دعا برای امام زمان(عج) مایه وسعت اشراق نور امام در دلها

خبرگزاری شبستان: "مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت‏اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد ـ به رشته تحریر درآمده است.
اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏نویسد:
"چون ما نمى‏توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏باشد."

اشراق نور امام در دل دعا کننده
این مطلب با بیان سه نکته روشن می شود:
اول: اینکه بدون تردید حالت ها و تغییرات مختلفی به سبب اعمالی که از انسان صادر می شود در دل او حاصل می گردد و این معنی را با وجدانمان درک می کنیم اضافه بر این آیاتی از قرآن و احادیثی از خاندان عصمت بر آن دلالت دارد. خداوند متعال در وصف اهل ایمان فرموده: "الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم" آنان که چون خداوند یاد شود دلهایشان را ترس می گیرد.
و درباره اهل کفر و طغیان فرمود: "ثم قست قلوبکم من بعد ذلک فهی کالحجاره" سپس با آن همه آیات دلهایتان قساوت گرفت که همچون سنگ یا سخت تر از آن شد. و آیات دیگر...
و از رسول خدا آمده که فرمود: یکدیگر را دیدار کنید و مذاکره و گفتگو نمایید که حدیث کردن مایه جلای دل است و به تحقیق که دل ها سیاه می شوند همچنان که شمشیر سیاه می گردد.
و اخبار در این باره بسیار است که خواستیم به آن اشاره کنیم.
دوم: هر قدر که عمل صالح نزد خداوند ارزنده تر و عظیم تر باشد تاثیرش هم در روشنایی دل بیشتر و تمامتر است لذا بعد از معرفت خداوند و معرفت پیامبر چیزی مهم تر از محبت و ولایت امیر المومنین و اولاد طاهرینش نیست به همین جهت مولای ما حضرت ابو جعفر باقر (ع) به ابوخالد کابلی فرمود:
ای ابوخالد به خد سوگند که نور امام در دل های مومنین از آفتاب درخشنده در روز روشن تر است و آنها به خدا قسم دل های مومنین را نورانی می کنند خداوند عز و جل نورشان را از هر که بخواهد باز می دارد پس دل های آن کسان تاریک می گردد.
و الله ای ابو خالد هیچ بنده ای ما را دوست ندارد و به ما تولی نجوید تا آنکه خداوند دلش را پاک سازد و خداوند دل هیچ بنده ای را پاک نمی نماید تا اینکه تسلیم ما شود و با ما سازگاری کند پس هر گاه چنین شد که با ما سازگاری نمود خداوند او را از سختی حساب نگه دارد و از هراس بزرگ روز قیامت ایمنی بخشد.
و از اموری که شاهد بر این معنی است روایتی است در خرایج از ابو بصیر که گفت: با حضرت ابو جعفر باقر داخل مسجد شدم در حالی که مردم وارد و خارج می شدند پس آن حضرت به من فرمود: از مردم بپرس آیا مرا می بینید؟ و من هر که را دیدم گفتم: آیا ابو جعفر را دیدی؟ می گفت: نه – با اینکه آن حضرت کناری ایستاده بود – تا اینکه ابوهارون مکفوف (نابینا) وارد شد. حضرت فرمود: از این بپرس به او گفتم: ابوجعفر را دیدی؟ گفت: مگر این نیست که ایستاده؟ گفتم: چگونه ندانم و حال آنکه او نور درخشنده است.
سوم: از تمامی مطالبی که قبل و بعد از این در کتاب آورده ایم، عظمت و اهمیت این عمل شریف یعنی مداومت و اهتمام در دعا برای مولای غایب از دیدگان نزد خداوند معلوم می شود و با توجه به آیات و اخبار فواید و آثار آن به دست می آید که پس از این همه برای کسی تردیدی نمی ماند که این عمل ارزنده مایه زیاد شدن اشراق نور امام در دل دعا کننده خواهد شدبه خاطر کمال ایمان او که بر اثر این عبادت و احسان او به مولای خودش به مقدار توانش حاصل می گردد و موجب توجه امام بر حق به او و اشراق نور حضرتش در دل او خواهد شد.

پایان پیام/