خبرگزاری شبستان: «ماجرای اخیر افشاگری روزنامه گاردین و حمله دولت انگلیس به این روزنامه ،اوج مخالفت با آزادی مطبوعات دراین کشور بود که سایت افشاگری ویکی لیکس سال‌ها پیش آن را پیش بینی کرده بود اما این مسئله روزنامه‌نگاران را از مبارزه برای آزادی بیان باز نداشته است.» ؛این بخشی از گفت‌وگوی «کریستین هرافنسون» از اعضای ویکی لیکس در گفتگو با راشاتودی است.
چند روز پیش «آلان راسبرینگر»، سردبیر گاردین فاش کرد که دولت انگلیس آنها را تهدید به یک اقدام قانونی کرده مگر اینکه مطالبی را که از «ادوارد اسنودن» یکی از عوامل آژانس امنیت ملی آمریکا در دستشان است بازگردانده یا نابود کنند.
این افشاگری پس از آن بود که «دیوید میراندا»، دوست «گلین گرینوالد»، روزنامه‌نگار گاردین که مطالب اسنودن را فاش کرده بود، دستگیر شد و به مدت 9 ساعت در فرودگاه «هیترو» لندن تحت قوانین «ضد تروریسم» مورد بازجویی قرار گرفت.
دولت بریتانیا در دفاع از این اقدام گفت: این شخص دارای اطلاعات حساس و دزدیده‌شده بوده است.
مشروح گفتگوی راشا تودی با عضو ویکی لیکس به شرح زیر است:
آیا ویکی لیکس از افشاگری‌های سردبیران گاردین در مورد اینکه دولت بریتانیا آنها را برای از بین بردن اطلاعات مربوط به اسنودن تحت فشار قرار داده است، متعجب شد؟
من هرگز از این موضوع تعجب نکردم زیرا ما سال‌ها بود نسبت به مخالفت دولت انگلیس با آزادی بیان هشدار داده بودیم.
بگذارید سه سال پیش را به یادتان بیاورم؛وقتی ویکی‌لیکس هدف موج وسیعی از حملات و حتی تهدید به مرگ اعضای آن قرار گرفت و روزنامه‌نگاران رسانه‌‌های پرتیراژ از ما حمایت نکرده و حتی به طور مستقیم علیه ما بودند.
این دقیقا همان اتفاقی است که در مورد مبارزه علیه روزنامه‌نگاری پیش آمده بود. ما شاهد آن هستیم که مطالب ضبط شده تلفنی روزنامه نگاران آسوشیتدپرس به زور از آنها گرفته می‌شود، شاهد تلاش برای جلوگیری روزنامه‌نگاران آمریکایی هستیم که با افشاگران همکاری می کنند؛ این روزنامه‌نگاران شریک «توطئه‌گران» نام می‌گیرند که می‌توانند تحت پیگرد قانونی قرار بگیرند و اکنون نیز شاهد تحولات اخیر از جمله جلوگیری از افشاگری روزنامه گاردین در انگلیس هستیم. این تنها بخشی از موجی است که علیه آزادی مطبوعات وجود دارد و ما چند سال پیش نسبت به آن هشدار داده بودیم.
گاردین یکی از اولین روزنامه‌هایی بود که اسناد ویکی‌لیکس را بلافاصله پس از افشاشدن منتشر کرد. آیا درباره تاکتیک‌های مشابه دولت انگلیس قبل از تحت فشار قرار دادن گاردین یا هر روزنامه دیگری برای انتشار این اسناد چیزی نشنیده‌اید؟
البته که ما هم در مورد تهدیدها و هم اقدامات خودسانسوری از جمله در رسانه‌هایی که ما با آنها همکاری می کنیم، شنیده‌ایم و می‌دانیم.
این مسئله را سردبیر سابق روزنامه نیویورک‌تایمز، «بیل‌کلر» نیزگزارش کرده و مورد تأیید قرار داده است.
این یک حمله تمرکز‌یافته علیه رسانه نه فقط رسانه‌هایی که با آنها همکاری داشته‌ایم بلکه علیه همه رسانه‌ها است. این یک مسئله جدی است که مردم باید با دقت درباره آن فکر کنند زیرا نشانه‌ای از افزایش فاشیسم در انگلیس، آمریکا و دیگر کشورهای غربی است. من حتی رد پای فاشیسم را در کشور خودم، «ایسلند»، تحت دولت جدید محافظه‌کار می‌بینم.
افشاگران تخلف‌ها در گشورهای غربی سال‌ها هدف حملات قرار داشته‌اند و اکنون این روزنامه‌نگاران هستند که مورد حمله هستند. همه روزنامه‌نگاران باید در دفاع از روزنامه‌نگاری بلند شود. متأسفانه برخی از روزنامه‌نگاران بزدلی را می‌بینیم که این کار را انجام نمی‌دهند و حتی خواستار حمله به آسانژ هستند.
در سایه اتفاقاتی که در حال رخ دادن است به نظر می‌رسد خیلی‌ها احساس می‌کنند که هدف از اقدامات دولت انگلیس هشدار به روزنامه‌نگاران در مورد همکاری با افشاگران و انتشار اطلاعات حساس بوده است. شما فکر می‌کنید این اقدام واقعا چه تأثیری بر روی روزنامه نگاران خواهد داشت؟
این اقدام نمی‌تواند افرادی را که جلوی تخلف‌ها می‌ایستند از کارشان باز دارد زیرا مردم از این شرایط و سرکوب روزنامه‌نگاری و تلاش برای ساکت‌کردن هر کس که با اقدامات اشتباه دولت‌ها مخالفت می‌کند، متنفر هستند. مردمی در خارج از مرزهای غرب با شجاعت کافی هستند که قد‌مهای راسخی برمی‌دارند و این امید را به ما می‌دهند که روزنامه‌نگاران شجاع برای پایان‌دادن به این اقدامات هنوز وجود دارند.
این بخشی از یک تصویر بزرگ است: مبارزه برای اصول ابتدایی آزادی بیان و حریم شخصی.
ما باید علیه همه تلاش‌هایی که برای سرکوب اینها انجام می‌شود، مبارزه کنیم.
نظر شما