به گزارش خبرگزاری شبستان ،عباسعلی براتی پور در خصوص رمضان در ادبیات فارسی،گفت: رمضان در ادبیات فارسی دامنه وسیعی دارد. بسیاری از شاعران در آثارشان از رمضان سروده اند.
وی با اشاره به اینکه رمضان واقعه مهمی در سال است افزود: رمضان ماه خداست و همه به ضیافت خداوند می روند بنابراین در ادبیات فارسی در قالب های مختلف به این مساله پرداخته شده است.
وی ادامه داد: مولانا در قالب مثنوی، سعدی در قالب نثر و نظم و حافظ در قالب غزل به این مقوله پرداخته است.
براتی پور با اشاره به اینکه بیشتر به مساله تزکیه نفس در رمضان پرداخته شده است اظهار کرد: بعضی نیز از رفتن و به پایان رسیدن ماه رمضان با اندوه یاد کرده اند.
این شاعر به شعری از حافظ در خصوص ماه رمضان اشاره و تصریح کرد: حافظ در یکی از اشعارش سروده است که "عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت، صد شکر که این آمد و صد حیف، که آن رفت".
وی برخی از شاعران را رمضان گریز دانست و گفت: برخی از شعرا مانند منوچهری دامغانی با دیده خوب به رمضان نگاه نکردند و یک ماه رمضان را ماه رنج می دانستند.
براتی پورافزود: مولانا در سروده هایش بسیار از رمضان سروده است و بیشتر به فرمایشات رسول اکرم در خصوص رمضان توجه داشته و به کم خوردن و کم آشامیدن در اشعارش پرداخته است.
وی در پایان در پاسخ به این سوال که نسل جوان چقدر به رمضان در آثارشان می پردازند گفت: نسل امروز ما آینده سازان ادبیات فارسی هستند که باید بیشتر به مفاهیم و متون ادب فارسی بپردازند اما متاسفانه به دلیل پیشرفت تکنولوژی کمتر مطالعه می کنند.
وی ادامه داد: نسل امروز نباید در زمینه های اینچنینی هدفش صرفا سرودن شعر برای شرکت در جشنواره ای باشد. آنها ادبیات را تنها برای ادبیات مطالعه نمی کنند. به عنوان مثال جوانان ما زیاد وقت صرف مطالعه متون قدیم نمی گذارند، به همین دلیل این امر در آثارشان نیز تجلی پیدا نمی کند.
پایان پیام/
نظر شما