوفه است و نفوذ کلمه دارد. همچنین یکی از بانیان نامه نگاری به امام است. زمانی که می فهمد امام حرکت کرده است و این همان قیام موعود است که پیامبر و امام علی(ع) خبرش را داده بودند، در کوفه جریان ایجاد کرده و تلاش می کند تا برای حسین(ع) نیرو جمع کند.
وی با بیان اینکه حبیب از ابتدای نامه نگاری تا شهادت مسلم ابن عقیل فعال است، ادامه داد: از این جریان درمی یابیم که اگر فردی در جامعه دارای نقش اجتماعی شاخص و نفوذ کلام است، زمانی که یاوری امام را احساس می کند، باید با تمام استعدادهای اجتماعی خود به یاری امام برود و حداکثر استفاده را از تاثیر اجتماعی خود کند.
حجت الاسلام رضایی بااشاره به بریر بن خضیر همدانی یکی دیگر از یاران امام حسین(ع) که جریان آفرید، افزود: بریر در کوفه ساکن و معلم قرآن بود. مانند حبیب نفوذ کلام نداشت، وقتی خبر حرکت امام را می شنود و این احتمال را می دهد که چون شیعه و معلم قرآن است، ممکن است برای کشتن به سراغش بیایند، قبل از مراسم حج از کوفه به مکه می آید تا حداقل در کنار امام باشد و باری از دوش امام بردارد.
این پژوهشگر مهدوی بااشاره به انس بن حارث اسدی از صحابی پیامبر(ص) به عنوان مدل سوم، اظهارداشت: این فرد پیرترین شهید کربلا بود که در منابع اهل سنت مانند اسدالغایه، تبعات ابن سعد و تاریخ مدینه دمشق درباره او سخن گفته اند.
وی ادامه داد: در کتاب اسدالغایه آمده است که انس بن حارث گفته است، پیامبر(ص) به ما گفت که فرزند من حسین(ع) سرانجام روزی قیام می کند و در سرزمین عراق و کربلا شهید می شود. هر کس از شما آن زمان را درک کند، او را یاری نماید.
حجت الاسلام رضایی تصریح کرد: در روایات آمده است که انس بن حارث گفته که امام علی(ع) در سرزمینی از اسب پیاده شدند و در نقطه ای ایستاده و گریه کردند و خاک آن را به سر و روی خود می پاشیدند و گفتند که این سرزمین جایی است که حسین در آن به شهادت می رسد.
این پژوهشگر مهدوی ادامه داد: او می گوید وقتی از حرکت امام حسین(ع) خبردار شدم. چون کهنسال بودم، نه می توانستم به مدینه بروم برای یاری حسین و نه می توانستم در کوفه بمانم و خطر کشته شدن داشتم، وی راه می افتد و قبل از اینکه حسین(ع) به کربلا برسد، از کوفه به سمت کربلا می آید و در آن زمین به انتظار حسین(ع) می نشیند.
وی افزود: در سرزمین کربلا می ماند تا وقتی امام حسین(ع) از راه رسید عزیزی داشته باشد که به او خوش آمد گویی کند.
حجت الاسلام رضایی با بیان اینکه این ویژگی ها باید در یاران امام عصر(ع) وجود داشته باشد، گفت: یاران مهدی(ع) در دوران غیبت و ظهور باید دارای بالاترین مرتبه مدیریت باشند. همچنین بالاترین مرتبه قناعت و زهد را داشته باشند تا نقش آفرینی قوی کنند و این ویژگی در اصحاب الحسین(ع) وجود داشت.
این پژوهشگر مهدوی بااشاره به سیرت یاران امام زمان(ع) خاطرنشان کرد: اصحاب المهدی(ع) چنان آمادگی و استعداد دارند که منتظر یاری خواستن امام خود هستند تا به میزان استعداد حداقلی و حداکثری خود امام را یاری کنند.
وی با بیان اینکه یاری رساندن امام به اندازه سعی و تلاش باعث قرب و نزدیکی به امام می شود، اظهارداشت: کسی می تواند ادعای یاری امام کند که خود را بشناسد و توان خود را بالفعل کند و بداند که این توان بالفعل خود را کجا و چگونه به کار گیرد تا کارساز باشد.
پایان پیام/
نظر شما