حجت الاسلام علی امینی پژوهشگر تاریخ و استاد مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در گفتگو با خبرگزاری شبستان در قم با اشاره به پذیرفتن صلح از جانب معاویه ابراز داشت: زمانی که قیس بن سعد خدمت حضرت رسید و خدمت ایشان عرض کرد که ما به شرطی با شما بیعت می کنیم که با ستمگران جهاد کنید، یعنی بیعت به شرط جهاد با ستمگران، امام(ع) فرمود که من هیچ شرطی را جز کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) نمی پذیرم.
وی اضافه کرد: اگر امام بخواهد برای بیعت و امامت کردنش شرط و شروطی را از سوی افراد مختلف بپذیرد امکان پذیر نخواهد بود،که در همین راستا امام حسن(ع) این شرط را نپذیرفتند تا برای امامت جامعه دستشان باز باشد.
پژوهشگرتاریخ واستاد مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) گفت: امام و رهبرباید طبق تشخیص خودش عمل کند اگر قرار باشد دیگران با شرط و شروط بیعت کنند، در حقیقت آنها با شرط شان بیعت کردند نه با رهبر و امام خویش.
وی تصریح کرد: وقتی مردم با امام حسن(ع) بیعت کردند، نامه مقتدرانه ای به معاویه می نویسند که اکنون شما باید با من بیعت کنید که اگر امام حسن (ع) در مقام این بود که با معاویه صلح کند و میلی به خلافت نداشت، این گونه عمل نمی کرد، اما معاویه ازپذیرش بیعت با امام حسن مجتبی(ع) تمرد کرد و به جای اینکه بیعت کند جاسوسانی را به کوفه و بصره فرستاد که شناسایی شدند و امام حکم اعدام آنها را صادر کرد.
حجت الاسلام امینی افزود: در یکی از نامه ها امام حسن مجتبی(ع) به معاویه می نویسد، حال که شما بیعت نمی کنید میان ما جز شمشیر حاکم نخواهد بود این گونه برخوردهای شدید نشان دهنده این است که اگر مردم یاری می کردند قطعاً ایشان در نبرد با معاویه ذره ای کوتاه نمی آمدند.
پژوهشگرتاریخ واستاد مؤسسه آموزشی وپژوهشی امام خمینی(ره) با اشاره به انگیزه معاویه از پیشنهاد صلح وعدم جنگ با امام حسن(ع) عنوان داشت: معاویه می دانست که امام حسن(ع) مالک اصلی حکومت است و چون از طرفی دیگر طمع این را داشت که خلافت را از دست ایشان خارج کند، بنابراین با توجه به این، زیرک و مکار هم بود، سعی او بر این بود که به گونه ای این کار را انجام دهد که کمترین هزینه را برای او داشته باشد.
وی خاطر نشان کرد: معاویه خودش می دانست که حق با امام حسن(ع) است و حتی در وصیتش به پسرش می نویسد حکومت حق فرزندان علی(ع) است با آنها مدارا کن، بنابراین سعی دارد که به صورت مسالمت آمیز حکومت را از دست امام حسن(ع) خارج کند، بر همین مبنا معاویه به جنگ روانی و تخریب سپاه روی می آورد که با کمترین هزینه یاران امام(ع) را شکست دهد و بتواند صاحب حکومت شود.
پژوهشگرتاریخ واستاد مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) با اشاره به سه ویژگی امام حسن (ع) که معاویه از آنها وحشت داشت گفت: معاویه درجنگ با امام حسن(ع) و بنی هاشم وقتی چشمهای سربازان علی(ع) را زیر کلاه خود در جنگ صفین به یاد می آورد هوش از سرش می پرید، معاویه چون در جنگ صفین رشادتهای امیرالمؤمنین(ع) و بنی هاشم و یاران علی(ع) را دیده بود با نهایت ذلت فتنه قرآن بر سر نیزه را مطرح کرد تا جان خود را حفظ کند، همچنین قدرت نظامی امام حسن(ع) از مواردی بود که معاویه بشدت از آنها وحشت داست.
حجت الاسلام امینی تاکید کرد: نکته دیگر که معاویه از آن وحشت داشت موقعیت اجتماعی امام حسن(ع) بود چرا که معاویه می دانست که حسن بن علی(ع) فرزند پیغمبر(ص) است، حتی مردمی که امام حسن(ع) را به عنوان امام قبول نداشته باشند، به عنوان فرزند پیغمبر(ص) قبول داشتند و برای ایشان ارزش قائل بودند. بنابراین موقعیت اجتماعی که امام حسن(ع) داشت معاویه را از اینکه تیغ به روی امام بکشد بر حذر می دارد و سعی دارد به صورت مسالمت آمیز حکومت را از ایشان بگیرد.
پژوهشگرتاریخ واستاد مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در ادامه اظهار داشت:از نکات مهمی که در صلح امام حسن و معاویه مطرح شده است این است که اگر معاویه مستقیم با امام حسن(ع) می جنگید، بعداً مورد اعتراض امت واقع می شد که چرا با پسر پیغمبر(ص) جنگیده است، اما اگر صلح را پیشنهاد داد دو حالت پیش می آمد یا امام(ع) صلح را می پذیرفت که به نفع معاویه بود واگر نه، کار به جنگ رسیده و امام حسن(ع) به شهادت می رسید، معاویه توجیه،بهانه و جواب خوبی برای افکار عمومی داشت چرا که من صلح را پیشنهاد دادم، اما ایشان خودشان قبول نکردند.
وی درپایان گفت: مشکل بی وفایی امت، خستگی مردم از جنگ و... شرایط را به گونه ای رقم زد که امام مجبور شدند برای حفظ اسلام صلح کنند چرا که حفظ اساس اسلام و تشیع با این بی وفایی مردم تنها به صلح بستگی داشت که حضرت این امر را پذیرفتند و در نهایت مظلومیت با معاویه صلح کردند تا اساس اسلام حفظ شود.
پایان پیام/
نظر شما