به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از «لوموند فرانسه»، قطعنامه 2118، 27 سپتامبر، کنفرانس بین المللی سوریه را در ژنو چاره جویی کرد و توافق مسکو-واشنگتن احتمال برگزاری آن در نیمه نوامبر 2013 را قوت می بخشد.
این تدبیر را سازمان ملل، اتحادیه عرب، ایالات متحده آمریکا،انگلیس،روسیه ،چین،فرانسه،ترکیه برای سوریه طراحی کرده اند اما آیا این همه چاره اندیشی بدون اظهار نظر مستقیم عوامل دولت روی کار و مخالفان سوریه نتیجه بخش است؟
مسئله سوری و کنفرانس ژنو متاثر از چهار اصل اساسی است و انکار آن حتی با تبانی های مختلف بین المللی تقریبا امری محال به نظر می رسد.
ائتلاف ملی
ائتلاف ملی سوریه یا گروههای مخالف بشار است جبهه مشخصی در قبال مسائل رایج در کشور دارند، احمد الجربا، رئیس این ائتلاف در نامه ای مشخص در سپتامبر 2013 تاکید کرد که موافقت با حضور در نشست ژنو به هر بهایی ممکن نیست ما بارها تکرار کرده ایم که به شرط خروج بشار اسد پای میز مذاکره می آییم در حالی که سالن نشست ژنو صندلی اختصاصی ای را برای رئیس جمهوری سوریه تهیه کرده است.در همین راستا اخوان المسلمین نیز مذاکره ای را که به استمرار بقای سیاسی اسد ختم شود رد کرده است.
شهود چنین سیاستی به خوبی آشکار می کند که نشاندن دو جبهه مخالف حاضر در سوریه بر سر یک میز امری نشدنی است، و در این باره توافق سران بین المللی شاید خوب به نظر برسد اما کافی نیست.
از سوی دیگر گروههای شورشی تروریست وابسته به القاعده راه حل سیاسی را کلا منتفی می دانند و براساس بیانیه ای که به امضای 12 گروه شورشی رسیده است مشروعیت ائتلاف ملی سوریه زیر سئوال رفته است و این دو به جد از یکدیگر جدا شده اند و گروههای شورشی به هیچ عنوان مذاکره را نپذیرفته اند.
شورای هماهنگی ملی مخالفان سوری : حضور برای بقاء
برخی از گروههای مخالف، سیاست دیگری را اتخاذ کرده اند و برآورد کردند که حضور آنها در نشست ژنو ضامن بقای آنها است، کمیته شورای هماهنگی ملی مخالفان سوری نیروهای تغییر دموکراتیک از مدتها پیش مذاکره با بشار اسد را خواستار شده اند.
این کمیته در پایان ژوئن 2011 از سوی ده حزب سیاسی ملی عرب و چپگرا که از همان آغاز با گروههای مخالف بشار اسد در رقابت بودند، تشکیل شد و رهبری آن را حسن عبدالعظیم به دست گرفت.
این کمیته هم ادعای دموکراسی گرایی دارد و هم سکولار است، انچه که شورای هماهنگی ملی مخالفان سوری را از ائتلاف ملی متمایز می کند شباهت آن به حزب بعث و جبهه ملی است که از ناسیونالیسم عرب و ورود ممنوع دین به سیاست تبعیت می کند.
کمیته همکاری ملی امروز از سیاست مذاکره به شدت دفاع می کند اما می داند که در این باره بیشتر از انقلابیون باید نظر روس ها را به خود جلب کند تا راه به نشست ژنو بیابد.
تنها پیش شرطی که این کمیته گذاشته است ، پایان خشنت، درگیری،کشتار،آزادی زندانیان در سوریه است.
روسیه باور دارد تنها گروه مخالف اندیشمند در سوریه که منطقی رفتار می کند همین کمیته شورای هماهنگی ملی مخالفان سوری است.
کردها؛ زمانی برای اتحاد و خودی نشان دادن
حضور کردها به منزله مشکلی تکمیلی برای گروههای مخالف به شمار می رود، دو گروه اصلی سیاسی کرد، حزب اتحاد دموکراتیک، متشکل از اکثریت نیروهای سیاسی کرد در کمیته همکاری ملی سوریه حضور دارند و به این نشست دعوت شده اند.
کردها در تلاش هستند در غرب و جنوب سوریه دارای بخش های رسمی اداری موقتی شوند که از منظر مخالفان بشار اسد این حرکت به سمت خودمختاری کردها در سوریه ختم می شود و به ضرر آنها خواهد بود.
در نشست ژنو نماینده ای رسمی از جانب کردها حضور می یابد که به طور حتم حقوقی را از آن خود می پندارد.
جامعه بین الملل باید هوشیار باشد که تلفیق کردهای عراق با ائتلاف ملی سوریه و تقابل سلیقه ای این دو در خصوص نشست ژنو به طور حتم این مذاکرات را تحت تاثیر خود قرار می دهد.
دولت بشار اسد، حفظ ارتباطات منطقه ای برای کنترل رویدادهای غیر منتظره
با اشاره به تفرقه میان گروههای مخالف بشار اسد و چند دستگی میان آنها باید از این سو به تلاش دولت بشار اسد برای حفظ انسجام روابط سیاسی با دوست و مقابل دوستها به دشمنان مشترک اشاره کرد، این بهترین نوع سیاستی است که بشار اسد به مدد آن به پیشواز مذاکرات ژنو می رود.
انتخاب گزینه فرمانبری از جامعه بین الملل در خصوص تخریب سلاح های شیمیایی تدبیر شایسته ستایشی است که بشار اسد با اتخاذ آن راه را برای نشست ژنو هموار کرد؛از اینجاست که اهمیت آنچه که طرفین دعوی با خود به نشست ژنو می آورند آشکار می شود.
لوموند فرانسه در این باره برآورد می کند که با این وجود هرگز نمی توان از رئیس جمهوری یک مملکت انتظار داشت به راحتی کنار بکشد و با این جمع غیر متفق مخالفان به سرعت جایگزینی برای آن انتخاب کرد.
پایان پیام/
نظر شما