خبرگزاری شبستان :درپی سخنرانی تند نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سازمان ملل علیه ایران و فشار او بر دولت اوباما برای کوتاه نیامدن در برابر تهران،«جیمز ای راسل» تحلیگر آمریکایی در تحلیلی خاطرنشان می کند که تنها سیاست «بله» گفتن از سوی واشنگتن است که می تواند منجر به حل مشکلات جهان شود.
این بار،رویکرد و موضع گیری بنیامین نتانیاهو در سازمان ملل متحد پیام مهمی برای جامعه بین الملل به همراه داشت :جهان- و آمریکا – باید بدون خستگی برای حل مشکلات جهان پاسخ «بله» بدهند.
مدل دائمی «نه» رژیم صهیونیستی برای برقراری سازش با حریف های مختلف، رویکردی کاملا اشتباه و مغایر با رفتارهای مقبول بین المللی است.
جهانی سراسر جنگ و نزاع ممکن است برای نتانیاهو و حزب لیکود مطبوع باشد اما در خدمت منافع آمریکا و منافع جهانی نیست.
پس از سال ها کشمکش بر سر برنامه هسته ای ایران ،گامی که اخیرا حسن روحانی،رییس جمهوری ایران برای برقراری ارتباط با آمریکا و جامعه بین الملل برداشت درهایی را بر روی هر دو کشور گشود تا به جنگ غیرعلنی به وجود آمده میان دو کشور از سال 1979 تا کنون پایان دهند.
استفاده از این موقعیت می تواند فضای جهانی امن تری را در آینده برای مردم به وجود بیاورد.
به طور قطع پاسخ «بله» گفتن به حریفان در عرصه بین المللی کار راحتی نیست. سیاست خارجی آمریکا پر از نمونه هایی از این دست است.
در طول جنگ سرد،آمریکا در حالی که درگیر یک رقابت خطرناک بین المللی بود برنامه مذاکره در مورد کاهش سلاح های اتمی را با بزرگ ترین دشمن خود یعنی اتحاد جماهیر شوروی در دستور کار قرار داد.
شرایط سیاسی در داخل بسیار سخت بود.جمهوری خواهان تندرو،نومحافظه کاران و دموکرات ها مخالف هرگونه سازش با یکی از حریفانی بودند که آن را غیر قابل اعتماد می دانستند.
تنها شجاعت سیاسی پرزیدنت ریچارد نیکسون و جانشینان او موجب شد تا مذاکرات مربوط به کنترل تسلیحات دنبال شود.
آمریکا با دادن پاسخ «بله» به رقیب و دشمن خود برای محدود کردن سلاح های هسته ای اش توانست رابطه سیاسی با روسیه را نیز مدیریت کند.
اما در شرایطی نیز اجتناب از پاسخ «بله» عواقبی را برای ایالات متحده آمریکا به همراه داشت که از آن جمله می توان به جنگ هشت ساله آمریکا در عراق اشاره کرد.
آمریکا در سال 1997 ،هنگامی که به طور رسمی تغییر رژیم در عراق را به عنوان سیاست رسمی خود اتخاذ کرد در حقیقت از دادن پاسخ «آری» به صدام حسین برای برقراری یک توافق اجتناب کرد.
زمانی که «مادلین آلبرایت» وزیر امور خارجه وقت امریکا با ایراد سخنرانی در دانشگاه «جرج تاون» در مورد سیاست حمایت امریکا از تغییر رژیم در عراق سخن می گفت هیچ کس نمی توانست عواقب این تصمیم را پیش بینی کند.
پس از این سخنرانی،دولت کلینتون با اجبار نومحافظه کاران «ماده قانونی آزادی عراق» را در سال 1998 تصویب کرد و این قانون در اکتبر 2002 مجوز حمله نظامی به عراق را صادر کرد.
این جنگ هزینه های هنگفت انسانی،نظامی و اقتصادی برای واشنگتن به همراه داشت.
حالا در مورد ایران،ایالات متحده امریکا تمایل زیادی برای رسیدن به پاسخ «آری» به منظور حل مشکل هسته ای را دارد.
اما فضای قطبی شده سیاسی داخلی در آمریکا که مورد بهره برداری لابی صهیونیسم قرار دارد،دولت اوباما را با چالش های جدی سیاسی مواجه کرده است.
این در حالی است که شرایط در زمینه مسئله ایران و امریکا در مقایسه با جنگ سرد آمریکا و شوروی از شفافیت و سهولت بیشتری برخوردار است.
ایران باید برای داشتن برنامه هسته ای شفاف در چارچوب مقررات «ان پی تی» توافق کند و ایالات متحده آمریکا هم باید به نوبه خود برای برداشتن تحریم ها از ایران و دستیابی به به یک سازگاری سیاسی گسترده تر گام هایی را بردارد.
همانند توافق با اتحاد جماهیر شوروی،همه باید بدانند که چنین توافق هایی بستگی به گام های منطقی و اعتمادسازی از سوی دو طرف و تعهد آنها به پاسخ «آری» دارد که به هم می دهند.
پاسخ «بله» دولت اوباما در مورد سوریه که منجر به از بین بردن ذخایر شیمیایی دولت بشار اسد شد نشان می دهد که به کارگیری این سیاست برای حل مشکلات می تواند منجر به نتایج مثبت شود.
آمریکا باید گزینه «بله» را به عنوان راه حل مشکلش با ایران روی میز نگه دارد و در برابر فشار افرادی که جنگ و مقابله را ترجیح می دهند،ایستادگی کند.
جهان مکان امن تری خواهد بود اگر آمریکا به حریفانش پس از یک دهه جنگ در خاورمیانه پاسخ مثبت دهد و وظیفه دولتمردان است تا تمرکز بیشتری بر روی این تلاش چالش برانگیز داشته باشند.
نظر شما