به گزارش خبرگزاری شبستان از قزوین، محمدرضا مولایی، مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین، عصر روز گذشته (24 شهریور) در مراسم بزرگداشت استاد شهریار که در سالن اجتماعات کتابخانه امام خمینی(ره) قزوین برگزار شد، بیان کرد: این مراسم به مناسبت روز شعر و ادب پارسی و بزرگداشت استاد شهریار، شاعر نامی کشور برگزار شده است.
وی ادامه داد: سید محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار در سال 1285 هجری در قریه خوشکناب آذربایجان متولد شد و نخستین سروده خود را در سن چهار سالگی و به زبان کودکی سروده است که این موضوع گواه بر ذوق ادبی و طبع شگفت انگیز این شاعر گرانقدر است.
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین افزود: شاهکار ادبی این شاعر گران مایه، با منظومه حیدربابا به اوج رسیده است که دارای شهرت جهانی بوده و به دلیل اینکه به زبان آذری سروده شده در کشورهایی نظیر آذربایجان و قفقاز چندین بار تجدید چاپ شده است.
در ادامه استاد دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین عنوان کرد: به واقع ما ایرانیان، تا زمانی که اشعار و شعرای ایرانی وجود دارند، افتخار می کنیم چراکه هیچ نقطه ای از جهان و هیچ تمدنی به اندازه کشور ما بهرمند از شعر و هنر نیست.
سید اسماعیل قافله باشی تصریح کرد: در شعر فارسی به اندازه ای دُر و گوهر وجود دارد که نمی توان این نعمت بزرگ را شکر نگفت و باید قدر و منزلت شعر فارسی را بدانیم و اشعار فارسی را نیز مطالعه کنیم.
وی با تبریک سالروز شعر و ادب پارسی یادآور شد: استاد شهریار از بزرگان عرصه شعر و ادب پارسی است که ما ایرانیان باید به داشتن این گوهر ادبی افتخار کنیم.
استاد دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین تصریح کرد: شعرها فرشتگان خوش پر و بالی هستند که خداوند متعال آنها را به ما هدیه کرده است و گاهی یک بیت شعر در تفهیم معنایی برای مخاطب از ساعت ها کنفرانس و سخنرانی تاثیر بیشتری دارد که باید این نعمت الهی را که به وفور نیز در کشور ما وجود دارد، شکر گفت.
در ادامه استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین اظهار کرد: در برخی از شرایط زمانی شعر به اوج و اعتلا می رسد و در این زمان شاعران ممتازی پای در عرصه گذاشته و اشعار ممتازی می سرایند که این دوران، دوره اعتلای شعر نامیده می شود که در شعر فارسی چند دوره از اعتلا مشاهده می شود.
سید خلیل قافله باشی اضافه کرد: شعر فارسی در دوران سلطان مسعود و محمود غزنوی با سبک عراقی، در قرن هفتم با اشعار سعدی و همچنین در قرن هشتم با اشعار حافظ به اعتلا رسیده است.
وی توضیح داد: اما پس از هر دوره اعتلا، دوره ای به وجود می آید که به آن دوران انحطاط و یا تقلید شعر گفته می شود که این موضوع در تمامی اشعار جهان صادق است، در دوران تقلید شعر به نوعی دچار رکود می شود.
استاد دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین خاطر نشان کرد: دوران انحطاط به معنای عدم وجود کمی و کیفی شعر و شاعر نیست بلکه به دلیل اینکه تقلید در این زمان بر ابتکار غلبه پیدا می کند به آن دوران انحطاط گفته می شود که البته در همین دوران انحطاط نیز شاعرانی پای به عرصه گذاشته و اشعاری می سرایند که بسیار زیبا بوده و قرن ها بر سر زبان ها جاری می شود.
وی افزود: برای بررسی اشعار استاد شهریار باید به دوران شعر مشروطیت بازگشت، به طوری که در زمان مشروطیت به دلیل مسائل و تحولات سیاسی، اجتماعی و غیره شعر فارسی باری دیگر به اوج و اعتلای خود رسیده بود و اشعاری با مضامین طنز و فکاهی بیش از دیگر اشعار در این دوران سروده می شد.
قافله باشی عنوان کرد: پس از اعتلای سبک هندی، ملک الشعرای بهار را می توان تا به امروز بزرگ ترین شاعر شعر فارسی نامید چراکه اشعار وی از انسجام فوق العاده ای برخوردار است، چنانچه در شعر انسجام وجود نداشته باشد، شعر می میرد.
وی یادآور شد: استاد شهریار اندکی پس از دوران مشروطیت و در دوران تقلید به سرودن اشعار شیوا و دلنشین خود پرداخت اما اشعار وی تقلیدی از دوران بازگشت ادبی بوده و از شاعرانی نظیر حافظ صورت گرفت.
استاد دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین تصریح کرد: استاد شهریار از لحاظ طبع خوش شعری یکی از بهترین شاعران است و به واقع طبعی بسیار روان دارد و همچنین اشعار وی به لحاظ عاطفه و شعر وجدانی در اوج قرار دارد.
وی توضیح داد: اما در برخی اشعار وی به دلیل تقلید از اشعار حافظ و همچنین وارد کردن برخی لغات طنز و شوخی در اشعار جدی، موجب شده است تا از زیبایی برخی اشعار وی کاسته شود.
پایان پیام/
نظر شما