در فضای اعتماد و تبادل منافع، همه منفعت می‏برند و مکمل یکدیگرند

خبرگزاری شبستان:در نشست بررسی تأثیر خروج نیروهای ناتو از افغانستان عنوان شد: در فضای اعتماد و تبادل منافع، همه منفعت می‏برند و مکمل یکدیگرند.

به گزارش خبرگزاری شبستان ،فرهنگسرای رسانه با همکاری انجمن ایرانی روابط بین‌الملل، نشست علمی تخصصی «تأثیرات خروج نیروهای ناتو و تأثیر آن بر امنیت روابط ایران و افغانستان» را با هدف بررسی تأثیرات و پیامدهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی پس از خروج نیروهای ناتو از افغانستان و همچنین تأثیرات امنیتی بر روابط ایران و افغانستان برگزار کرد.


در این نشست که با حضور دکتر نصیر احمدنور (سفیر افغانستان در ایران)، دکتر محمد جواد حق‏شناس (استاد دانشگاه) و دکتر غلامرضا کریمی (استاد دانشگاه)، روز یکشنبه 10 شهریور ماه ساعت 16 برگزار شد، ابتدا دکتر نصیر احمدنور در خصوص موضوع نشست به ایراد سخن پرداخت و گفت: آنچه را در این جمع می‏گویم لزوما به معنای بیان مواضع رسمی دولت افغانستان نخواهد بود بلکه به عنوان شخصیت حقیقی می‏گویم.

 

وی ادامه داد: خروج ناتو از افغانستان در زمانی آغاز شد و هنوز ادامه دارد که در افغانستان صلح و امنیت کامل برقرار نشده و گروه‏های تروریستی همچنان از پایگاه‏های امنی در بیرون از افغانستان برخوردارند و به عملیات قتل و تخریب ادامه می‏دهند. این وضعیت، نگرانی‏هایی را در افغانستان و پیرامون آن از جمله ایران برانگیخته است.

 

به نظر سفیر افغانستان، نگرانی احتمالی ایران پس از خروج نیروهای ناتو از افغانستان ممکن است در موارد زیر خلاصه شود: نگرانی از بی‏ثباتی ناشی از خروج این نیروها و بازگشت طالبان و القاعده به کابل، خطرات تروریسم بین‏المللی و معارضان مسلح، کشت و قاچاق مواد مخدر، سرازیر شدن گسترده پناهندگان و مهاجرت غیرقانونی و نگرانی از پیمان امنیتی افغانستان با امریکا. این در حالی است که اگر پیمان امنیتی امریکا با افغانستان منعقد شود، تهدیدی را متوجه ایران نمی‏سازد. زیرا براساس نیازمندی‏ها و ناگزیری‏های افغانستان صورت خواهد گرفت و به هیچ صورتی اجازه نخواهد داد که از قلمرو اش علیه کشور سومی عمل شود، به خصوص علیه جمهوری اسلامی ایران.

 

نصیر احمدنور یادآور شد: اما اگر به دنبال خروج ناتو، افغانستان دچار هرج و مرج شود، بدون شک ناامنی و بی‏ثباتی افغانستان بر محیط پیرامون منطقه و جهان تاثیرگذار است و این تاثیرات را قبلا نیز شاهد بوده‏ایم که به طور نمونه می‏توان به آنچه در پاکستان می‏گذرد و یا در سالیان گذشته در نیویورک، لندن و ریاض اتفاق افتاد، اشاره کرد.

 

سفیر افغانستان بلافاصله افزود: در داخل افغانستان طی این هفده سال اخیر، تحولات ذهنی و عینی بسیاری رخ داده است. دیگر نام طالب، تداعی فرشته نجات را نمی‏کند. اکنون مردم افغانستان، طالبان را چه در دوران تسلط‏شان بر بخش اعظم افغانستان و چه در دوران عملیات‏های انتحاری و سربریدن‏هایشان، خوب شناخته‏اند و دانسته‏اند که گزینش نام طالبان برای این گروه به هدف اغفال بوده و جزو استراتژی جنگ روانی و بسترسازی ذهنی برای به قدرت رسانیدن آنان و زمینه‏سازی برای تحقق اغراض و مقاصد سازندگان طالبان بوده است.

 

وی در پایان سخنانش گفت: آنچه مسلم است اینکه نیروهای خارجی و ناتو بالآخره از افغانستان خارج شدنی هستند و باید هم خارج شوند، ولی باید توجه داشت که صلح، امنیت، استقرار، رشد و رفاه و توسعه افغانستان برای همسایگان آن بیش از کشورهای عضو ناتو و فرامنطقه اهمیت دارد. راه حل برون‏رفت از این بحران و نگرانی‏ها، گسترده‏شدن فضای اعتماد در سطح منطقه و به ویژه همسایگان افغانستان است و اینکه مرزهای کشورهایمان، مرزهای دوستی، صلح و همکاری باشد. در فضای اعتماد و تبادل منافع، همه منفعت می‏برند و مکمل یکدیگرند و نیازی به حضور امنیتی و نظامی کشورهای فرامنطقه‏ای نمی‏ماند، ورنه دامن زدن به بحران و کمک برای ادامه بحران در نهایت مبتلا شدن به بحران خواهد بود.

 

در ادامه نشست دکتر غلامرضا کریمی به ارایه دیدگاه و نظراتش در خصوص تاثیر خروج نیروهای ایساف از افغانستان و تاثیر آن بر روابط میان ایران و افغانستان، پرداخت.

 

کریمی ابتدا به دلایل خروج ناتو از افغانستان اشاره کرد و گفت: ناتو بنا به دلایلی پیش از موعد تعیین شده در سال 2014 نیروهای خود را از افغانستان خارج می کند؛ نخست، دلایل داخلی: مقامات سیاسی و رده‏های میانی ناتو به این نتیجه رسیده‏اند که یکی از مهمترین چالش‏های افغانستان، ناکارآمدی حاکمیت دولت است و کشورهای عضو ناتو برنامه‏ای برای مقابله با این مورد ندارند. دوم، نگرانی سبزها(ناتویی‏ها) از نیروهای پلیس و ارتش افغانستان(آبی‏ها) و سوم، توسعه و پایداری جریان افراط و ناامنی‏ها موجب نگرانی افغان‏ها از پس سال‏ها حضور ناتو شده است.

 

وی سپس در خصوص دلایل خارجی خروج ناتو گفت: افزایش مشکلات اقتصادی کشورهای اعزام کننده نیرو، تعیین اولویت جدید کشورهای فرستنده نیرو در حوزه سیاست خارجی بود که موجب بی اعتمادی و فشار افکار عمومی شد.

کریمی، سومین دلیل خروج نیروهای ناتو را دلایل فرهنگی و اقتصادی دانست: حضور ده ساله نیروهای فرامنطقه‏ای و عدم دستیابی به استقرار امنیت، ناکافی بودن شناخت نیروهای خارجی از منطقه و از طرفی نا کارآمدی دولت، منجر به ناتوانی در اقناع افکار عمومی مبنی بر مثبت بودن حضورشان شده است.

 

وی سپس به نگرانی همسایگان افغانستان از باب خروج نیروهای ناتو پرداخت و مشکلات اصلی این اتفاق را اینگونه برشمرد: مبارزه با گردش غیرقانونی مواد مخدر، مبارزه با تروریسم بین‏الملل، مبارزه با عبور غیرقانونی از مرزهای دولتی، مبارزه با حملات مسلحانه در سطح منطقه به ویژه در مرزهای پاکستان، تاجیکستان و ازبکستان، جریان‏های گسترده پناهندگان و افزایش جریان مهاجرت‏های غیرقانونی.

 

محتوای پیمان استراتژیک افغانستان و امریکا، موضوع بعدی صحبت های کریمی بود.که در تاریخ سیزده اردیبهشت نود و یک و در جریان سفر هفت ساعته اوباما به کابل، امضاء شد. این پیمان نوعی تهدید و چالش امنیتی در صحنه مناسبات دوجانبه و منطقه‏ای است که با دو محور اصلی؛ یک، ایجاد پایگاه‏های نظامی دائمی امریکا در خاک افغانستان که شامل نه پایگاه در استان‏های: کابل، بگرام، مزار شریف، جلال آباد، قندهار، هلمند، شیندیر و هرات می‏شود. دو، استفاده گسترده از شبکه مخابراتی و ماهواره‏ای در فضا و قلمرو افغانستان.

 

گام بعدی انعقاد موافقتنامه بین دو کشور امریکا و افغانستان است که مذاکرات آن در جریان است و از نکات کلیدی آن، اعطای مصونیت به سربازان امریکایی پس از 2014 است که در سفر اخیر حامد کرزای به امریکا بررسی و برای تصمیم گیری به لویه جرگه سپرده شد و مجلس نمایندگان افغانستات با پنج رای مخالف آن را تصویب کرد. به همین دلیل و به خاطر اینکه حضور طولانی و همیشگی امریکا تهدیدی بالقوه برای همسایگان و منطقه است، ایران به این پیمان نگاهی بدبینانه دارد.

 

این عضو انجمن روابط بین‏الملل حضور نظامی ناتو و امریکا را تهدیدی جدی برای ایران برشمرد و گفت: حضور نظامی امریکا در افغانستان ممکن است به مراتب برای ایران خطرناکتر از طالبان باشد زیرا با این شرایط ایران در محاصره کامل امریکا از طریق: آذربایجان، عراق و افغانستان قرار می گیرد. دیگر اینکه تهدیدآمیز بودن حضور نظامی امریکا و ناتو، مادامی که شرایط تعامل سازنده بین ایران و امریکا مساعد نشده باید جدی تلقی بشود. حال آنکه امروز، حضور نیروهای امریکایی در منطقه و افغانستان یک واقعیت است.150 فروند هواپیمای امریکایی از 14 فرودگاه افغانستان استفاده می کنند که برخی‏شان مثل بمب افکن های بی یک، برفراز این کشور مشغول گشت زنی هستند. لذا احساس تهدید و نا امنی یک واقعیت برای ایران است.

 

کریمی در پایان پیشنهادهایی برای مدیریت شرایط حاضر و حفظ آرامش سیاسی در سطح منطقه و میان دو کشور مطرح کرد: استقبال از خروج نیروهای ناتو از افغانستان و امید به توانمندی نیروهای افغان برای ایجاد ثبات و امنیت و تعریف پیمان استراتژیک میان ایران و افغانستان، مشارکت هرچه بیشتر در موضوع ایجاد امنیت و ثبات بین دو کشور و تبدیل خروج ناتو از افغانستان از تهدید به فرصت، ارتقای مولفه‏های قدرت منطقه‏ای ایران با توجه به شرایط کنونی و به‏کارگیری دیپلماسی قوی‏تر در ارتباط با کشورهای موثر در حوزه بین‏الملل و منطقه‏ای به منظور خنثی سازی بسترهای شکل گیری تهدیدات جدی علیه ایران نظیر: همکاری بیشتر با کشورهای حوزه خلیج فارس در دولت تدبیر و امید، همکاری با کشورهای حوزه آسیای مرکزی و قفقاز، تقویت همکاری منطقه‏ای در چارچوب پیمان شانگهای، همکاری و تعامل امنیتی با کشورهای عضو پیمان ناتو در زمینه‏های مشترک مانند مبارزه با مواد مخدر، طراحی یک نگاه استراتژیک و بلند مدت به مساله توسعه افغانستان، تعامل و همکاری با کشورهای تاثیرگذار و منعطف تر در ساختار ناتو مانند آلمان و فرانسه، گسترش ارتباطات در تمامی حوزه های سیاسی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی با افغانستان، چنانکه ایران دارای پتانسیل های زیادی برای پیشرفت افغانستان است.
پایان پیام/
 

کد خبر 288652

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha