میثم توکلی، استاد پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفتگو با سرویس قرآن و معارف خبرگزاری شبستان در رابطه با ذکر ویژه عید غدیر « الحمدالله الذی جعلنا من المتمسکین بولایت علی بن ابیطالب و الائمه المعصومین» و فلسفه این شکرگزاری گفت: برای تبیین و تشریح دلیل این شکرگزاری شاید بهتر است به روایتی از ثامن الحجج، امام رئوف حضرت علی بن موسی الرضا (ع) اشاره شود.نقل است که فردی به نام احمدحلبی نزد حضرت رضا (ع) آمده و عرض کرد: مولای من از زمانی که من به شما ایمان آورده و ولایت شما را پذیرفته ام، کلیه ثروت و مایملک من از دستم رفته است و بسیار فقیر شده ام در حالی که پیش از این متمول و ثروتمند بودم. حضرت فرمودند: آیا حاضری تمام دنیا را در حالی که انباشته از طلا باشد، با ولایت ما معامله کنی؟ و از مخالفان ما شده؛ ولایت ما را انکار کنی؟ عرض کرد: نه مولای من! به خدا قسم که راضی نیستم.
وی تصریح کرد: این که احمد حلبی در پاسخ به امام، قسم یاد می کند، دلیل برآن است که وی فردی معتقد و ملزم به ولایت بوده است و این سخنان تنها جنبه درد دل گفتن با امام رضا (ع) را داشته است.
توکلی افزود: آنچه در این واقعه قابل توجه و قابل تامل است، پاسخ حضرت به احمد حلبی است. حضرت فرمودند: تو می گویی فقیر هستی در حالی که چیزی داری که حاضر نیستی آن را با تمام دنیا معامله کنی! چنین ثروتی را چه کسی در دنیا دارد؟ حال خود قضاوت کن آنچه از دست داده ای در مقابل آنچه به دست آورده ای چه ارزش و جایگاهی دارد؟ (1)
استاد پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی خاطرنشان کرد: گاهی در زندگی روزمره ما اتفاق می افتد که وقتی موفقیتی خاص و قابل توجه به دست می آوریم، خدا را بر این نعمت شکر می گذاریم، سجده شکر به جا می آوریم و یا گاهی شاید نماز شکر نیز بخوانیم اما در مقایسه نعمت ولایت و بیعت ائمه (ع) با سایر نعمت ها، درمی یابیم که این نعمت نه تنها با هیچ نعمت دیگری در این عالم قابل قیاس نیست بلکه حتی انسان توان شکرگزاری آن را نیز ندارد.
توکلی در ادامه با اشاره به روایتی شگفت از علامه مجلسی که به نقل از رجال کشی بیان شده است، گفت: روایتی عجیب و شگفتی برانگیز از حضرت رسول (ص) ذکر شده که از پیروان اهل سنت نیز، خوارزمی (از بزرگان مذهب شافعی) آن را در کتاب مناقب خود بیان کرده است که حضرت فرمودند: « یا علی لو أن عبداً عَبَدَالله مثل ما قام نوحُ فی قومه، علی جان اگر کسی به اندازه ای که حضرت نوح در میان قومش تبلیغ کرد، خدا را عبادت کند؛ و کانَ له مثل احد ذهباً و نفقه فی سبیل الله (و به اندازه کوه احد طلا داشته باشد و آن را در راه خدا انفاق نماید) و مد فی عمره حتی حجَ الفَ عام قدمه، ثم قتل بین الصفا و المروه مظلوماً، (و خداوند به اندازه ای به او عمر دهد که هزار حج با پای پیاده به جای آورد و در راه صفا و مروه در حال مظلومی به شهادت برسد) ثم لَم یوالِکَ یا علی لم یَشمَ رائِحَةَ الجنة و لم یدخلها ( اما ولایت تو را نداشته باشد، بوی بهشت به او نمی رسد و در آن داخل نمی شود.)2
وی تصریح کرد: این روایت به تنهایی می تواند گویای جایگاه و اهمیت ولایت حضرت مولانا علی بن ابیطالب (ع) باشد. حتی اگر کسی به دنبال گنج های معنوی باشد، بنابر روایات، مفتاح و کلید تمام عبادات ولادت امیرالمومنین (ع) است.
توکلی با اشاره به این بیت معروف « به منکر علی بگو نماز خود قضا کند نماز بی ولای او عبادتی است بی وضو» تصریح کرد: برخی تصور می کنند این بیت، تنها یک شعر است و جنبه سمبلیک دارد،در حالی که واقعیت این است که شرط اعمال و عبادات پذیرش ولایت اهل بیت (ع) است.
دانشجوی دکترای فلسفه دین خاطرنشان کرد: اعمال و عبادت ما پس از پذیرش ولایت اهل بیت، معنا و مفهوم می یابد و با انجام اعمال به تنهایی، کسی مسلمان نمی شود. بلکه در درجه اول اعتقادات مهم است و برای ورود به عقاید اسلامی می بایست از باب و در ورودی آن، که ولایت اهل بیت(ع) است، آغاز کرد.
وی یادآور شد: هنگامی که انسان به عمق این مطلب توجه می کند، ناخودآگاه شکر بر زبان او جاری می شود و با خود زمزمه می کند که الحمدالله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیرالمومنین علی بن ابیطالب (ع) و الائمة المعصومین (ع).
منبع:
1.بحار الانوار، جلد 69، صفحه 45
2.همان جلد 27، صفحه 194
پایان پیام/
نظر شما