به گزارش خبرگزاری شبستان، برای بسیاری از مردم شاید تعجب‌برانگیز باشد که بر اساس آمار رسمی حدودا 20 میلیون مسلمان در چین زندگی می‌کنند که این تعداد حدود یک سوم کل جمعیت انگلیس است.
بر اساس آمار غیررسمی این تعداد حتی بالاتر هم هست؛ به گفته برخی تعداد مسلمانان چین بین بین 65 تا یکصد میلیون نفر است که این تعداد حدود هفت و نیم درصد کل جمعیت چین را تشکیل می‌دهد.
بدون توجه به آمار واقعی، حقیقت این است که قدمت اسلام در چین به همان دوران ترویج اسلام از سوی پیامبر اکرم (ص) برمی‌گردد.
هشت سال پیش از هجرت مساجدی به سبک پاگودا در چین ساخته شد، یک قرن بعد یعنی در سال 755 هجری به خدمت گرفتن سربازان مسلمان در ارتش و به عنوان مقامات رسمی دولت به یک امر عادی و طبیعی برای امپراطور‌های این کشور تبدیل شد.
امروزه جمعیت چین دارای 56 گروه فرقه‌ای مختلف است که 10 گروه آن را مسلمانان تشکیل می‌دهند.
از این 10 گروه اقلیت، گروه هووی (HUI) که تعداد آنها به 9 میلیون و 800 هزار نفر می‌رسد، 48 درصد جمعیت مسلمان چین را تشکیل می‌دهد.
دومین گروه بزرگ، اویغورها با جمعیتی حدود هشت میلیون و 400 هزار نفر هستند که تشکیل‌دهنده 41 درصد جمعیت مسلمان چین هستند.
هووی‌ها به زبان چینی صحبت می‌کنند اما ایغورها و پنج گروه مسلمان دیگر در چین به زبان ترکی صحبت می‌کنند.
هووی‌ها در مدت پیش از یک هزار سال که پنج سلسله امپراطوری بزرگ در چین را به خود دیده است در همه ایالت‌های این کشور پراکنده شده در همه فعالیت‌های اجتماعی، اقتصادی، هنری و علمی و اجتماعی در این کشور شرکت کرده‌اند، آنها در حالی که در یک تمدن غیر اسلامی رشد پیدا می‌کردند توانستند یک فرهنگ اسلامی بومی منحصر به خود را در محل زندگی خود به وجود آورند.
مسلمانان در چین به عنوان تاجران و سربازان در قرن هفتم زندگی خود را در شهرک‌های مسلمان‌نشین آغاز کردند و چون به طور قانونی خود را متعلق به این کشور می‌دانستند باری برای آن محسوب نمی‌شدند بلکه شرکت‌کننده‌های ارزشمندی در فعالیت‌های اجتماعی بودند، اما تنها در قرن سیزدهم بود که بعد از فتح چین به دست مغول‌ها مسلمانان که مهمانان خارجی محسوب می‌شدند اجازه پیدا کردند تا در هر جایی که انتخاب می‌کنند زندگی کرده و از حقوق شهروندی به طور کامل بهره‌مند شوند و این آغاز ایجاد یک فرهنگ اسلامی چینی بومی تمام‌عیار در این کشور بود.
مغول‌ها که خود نیز جزو اقلیت بودند مسلمانان را تشویق به مهاجرت به چین کرده و میلیو‌ن‌ها مسلمان مهاجر را در این کشور جای دادند از آنها به عنوان مقامات رسمی در دولت استفاده کردند.
در زمان سلسله پادشاهی مینگ، هووی تبدیل به عنوان استاندارد مسلمانان چین شد و آنها کم‌کم رشد پیدا کردند.
قرن‌ها بعد در طول سلسله پادشاهی منچوریان در سال 1780، خشونت‌های فرقه‌ای میان گروه‌های هووی و هان که یکی از فرقه‌های غیرمسلمان چینی است، آغاز شد و به مدت 150 سال ادامه پیدا کرد.
این خشونت‌ها با سیاست‌های تبعیض‌آمیز منچوریان نسبت به مسلمانان آغاز شد که آنها را از ساخت مساجد و یا ذبح اسلامی حیوانات منع می‌کرد و این در حالی بود که در آن زمان هووی‌ها تبدیل به یکی از بخش‌های اصلی فرهنگ چین شده بودند. یکی از خونبارترین این خشونت‌ها در بین سال‌های 1862 تا 1878 در ایالت گانسو روی داد که در آن جمعیت 15 میلیون نفری این منطقه که دو سوم آن را هووی‌ها تشکیل می‌دادند به یک میلیون نفر کاهش پیدا کرد.
سلسله پادشاهی منچوریان در سال 1912 سقوط کرد اما با وجود این خشونت علیه هووی‌ها تا سال 1930 ادامه پیدا کرد.
هووی‌ها به همراه دیگر اقلیت‌های مذهبی تحت تعقیب قرار گرفتند، کشته شدند و مکان‌های عبادت آنها تخریب شد و بعد از مرگ مائو بود که اوضاع مسلمانان چین به وضعیت عادی خود بازگشت.
دولت چین در این زمان با پی بردن به توانایی‌های اقتصادی هووی، موقعیت‌های ویژه‌ای را برای شرکت در فعالیت‌های اقتصادی در اختیار آنها قرار داد.
اما کمتر از 20 سال پس از آن، مائو زدانگ، رییس حزب کمونیست جمهوری خلق چین را تشکیل داد، یک دولت مارکسیست که دشمن همه مذاهب بود.
اما امروزه یعنی با گذشت حدود 34 سال از انقلاب فرهنگی مسلمانان در شرایط بهتری در چین زندگی می‌کنند .مدارس و دانشکده‌های اسلامی و مساجد به تعداد زیاد در چین ساخته شده‌اند، پس از سال‌ها سرکوب اکنون مسلمانان چین در حال شکوفایی هستند.
بنا بر گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی مسلم ویلج،
نظر شما