خبرگزاری شبستان: جوانان، روحیات و خواسته‌هایی دارند که مسجد می‌تواند با برنامه‌های گوناگون و پر شور و هیجان انگیز آنها را به سوی فطرت پاکشان بکشد.
نگاهی گذرا به تاریخ اسلام مؤید این موضوع است که مساجد برای مسلمانان پایگاهی اجتماعی به منظور اتخاذ تصمیمهای جمعی و حرکتهای حساس است. از سویی مساجد بهترین پایگاه برای ارتقای معرفت دینی و معنوی جوانان و به موازات آن، مقابله با تهاجم فرهنگی و خرافه هایی هستند که طی چند سال اخیر از سوی دشمنان اسلام برای ضربه زدن به پایه های فرهنگی و دینی جوانان مسلمان ایرانی، به شیوه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.
همچنین از احکام و تاریخچه ی مسجد این گونه پیداست که مقدس ترین و با اهمیت ترین مکان روی زمین، مسجد است. همه اماکن مقدس نظیر مکه، مدینه، بیت المقدس و کوفه نیز به اعتبار مسجد مقدس شده اند. در بقای انقلاب اسلامی به ویژه در مقطع دفاع مقدس، مسجد خدمات قابل توجهی داشته است.
نگاهی به واقعیتهای موجود در زمینه مساجد نشان می دهد به دلیل اهمیت مساجد و نقش حیاتی که در مبارزه با تهاجم فرهنگی از یک سو و حضور نیروهای مؤمن و وجود سرمایه های مادی و معنوی از سوی دیگر دارد، ضروری است به این موضوع رسیدگی شود. امروزه نیروهای خط مقدم جبهه مبارزه با شبیخون فرهنگی، دشمن مساجد هستند. نقشی را که مساجد در نشر و گسترش اسلام و پیروزی انقلاب اسلامی و حمایت از جبهه های نبرد در جنگ تحمیلی داشت را مجددا می توانند ایفا کنند و با بسیج نیروها با دشمنان دین، ملت و فرهنگ این جامعه مبارزه کنند.
دولتی نشدن روحانیت و مساجد امری پسندیده و مورد سفارش حضرت امام و مقام معظم رهبری است. اما رها کردن دولت و بی توجهی نظام به این دو رکن نظام هم قطعا پسندیده نیست. در حال حاضر برای بعضی ها مستمسک خوبی پیدا شده است که خود علما گفته اند که شما به مساجد کار نداشته باشید. این خَلط مبحث را کارشناسان برنامه و بودجه به خوبی آموخته اند زیرا اسم مسجد در برنامه اول و دوم توسعه اصلا ذکر نشد.
از کارشناسان این سؤال اساسی را باید پرسید که واقعا سرمایه عظیم چهل هزار میلیارد تومانی مساجد در خور توجه نیست و این سرمایه به هر نحو اداره شود، هیچ کس مسئولیتی نسبت به آن ندارد؟
آیا خطاب «انما یعمر مساجد الله من آمن بالله» ؛ فقط مال مردم است و دولت نسبت به این آیه هیچ التزامی ندارد. آیا مساجد ما زینت نظام ما هستند؟ آیا مساجد به علت تمیز نشدن و بی نظمی موجب وهن شده اند؟
لزوم مظلومیت زدایی از مساجد
باید غبار مظلومیت از مساجد رفع و کارکردهای مساجد، هویت و جایگاه خاصی که در فرهنگ اسلامی دارند، تقویت شود و نیز باید تلاش کرد این غبار مظلومیت را با معرفی مسجد طراز، مساجدالگو و مساجد مطابق با نگاهی که اولیای الهی به آنها دارند، از مساجد خارج کرد.
تهدیدها؛ موانع موجود در جذب جوانان بر مساجد
جوانان، روحیات و خواسته‌هایی دارند که مسجد می‌تواند با برنامه‌های گوناگون و پر شور و هیجان انگیز آنها را به سوی فطرت پاکشان بکشد. مثلاً برخی جوانان در مراسم دینی شور و هیجان بیشتری دارند مثل مراسم سینه‌زنی و زنجیرزنی.
وضعیت نوین فرهنگی و شکل گیری نظام جدید ارزشی جامعه، دین داری را در مراحل ویژه ای قرار داده و بینش افکار عمومی را نسبت به کیفیت عمل به دستورهای دینی دگرگون کرده است. در این فضا، مسجد به عنوان برترین پایگاه دینی که در گسترش فضایل و تربیت دینی افراد جامعه مؤثر است، با چالش هایی روبرو است که از شکوفایی آن جلوگیری می کنند.
دین‌گریزی فقط به سبب تهاجم فرهنگی یا هوا و هوس جوانان نیست؛ بلکه علل گوناگونی دارد و باید به صورت واقع بینانه به آن نگاه کرد. عوامل دین‌گریزی جوانان متنوع است. برخی از این عوامل عبارتند از: بیان نامعقول از برخی مفاهیم دینی، اختلاف‌های سیاسی و مدیریتی، بحران هویت معنوی، برخوردهای نامناسب افراد اهل مسجد، توجه نکردن به نیازهای اساسی نسل جوان همچون ازدواج، کار و مسکن و ... .
برای برطرف شدن این عوامل باید گروهها و سازمانهای گوناگون اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، طرحی اصولی و همه سویه را برنامه ریزی کنند تا مهمترین قشر اثر گذار جامعه در آینده از دین گریزان نشوند.
برخوردهای نامناسب افراد فعال در مسجد
شاید مهمترین عاملی که سبب پر شور و نشاط شدن محیط می‌شود، شیوه برخورد اهل مسجد و نمازگزاران است. در این برخوردها باید علاوه بر رعایت احترام اجتماعی، طراوت و سرزندگی وجود داشته باشد و در قالب برخوردهای خشک، مقدس‌نما و تعصب‌گرا، خلاصه نشود.
جوان از طریق این برخوردها درباره حضور یا حاضر نشدن در مسجد تصمیم می‌گیرد. علاوه بر نمازگزاران، افرادی در مسجد حاضر می شوند که گرایش های دینی کم تری دارند و شاید وضع ظاهری مناسبی هم (از نظر دینی) نداشته باشند. برخورد افراد مسجدی با این افراد، در تداوم حضور آنان در مسجد تأثیرگذار است.
برخی افراد به سبب برخورد نامناسب افراد اهل مسجد، برای حضور در مسجد علاقه چندانی ندارند. متأسفانه این برخوردهای نامناسب بیشتر در برخورد بزرگسالان با جوانان و نوجوانان رخ می دهد که نسل آینده مسجد را تشکیل می دهند. اجازه ندادن به نوجوانان برای ایستادن در صف اول و کمک نکردن به آنان برای انجام دادن فعالیت های مسجد، نمونه‌ای از این بدرفتاری هاست.
پایان پیام/
نظر شما