لابی ضد جنگ یا زیر ساخت سازی برای مذاکره مستقیم با امریکا؟

به گزارش خبرگزاری شبستان، برخی نشانه ها حاکی از آن است که دولت آقای حسن روحانی بی میل نیست مسئله سوریه را بدل به ابزاری برای عادی سازی مسئله ارتباط و مذاکره مستقیم با امریکا بکند. حضور 3 واسطه در تهران در کمتر از یک ماه از دید برخی ناظران نشان دهنده این است که تیم سیاست خارجی دولت حس می کند موضوع سوریه بهانه خوبی است برای اینکه قبح ارتباط گیری با امریکا به تدریج از بین برود.

از یک نگاه خوش بینانه مسئله این است که این دولت از جانب نظام ماموریتی برای جلوگیری از جنگ دارد.

اما نگاه دیگری هم وجود دارد که بر اساس آن می توان نتیجه گرفت که دیپلماسی اختصاصی درباره سوریه – که شاید اجتناب ناپذیر هم باشد- مقدمه ای است برای ایجاد کانال ها، عادی سازی ارتباط و مبادله مستمر پیام که طبعا در آینده محدود به مسئله سوریه نخواهد ماند.

یک تحلیلگر به «ایران هسته ای» گفت: «ارتباطاتی در حال برقراری است که درباره موضوع هسته ای هرگز نمی توانست به این سادگی و به این سرعت برقرار شود».

اگرچه استفاده از ظرفیت های ضد جنگ دکتر ظریف و تیم سیاست خارجی آقای روحانی قطعا به سود منافع ملی است اما این نباید به شکل گیری شبکه ای از روابط منجر شود که هدف از آن

ایجاد بهانه و سپس زیرساخت برای ارتباط گیری مستقیم با امریکا و ضروری و مفید جلوه دادن آن برای حل مسائل امنیت ملی است.

نکته جالب این است که حسین موسویان هم در مقاله ای که روز 10 شهریور 1392 (اول سپتامبر 2013) روی وب سایت المانیتور نوشته شده، بر این نکته که مسئله سوریه بهانه ای برای همکاری مستقیم ایران و امیکا.

موسویان نوشته است: « جفری فلتمن معاون دبیر کل سازمان ملل متحد در امور سیاسی، اخیرا به ایران سفر و با محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران درباره مسئله سوریه مذاکره کرد. تهران خطاب به فلتمن تصریح کرد که آماده است در زمینه حل و فصل صلح آمیز بحران سوریه به صورت جدی همکاری کند. در همین حال، پادشاه عمان نیز که حامل پیامی مثبت از سوی کاخ سفید بود اخیرا به تهران سفر کرد. بنا بر این، به نظر می رسد اکنون زمان برای همکاری سازنده میان تهران و واشنگتن آماده است».

موسویان اضافه می کند: «همکاری میان این دو کشور بر سر مسئله افغانستان در سال 2001 که به سقوط طالبان و القاعده منجر شد، می تواند به عنوان نقشه راه در همکاری جدید مورد استفاده قرار گیرد. این همکاری نباید به سوریه محدود شود. خاورمیانه نیازمند مدیریت زمان است و لذا مدیریت بحران (هم درباره این بحران و هم بحران های دیگر) راهی مناسب برای رسیدن به این همکاری خواهد بود».

پایان پیام/