به گزارش خبرگزاری شبستان از البرز؛ حجت الاسلام قرائتی، در نامه ای توجه عموم عزاداران به ویژه خیل هیئت های مذهبی را درخواست کرد، مشروح نامه به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
شور و شعور حسینی
نامه حجت الاسلام قرائتی به هیئت‌های عزاداری امام حسین خدمت مبارک مسئولان محترم هیئت های مذهبی
بعد از30 سال گفتگو در تلویزیون خواستم در آستانه محرّم یک نامه برای شما و همکاران عزیزتان بنویسم .
گریه، نشانه ی عاطفه، عشق، سوز و معرفت است. چشمی که اشک ندارد ، بگرید که چرا گریه ندارد.
خداوند برای دختر کافری که در زمان جاهلیت زنده به گور می شد روضه خوانده و می فرماید «بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ» (1) به چه گناهی کشته شد ؟
خداوند در سوره بروج از جنایتکارانی که قبل از اسلام، مؤمنین را در گودال ریخته و آتش می زدند، با کلمه «مرگ بر آنان» (2) یاد کرده است. بنابراین دلسوزی برای مظلوم و فریاد بر سر ظالم، کاری خدایی و قرآنی است.
این از یک سو ؛ از سوی دیگر خدا در قرآن به پیامبرش میفرماید: یاد ابراهیم و مریم را زنده بدار (3)، بنابراین کار عزاداران، نوعی پیروی از پیامبر و ذکر فداکاری امام حسین و یاران با وفای اوست.
هر کس را بیشتر دوست داریم در فراقش بیشتر می سوزیم و دلسوزی برای امام حسین(ع)و اصحابش بعد از 1400 سال ، نشانه عشق به اهل بیت و مزد رسالت پیامبراست. (4)
برای مظلوم، حتی قبل از شهادتش ، گریه کردن جایز است . پیامبر به حضرت علی(ع)فرمود : تو را در ماه رمضان شهید خواهند کرد و سپس گریه کرد.
عزاداری برای شهید بقدری ثواب دارد که امام صادق به شاعری فرمود : شنیده¬ام برای امام حسین شعر می گویی . شعرت را بخوان و حضرت چنان گریه کرد که صدایش تا کوچه رفت. (5)
حضرت فرمود : کسانی که مال خود را خرج معرفت و محبت اهل بیت (ع) کنند ، آن ها از ما هستند و بسوی ما می آیند. (6)
تاریخ، شهید زیاد دیده است، اما شهیدی مثل پسر فاطمه (ع)، با دوازده هزار نامه دعوت، روبروی زن و بچه، در کنار آب با لب تشنه، زیر سم اسب، همراه با اسارت زن و فرزند و آتش زدن خیمه ، به خود ندیده است.
ای عزاداران ! شما با عزاداری خود دل پیامبر و علی و فاطمه را شاد می‌کنید. در حدیث می‌خوانیم: فرشته¬ها نیز برای امام حسین (ع)گریه می کنند. (7)
آن¬چه اسلام و شیعه دارد از قیام امام حسین(ع) است، بنابراین باید هر سال بهتر از سال قبل عزاداری را انجام دهیم ؛ لکن این گوهر گرانبها نیز آسیب‌پذیر است ؛ هدف از این نامه آن است که برادرانه و خاضعانه، آسیب‌های آنرا که شما خود بهتر می دانید، با یکدیگر مرور کنیم.
1. از کسانی دعوت کنید که علاوه بر تحریک عاطفه ، عقل و حماسه را نیز رشد دهند. اشعار برخاسته و برگرفته از آیات و روایات و تاریخ کربلا باشد. آنگونه عزاداری کنیم که اگر صاحب اصلی عزا ( امام زمان(ع) )وارد مجلس شد، ما را دعا کند.
2. چون ما منتظرحضرت مهدی هستیم و او امام جهان است، باید ما هم جهانی فکر کنیم و تعصب¬های محلی و هیئتی را کنار بگذاریم.
3. چون هدفِ عزاداری، خداست ، به فکر رقابت ، چشم و همچشمی که ما را از اخلاص دور می کند نباشیم .
4. اذیت مومن گناه بزرگی است. ایجاد ترافیک، سدّ معبر، صدای بلندگو و هر کار دیگری که موجب آزار رسانی به دیگران باشد، باید از حریم عزاداری دور شود.
5. امام حسین(ع) روز عاشورا در برابر تیرهای دشمن ، نماز را اقامه کرد ، شما عزاداران عزیز باید اول وقت همراه با ندای اذان ، اقامه نماز جماعت بکنید و از قبل یک روحانی با خود داشته باشید و امکان وضو و سجاده را فراهم کنید.
6. در مدح اهل بیت(ع) مبالغه و غلو نکنیم و مقام انبیاء و اولیای دیگر را پائین نیاوریم.
7. از اشعار و عبارات سطحی دوری کنیم . از بیان جملاتی که قدّ و بالا و چشم و ابروی اهل بیت و اصحاب آنان را توصیف می¬کند ، صرف نظر کنیم ، آنچه در شأن امام حسین(ع)است ، جمله «هیهات منّا الذّلّه» است . یعنی زیر سم اسب می روم ، امّا زیر بارِ زور نمی‌روم ، سر به نی می‌دهم ، ولی نزد طاغوت سر خم نمی‌کنم.
از ابزار موسیقی و ریتم‌هایی که در شأن عزاداری امام حسین نیست دوری کنیم.
8. در عزاداری مراعات مسائل بهداشتی بشود . در مجالس سیگار نکشیم. گاو و گوسفند و شتر را در خیابان نکشیم. در غذا پختن و تقسیم آن، اسراف نکنیم. در میان کسانی که در جلسات شرکت می کنند تبعیض قائل نشویم و مراعات افراد را که روز باید مشغول کار و تحصیل باشند، بکنیم.
9. روحانیون عزیز نیز آنچه مورد نیاز منطقه است، در سایه آیات و روایات همراه با تاریخ کربلا بیان کنند و آنگونه سخنرانی کنند که حتی بچه های پای منبر هدف از قیام امام حسین (ع) و پیام کربلا را بفهمند.
ای عزاداران عزیز!
شما نزد خدا مقام دارید. نزد پیغمبر و فاطمه(ع)مقام دارید . کار شما ذخیره قیامت شماست. اگر این عزاداری همراه با اخلاص و تقوی به شکلی که انتظار می رود انجام گیرد، امید است مورد شفاعت اهل بیت(ع) قرار بگیریم. ولی اگر خدای نکرده حرفهای سُست ، شعرهای غلوآمیز، مردم آزاری ، غفلت از نماز ، اسراف و ولخرجی ، چشم و همچشمی ، تعصب هیئتی و امثال این آسیب ها وارد کار شود ، در قیامت بخاطر این آسیب‌ها خدای نکرده دستمان خالی خواهد بود.
آنچه گفته شد نه دستور است و نه بخشنامه. بلکه نامه‌ای است برخاسته از سوز و ناله. امید است به این تذکرات که بارها از زبان امام و مراجع بزرگوار و مقام معظم رهبری شنیده ایم ، برای رضای خدا عمل کنیم.
امام حسین :
«أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی (ص) أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَی عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أَسِیرَ بِسِیرَةِ جَدِّی وَ أَبِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ»
بحارالانوار، ج44، ص329
1 - تکویر(9-8)
2 - «قُتِلَ أَصْحابُ اْلاخْدُودِ» بروج (8-4)
3 - «و اذکر فی الکتاب ابراهیم» (مریم/ 41) «واذکر فی الکتاب مریم» (مریم/ 16)
4 - «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى» (شوری / 23)
5 - بحار، جلد 44، ص 282، به نقل از امالی صدوق مجلس 29.
6 - الخصال، ج2، ص634. بحارالانوار، ج10، باب7، ص114.
7- وسائل‌الشیعه، ج14، باب104، ص593.
پایان پیام/
نظر شما