اختلافات بی پایان صنفی و قصه سینمای بیچاره

به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، سینمای ایران گویا از پس حل هر مشکلی هم بر بیاید،قضایای صنفی بخشی غیر قابل حل از مسائل و مشکلات سینمای ایران باقی خواهد ماند و گویا قرار نیست هرگز این بخش از سینما روی آسایش ببیند.

امروز پرده جدید این بازی صنفی باعث تعجب و تحیر همه علاقه مندان به سینما شد.پس از اینکه بر اساس مصوبه هیات وزیران،خانه سینما به عنوان تنها نهاد صنفی قانونی سینمای ایران که مورد تایید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم هست،دو نماینده را(یک تهیه کننده و یک کارگردان) برای حضور در شورای صدور پروانه ساخت به سازمان سینمایی معرفی کرد،ناگهان صنف دست ساز خانه سینمای دو هم که یادگار ندانم کاریها و لج بازیهای دوران فعالیت جواد شمقدری است،دو نماینده خود را برای حضور در این شورا طی نامه ای معرفی کرد.
 

موضوع جالب در این میان اصرار این صنف به قانونی بودن خود در شرایطی است که رییس سازمان سینمایی به صراحت از لزوم وجود تنها یک خانه سینما سخن گفته و حضورش در بازگشایی خانه سینما در خیابان سمنان نشان داد مقصود او از تنها خانه سینمای قانونی چیست،باز هم عده ای که به خاطر منافعی پشت به همکاران خود کرده بودند و در برهه ای،به طمع سیم و زر صنفی ساخته بودند،هنوز دعوی قانونی بودن دارند و گویا دوست دارند سینمای ایران را صد پاره ببینند تا شاید منافعی به دست آورند.
 

موضوع حضور نماینده خانه سینما در شورای پروانه ساخت البته یکی از موضوعات مهمی است که ریشه مشکلات خانه سینما با دولت قبلی در از همین موضوع آغاز شد.همیشه خانه سینما نمایندگانی صنفی در این شورا داشت که حضور موثری در آن داشتند و با توجه به اینکه معمولا این نمایندگان،خود مشغول فیلمسازی بودند،وجود یک تصویر به روز و واقعی از وضعیت سینمای کشور باعث می شد شورای پروانه ساخت حداقل موثر را در صدور این پروانه داشته باشد.
 

با آغاز به کار دولت دهم و معاونت سینمایی آن،مطابق معمول فعالیت شورای پروانه ساخت و نماینگان خانه سینما در آن ادامه داشت اما گویا بی نظمی های عملکرد دولت،گریبان شورای پروانه ساخت ارشاد آن را هم گرفته بود چون اولین اعتراض به عملکرد این شورا از سوی عبدالحسن برزیده،نماینده خانه سینما در شورای پروانه ساخت بود.
 

آبان ماه سال 88 او در اعتراض به نحوه‌ی عملکرد شورای پروانه ساخت و مشخص‌ نبودن برنامه‌های آن از حضور در این شورا استعفاء داد.عدم حضورنماینده‌ی دیگر خانه سینما در این شورا و استعفای اکبر نبوی کارشناس این شورا از حضور در این جلسات، این بحث را به چالشی میان ریاست وقت سازمان سینمایی و خانه‌ی سینما تبدیل کرد.چالشی که ادامه آن به مساله بودجه خانه سینما کشیده شد و سرانجام تعطیلی این نهاد صنفی را در پی داشت.

حالا و پس از پایان تمام این مسائل،می بینیم که گویا عده ای اهالی همین سینما،هیچ علاقه ای به حل مسائل و مشکلات آن ندارند و گویا قدرت طلبی و شاید رانت خواری،تنها چیزی است که آنها را به سینما علاقه مند و متصل می کند.کسانی که مشخص نیست عدم تولید فیلم یا ادامه نواقصی که حیات سینمای ایران را تهدید می کند چه منفعتی برایشان دارد که این گونه بر چند پاره شدن سینما و دامن زدن بر آتش نفاقها تاکید دارند و می خواهند همه چیز را مال خود کنند یا از بین ببرند.
 

ریاست جدید سازمان سینمایی از ابتدا بنا را بر ایجاد آرامش در میان اهالی سینما گذاشت و تنها با شعار قانون،ساز و کاری قانونی را دوباره فعال کرد که پیش از آن رضایت درصد بالایی از اهالی سینما را به خود جلب کرده بود.حالا اما ادامه ماجراهای خانه سینما به رقابت بر سر معرفی نماینده کشیده شده و این ایجاد تنش،تنها سنگهای بزرگتری در راه سینمای ایران می اندازد.
 

مجمع عمومی خانه سینما تا چند ماه دیگر برگزار می شود و شاید برگزاری آن و روی کار آمدن هیات مدیره جدید،اندکی تنهای موجود در سینمای ایران را کاهش دهد اما اگر بساط اصناف جعلی و فرمایشی سینما بسته نشود،سینمای ایران وارد باطلاقی جدید در مسیر زندگی خود خواهد شد که این دفعه باقیمانده سینما را هم خواهد بلعید.
 

پایان پیام/