به گزارش خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان، دکتر محمود مطهری نیا، در ادامه نشست "رویکرد نشانه‌های ظهور" که صبح امروز در پژوهشگاه فرهنگ و هنر ارتباطات برگزار شد در نقد سخنان حجت‌الاسلام آیتی با بیان اینکه دو هزار نشانه ظهور در روایات بیان شده است، گفت: نشانه‌ها در گذر تاریخ روندی را در پیش‌رو داشته‌اند که با ظهور هر کدام از آنها این روند پررنگ‌تر شده است.
وی با بیان اینکه بخشی از نشانه‌های عصر غیبت ناظر به ظهور پیامبر اسلام و بخشی نیز به تولد امام زمان هستند، تصریح کرد: فراوانی نشانه‌ها تا زمان فعلی بیشتر شده و هرچه جلوتر می‌رویم تطبیق آنها پررنگ‌تر می‌شود، این در حالی است که برای سنجش نشانه‌های ظهور باید ابزار جدیدی به کار گرفته شود.
مطهری‌نیا با اشکالی به بیانات حجت‌الاسلام آیتی اظهار داشت: این‌طور نیست که اگر نشانه‌ها نباشند مشکلی به دین اسلام وارد نمی‌شود، به طور مثال قرآن کریم موضوع قیامت را مطرح کرده و نشانه‌هایش را مکرر بیان می‌کند، اگر این امر بیهوده بود تکرار آن نیز لزومی نداشت.
این پژوهشگر مهدوی با بیان اینکه باید نگاه‌مان به نشانه‌ها متفاوت باشد، اظهار داشت: شاید دوره‌ای در تاریخ پیدا شود که مردم بفهمند دلیل بیان نشانه‌ها اهمیتی داشته است.
وی با بیان اینکه اگر مردم اهل غفلت نبودند نشانه‌های ظهور بیان نمی‌شد، گفت: قطعا ائمه و اولیای دین که از مخاطبان قرآن کریم هستند نیز اهل غفلت نیستند، پس باید گفت که تکرار این آیات به چه دردی می‌خورد و چرا موضوع نشانه‌های ظهور در قرآن مکررا بیان شده است.
مطهری‌نیا با اشاره به بازنگری در نشانه‌های ظهور اظهار داشت: نباید همه نشانه‌ها با یک نگاه مشترک بررسی شوند، در صورتی که همه آنها هم‌وزن نیستند، به طور مثال جایگاه صیحه در بین نشانه‌ها بسیار مهم است، همچنین نشانه‌های حتمی نباید کنار نشانه‌های عمومی بیان شود چرا که احتمال تکرار دارند و ممکن است یک بار در طول دوران غیبت رخ دهد.
این پژوهشگر مهدوی با اشاره به تفاوت نوع نگاه به نشانه‌ها تصریح کرد: در مورد صیحه آسمانی باید بگوییم بعد از آن تکلیف ما روشن می شود و باید همسو با امام شویم، همچنین وقتی اتفاقات سفیانی و یمانی را نگاه می‌کنیم باید صبر کرده و منتظر بمانیم.
وی با اشاره به سه نگاه متفاوت در خصوص نشانه‌ها ادامه داد: نگاهی به داخل ایران، خارج ایران و شهر تهران وجود دارد. دشمنان ایران موضوع نشانه‌ها را با کوچک‌ترین صحت یا سند دنبال می‌کنند، در حالی که در داخل ایران با محوریت حوزه و دانشگاه با دو پدیده شاخص در حوزه روبرو می شویم.
مطهری‌نیا افزود: روند پیدایش انجمن حجتیه و همچنین آسیب‌هایش و تقابل با نظام اسلامی به گونه‌ای پیش رفت که صحبت از امام زمان جرم محسوب می‌شد. این روند ادامه پیدا کرد تا تولید سی دی" ظهور نزدیک است" که بر این اساس حوزه علمیه کلیه نشانه‌های ظهور را زیر سؤال برد و صورت‌مسئله را پاک کرد. کشور بعد از این مسئله دچار رخوت در حوزه مهدویت شد.
وی نگاه راهبردی در حوزه مهدویت را در تهران نگاهی کارساز دانست و بیان داشت: در این خصوص باید هر سه نوع نگاه را باید ترکیب کرد، در عین حالی که سند را مورد توجه قرار دهیم نباید صورت‌مسئله را پاک کنیم، اگر نگاه‌مان زمینه‌سازی است علاوه بر خنثی‌کردن توطئه دشمنان کمک به زمینه‌سازی کنیم.
دکتر محمدهادی همایون در ادامه این نشست با اشاره به سخنان حجت‌الاسلام آیتی گفت: با توجه به صحبت‌های حجت‌الاسلام آیتی در زمان غیبت اگر دچار ناامیدی شدیم نشانه‌هایی است که ما را امیدوار کند و عدم استنادات روایات ما را دچار مشکل نمی‌کند.
وی ادامه داد: اگر در زمان غیبت وارد شرایط خاصی شده‌ایم باید وظیفه امروزمان مشخص شود و فضای غبارآلود و شرایط خاص شناخت نشانه‌های ظهور را ضروری می‌کند.
همایون با بیان اینکه زمانی نگاه منفعلانه به نشانه‌های ظهور بود، تصریح کرد: عده‌ای بر این عقیده بودند که باید بنشینیم تا نشانه‌ها اتفاق بیفتد که این تفکر منجر به ایجاد انجمن حجتیه شد، در حالی که نگاه امام خمینی مبنی بر تلاش و حرکت برای زمینه‌سازی اصل قرار گرفت. امام بر این عقیده بود که زمینه‌سازی بر مبنای بینات و آموزه‌ها و نشانه‌های ظهور نیست بلکه بر اساس حرکت و تلاش در این زمینه است.
این پژوهشگر مهدوی با اشاره به تولید ادبیات راهبردی در حوزه نشانه‌های ظهور اظهار داشت: وظیفه ما در برخورد با ظهور نشانه‌های ظهور تطبیق نیست بلکه در حال حاضر مسئله این است که حرکتی رو به جلو داشته باشیم و زمینه‌سازی کنیم، شرایط جهانی را نقد و بررسی کرده و الگو معرفی کنیم به این معنی که کارکرد نشانه‌ها به کارکرد دستورالعمل تغییر یابد.
وی با بیان اینکه پرچم‌داری زمینه‌سازی ظهور، انقلاب اسلامی بود، افزود: این در حالی است که فضای آشفته بعد از انقلاب اسلامی را دشمنان ایجاد کردند. نگاه ما در این حوزه باید دقیق شده و ادبیات این نگاه مرسوم شود.
همایون با ذکر مثالی در خصوص تضعیف نشانه‌های ظهور بیان داشت: تضعیف نشانه‌های ظهور مانند گیرکردن در بیابانی است که توشه راه را به تدریج از بین می‌بریم تا زمانی که اضطرار می‌رسیم. باید توجه داشت که نشانه‌ها را میراث ارزشمندی بدانیم.
این پژوهشگر مهدوی در پایان گفت: باید توجه داشت آیا گزاره مورد بحث ما را در زمینه‌سازی به نتیجه می‌رساند یا از آن دور می‌کند.
پایان پیام/
نظر شما