دکتر اسماعیل آذربا بیان اینکه برای شناخت حافظ باید جهان بینی او آشنا بود به خبرنگار کتاب و ادبیات شبستان ، گفت: جهان بینی حافظ در زمان و مکان خاصی نمی گنجد و از روزگار ما جلوتر است به عبارتی تا روزی که زهره در اوج آسمان می تابد حافظ نیز مورد اقبال بشریت قرار می گیرد.
وی با بیان اینکه شعر و تفکر حافظ از هم جدا نیست گفت: ازل و ابد و زمانهای بی آغاز و بی انتهایی هستند که در شعر حافظ تجلی دارند آنچه ما به عنوان زمان در حافظ سراغ داریم مثل سحر و دوش همه اینها نمادهایی از ازل و ابد هستند و نشانه هایی از بی زمانی و بی مکانی شعر حافظ دارند.
وی خاطرنشان کرد: البته این نوع نگاه مربوط به هستی شناسی حافظ می شود حافظ شاعری است که می خواهد بر همه سختی های دنیا فائق آمده و به همه بگوید از ازل تا ابد فرصت درویشان است.
آذر با بیان اینکه نمی توانیم حافظ را با هیچ کس مقایسه کنیمt گفت: حافظ را تنها با خود حافظ می توان سنجید اگر جز این بود حافظ،، حافظ نبود اگر حافظ را مطالعه کنید یا اینکه تفالی به او بزنید خواهید دریافت که پاسخ خود را می گیرید هر کس دیگری هم به حافظ تفال بزند برداشتی در حد فهم خود از حافظ می گیرد و این نشان فرازمانی و فرامکانی این ابرشاعر است.
وی در ادامه با اشاره به این نکته که وقتی غزلی از حافظ را می خوانید با فکر و اندیشه او همسو می شویم، گفت: حافظ اومانیزم واقعی است محور تفکر او قرآن است و قرآن کتاب آسمانی است که برای همه زمانها و همه انسانها آمده است حافظ به همان اندازه ای که با قرآن مانوس است جاودانه می ماند او تجلی ما عندالله خیرا وابقی است. شاعری است که ابقی شده و به خدا وصل است.
وی در ادامه اظهار کرد: زمانی که غزلی از حافظ را می خوانیم در وجود خود احساس شادمانی می کنیم این شادمانی ناشی از نزدیک شدن ما به خداوند است و نشان از تاثیر قرآن بر وجود این شاعر دارد.
وی درباره پیشینه تفال به حافظ نیز عنوان کرد: تفال به حافظ وجهی تاریخی دارد که بر ضمیر مردم نقش گذاشته انسانها می خواهند از آینده خودشان سردربیاورند و به هر چیزی متوسل می شوند تا تصویری از آینده داشته باشند و از آنجایی که حافظ، حافظ قرآن است نیز شعر حافظ در نزد ایرانیان این ویژگی را یافته زیرا شعر حافظ ترجمان قرآن است و ما در هیچ جای دنیا نظیر چنین مساله ای را که مردم به یک دیوان شعر تفال بزنند را نداریم.
پایان پیام/
نظر شما